Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde,
fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim.
Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu,
benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin..
...
"Bilmiyorum salak salak işler işte" deyip çöpe attı.
"Yavuz sana bir şey diyeceğim ama sakin ol tamam mı?"
Yavuz başını salladı.
" Burcu'nun işi olabilir sana acı çektirmek istiyor olabilir. Geçen ay Bahar'ın gittiği gün Burcu eve gelmiş, Bahar'a seni sevmediğini acı çektirmek istediğini paran için birlikte olduğunu filan söylemiş. Su duymuş ama sana anlatamadık."
Yavuz duydukları ile hızla odadan çıktı. Odasına gidip ceketini ve telefonunu aldı. Kapıdan çıkacakken Onur karşısında durdu.
"Yavuz napıyorsun nereye?"
" Sadece konuşucam." deyip Onur'un yanından geçti. Asansörle aşağı inip sokağa çıktı. Arabasına binip Burcu'nun evine doğru yol aldı.
Yavuz sinirle yumruğunu kapıya vurdu. Birkaç saniye sonra kapı açıldı. Burcu birşey diyemeden Yavuz Burcu'nun kolunu sertçe tuttu konuşmaya başladı.
" Bana bak, bu hayatta seninle olduğum için, seninle geçirdiğim vakitler için kendimden nefret ediyorum. Hepsi boşa vakitmiş. Bunda sonra seni annemin babamın kardeşlerimin EŞİMİN"
eşimin lafının üstüne basa basa söylemişti.
" Yanında görürsem seni doğduğuna pişman ederim. Ailemden de benden de uzak dur."
Burcu'nun kolunu sertçe bıraktı. Arkasını dönüp giderken bağıra bağıra konuştu.
"İNŞALLAH BUNDAN SONRA BİR DAHA MUTLU OLAMAZSIN."
Yavuz evin kapısını açıp, içeri girdi. Salona girmeden önce derin bir nefes alıp düzeltti kendini. Annesi ve Su salonda oturuyordu.
" Selam"
Gülümser oğlunu görmesiyle şaşırarak baktı.
"Oğlum hoşgeldin de hayırdır bu saatte sen eve gelmezsin."
Yavuz başını salladı.
"Birşey yok anne merak etme biraz dinlenmek istedim sadece."
Gülümser inanmasa da başını salladı. Yavuz salondan çıkacakken Gülümser'in sesiyle durdu.
