DAVETSİZ MİSAFİRİM

~DM2~ 8.BÖLÜM

  Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorummm

  İYİ OKUMALAR

 Yavuz onlara doğru yakalaşan polislerin ışığını gördü.

 Hızla Bahar'ın elini tutup koşmaya başladı. Her anları birbirinden farklı geçiyordu son zamanlarda..

 Bahar koşarken birden ayağa takıldı Yavuz'un kolunu tuttu sıkıca Yavuz hızla başını çevirip baktı Bahar'a.

 "İyi misin?"

Bahar başını salladı ama çok yorulmuştu artık.

 Yavuz arkasını dönüp baktı iyice ormanın derinliklerinde kaybolmuşlardı resmen. Tek şansları yağmur durmuştu..

 "Yavuz neredeyiz?"

 " Bilmiyorum.."

Bahar kıyafetlerinin ıslaklığı ile esen rüzgarda ürperdi. Ocak ayında olmasına rağmen üzerinde sadece kıyafetleri vardı. Montu bile yoktu.

 Yavuz Bahar'ın üşüdüğünü farketti. Her ne kadar kırgın olsa bile seviyordu kadınını..

 Üzerinde ıslak montunu çıkardı ağaca astı. Boyunlu kazağının üstüne giydiği gömleği çıkardı ardından neredeyse hiç ıslanmamış kazağını çıkardı. Bahar Yavuz'un ne yaptığını anlamazken, kazağı ona uzatması ile baktı.

 " Giy şunu."

 " Ama sen…"

 Yavuz Bahar'a dönüp bir bakış attıktan sonra Bahar kazağı aldı. Yavuz gömleğini giyip düğmeleri ilikledi.

Ardından montunu geçirdi üstüne. Kıyafetlerinin ıslaklığı vücudunu üşütürken dayanabileceğine inandı. Bahar kazağı başından geçirdi. Boyun kısmını düzeltirken burnuna dolan kokuyla gözlerini kapattı. Çok özlemişti Yavuz'u..

   "Telefonun yanında mı?"

Bahar başını sallayıp çıkardı telefonu cebinden.

 Yavuz telefonu alıp baktı ama hiç çekmiyordu.

 "Kahretsin.."

Yavuz telefonu Bahar'a uzattı. Bahar umutsuzca baktı telefona.

 "Ne yapıcaz Yavuz?"

 Yavuz saçını karıştırıp etrafına bakındı. İleride gözüne takılan şey ile gözlerini kısıp daha dikkatli baktı.

 " Gel benimle.."

 İlerlemeye başladı Yavuz Bahar'da peşinden takip etti.

 Hızlı hızlı ilerledikten sonra bir ev gördü Bahar.

 "Aaaa Yavuz ev, ev…"

Bahar çocuk gibi sevinirken Yavuz arkasını dönüp baktı Bahar'a. Sonrada başını çevirip güldü. 

   Evin önüne geldiklerinde evde hiç kimsenin olmadığını gördüler. Yavuz anahtar aramaya koyuldu ve paspasın altında buldu anahtarı. Yavaşça açtı kapıyı. Kapı gıcırtıyla açılırken Yavuz Bahar'ın elini tutup yavaşça ilerledi. Telefonun flaşı ile iyice incelediler evi. Küçük bir evdi. Birinin yaşadığı belliydi.Yavuz gördüğü soba ve malzemeleri ile Bahar'a  koltuğu gösterdi.

 "Sen otur ben sobayı yakayım.."

Bahar başını sallayıp oturdu. 

Yavuz seri bir şekilde yaktı sobayı. Soba yavaş yavaş yanmaya başlarken. Evin içerisini sadece ay ışığı aydınlatıyordu.