Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde,
fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim.
Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu,
benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin..
...
Biliyorum final yazısını gördüğünüz an çok şaşırdınız ama davetsiz misafirim hikayesi bu kadardı..
Çok uzun konuşma yapmayacağım çünkü biraz sonra bir veda bölümü yayınlayacağım.
Size bahsettiğim sürpriz final yapmak değildi. Finali yapacaktım her şekilde sadece sonunun nasıl biteceğine siz karar verdiniz, yorumlarınızla mutlu sonu hakkettiniz yani..
Davetsiz misafirim yazarı sizlere son kez iyi okumalar diler..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 YIL SONRA
"Anne"
Eren minik adımları ile annesinin yanına ilerledi. Bahar bacağında hissettiği el ile aşağı baktı.
" Oğlum.."
Bahar elindeki tabakları masaya götürürken Eren paytak adımlarla peşinden geliyordu.
"Anne oyun."
Eren annesinin eteğini tuttu. Bahar elindeki tabakları yerleştirirken, konuşmaya çalıştı.
" Annecim şimdi oyun oynayamayız ama."
" Anne oyun.."
Eren tekrar aynı şeyi söyleyince Bahar gülerek elindeki tabağı bıraktı. Eren'in yanına eğilip ellerini tuttu.
" Bitanem şimdi oyun olmaz, bak az sonra babaannenler gelecek, anneannenler gelecek, amcaların teyzelerin gelecek. O yüzden şimdi oyun olmaz, birazdan tamam mı birtanem?"
Eren birşey demeden bakarken Bahar yanağını öpüp ayağa kalktı.
Tabakları yerleştirirken Eren tekrar bacağına dokundu.
