My Wife Is My Student

Chapter 4: Friends with Boys

"Migz, ikaw ba ang uminom ng beer kagabi?" tanong ni Mommy ng nasa hapagkainan na kami

"Nope, Mom" sagot ko habang kumakain

"Kung ganun sino ang nang iwan dito ng bote ng alak kagabi? Ikaw ba Chelsea?" tanong nito sa kapatid ko

"Ofcourse not, Mom. I don't drink beer" agad depensa ng kapatid ko. Bigla akong napaisip.

"Ma, hindi kaya si... Jarry?" Sinamantala ko ang pagtanong habang di pa bumababa si Jarry.

"She won't do that. Hindi siya pwede uminom nun dahil agad syang nalalasing. Iba ang epekto ng alak sakanya" nagulat ako sa sinabi ni Mommy.

"What do you mean iba ang epekto, Mom?" pagkaklaro ko

"She go wild when she got drunk. Para siyang nasasapian" Napalunok ako sa rebelasyon ni Mommy. Kung ganun, sino nagpainom sa kanya ng beer? Kung alam naman pala niya ang epekto nito sa kanya.

"Mom, may..." hindi ko na naituloy sasabihin ko ng makita naming papalapit si Jarry

"Maupo ka na, Ija. Ikinuha narin kita ng pain reliever. Inumin mo pagkatapos kumain" si Mom

"Hindi na po kailangan" tipid na sagot ni Jarry

"Sigurado ka? Baka mas lalong sumakit yan mamaya at hindi ka pa makakilos. Hindi magandang maglakad ka ng paika ika" nasamid ako dun. Parang naaasiwa akong madinig. Kung alam lang ni Mommy kung ano mismo ang tinutukoy nitong masakit. At ang dahilan bakit ito naglalakad ng paika ika..

Tiningnan ko si Jarry at napansin kong namula ang mga pisngi niya. Yumuko na lamang siya.

Hindi ko alam tong nararamdaman ko pero natutuwa ako sa reaksyon ng mukha niya.

"Migz, isabay mo na sa school si Jarry. Total papasok karin naman" sabi ni Mom

Tiningnan ko si Jarry at hinintay na tumutol ngunit hindi ito nagsalita. Nakayuko lang ito habang kumakain.

...........

Habang nagdadrive ay pasulyap sulyap kong tinitingnan tong kasama ko. Wala siyang imik. Tsk. Lagi naman.

"Are you ok?" panimula ko

Umungol lamang ito bilang sagot.

"Jarry..., where have you been last night?" malumanay kong tanong. Habang nakatingin lamang sa drive way. Napatingin naman siya sa akin. At parang hindi alam ang isasagot.

"Wala ka ng pakialam dun" it wasn't sound sarcastic pero nakaramadam ako ng inis. Kagabi ay nakita ko siyang lumabas ng bahay at pag uwi nya ng hating gabi ay lasing na syang dumating.

Tang ina naman! Anong iisipin ko na pinuntahan niya? Kababae niyang tao lumalabas siya sa gabi! Paano kung narape siya? Paano kung may nantrip sa kanyang lassenggero kagabi? At uminom pa siya gayong alam niya na hindi pwede sakanya! Ano na lang mangyayari kung di sya nakauwi? Baka sa ibang lalaki niya ginawa ang nangyari kagabi! Nakakainis! Teka, I'm not worried! Ano bang pakialam ko sa kanya!

Napansin kong papasok na pala ako sa parking area ng eskwelahan. Pagkapatay ko ng makina ay agad agad siyang bumaba! What the! Bastos talaga! Hindi man lang nag paalam, ni simpleng thank you wala!

Tiningnan ko ang paligid tsaka bumaba. Buti na lang wala masyadong tao. Ayokong malaman ng mga tao na kasabay ko ang estudyante ko sa pagpasok. Baka akusahan pa akong child abuse! Teka......Damn it! Child abuse nga ginawa ko!! How old is she? 17 or 18? Oh no! Makukulong ako! Erase erase! Walang pwedeng makaalam nito!

-------

" Hindi ko alam na ganto magiging outcome ng pagtuturo ko. Gumagaling na talaga sila" tuwang tuwa na kuwento ni Stella. She really have a cute smile.