DAVETSİZ MİSAFİRİM

~DM2~ 14. BÖLÜM

                             Geri döndüm :)
                  Biraz unutmuşum yazmayı,
              hatalarımın kusuruna bakmayın

                Uzun zaman sonra, ilk kez

                       İYİ OKUMALAR 🤍

  " Bir süre yalnız kalmak istiyorum.. 
Eren'i senden ayırdığım için özür dilerim.
Eğer beni birazcık seviyorsan lütfen bizi bulmaya çalışma Yavuz. İzin ver bana birazcık  izin ver."

' 2 Hafta Sonra '

  Yavuz eline aldığı tişörtü giydi ve salona doğru ilerledi. 2 haftadır Bahar'dan asla bir haber alamamıştı, görememişti ailesini. 

   Bahar ve Eren yokken ruh gibiydi, şirkete bile zorla gidip dönüyordu. Yüzünden bile belli oluyordu içindeki boşluk. 

 Koltuğa oturacağı sırada çalan zil ile kapıya doğru hızla ilerledi, bir umut Bahar ve Eren gelmiştir diye düşünmüştü. 
 Kapıyı açtığında gördüğü yüzle hüsrana uğradı. Gelen Nazlı idi. 
 "Yavuz abi." 

Bu geçen süreçte en çok yıprananlardan biri de Nazlı olmuştu. Annesi ve Eylem ablası ile görüşmüyor hatta evde değil otel de kalıyordu. 

Yavuz karşısında gözleri dolu dolu duran Nazlı'yı görünce dayanamadı sordu. 
 " Nazlı, iyi misin?" 
Nazlı başını' hayır ' anlamında salladı 
" Yavuz abi ablamdan haber yok di mi?" 
"Yok maalesef" dedi Yavuz. 
Nazlı ağlamaya başlarken Yavuz dayanamayıp sarıldı kıza. 

 "Yavuz abi ben yemin ederim bilmiyordum bilseydim asla izin vermezdim böyle bir yalan söylemelerine.." 
Yavuz kızın saçlarını okşarken. 
 "Biliyorum Nazlıcım, emin ol Baharın siniri sana değil." 
" Ben ablamı çok özledim." 
"Bende…"

 '1 Ay Sonra' 

   Onur, Yavuz'un elindeki bardağı alıp sehpaya bıraktı.
 "Oğlum yeter,daha kaç bardak içeceksin." 
Yavuz yüzünü sıvazlayıp ayağa kalktı. 
 " Yok yeter abi, 1 ay oldu ben dayanamıyorum artık. Karım ve oğlum 1 aydır yok, nerde olduklarını bilmiyorum, nasıl olduklarını bilmiyorum, kafayı yiyeceğim. Ben onları aramaya gidiyorum " deyip sehpanın üzerindeki araba anahtarlarını aldığı sırada Onur engel oldu. 
" Yavuz saçmalama, sarhoşsun bu şekilde hiçbir yere gitmene izin vermem, yarın sabah ayık kafayla napıyorsan yaparsın.."

  Yavuz boynundaki ağrı ile açtı gözlerini. Salonda, koltukta uyuyakalmıştı. Yavaşça doğruldu yerinde. Karşı koltukta uyuyan Onur'a baktı. Sonra telefonuna uzanıp eline aldı, saat 11.23'tü. 
  Bu ayrılık mevzusu Yavuz'u çok yormuştu. Gerekirse Türkiye'nin her yerini arayıp bulacaktı Bahar ve Eren'i. Umutsuzca tekrar aradı Bahar'ı. Diğer aramalarında hiç bir zaman ulaşamamıştı. Telefonu sürekli kapalıydı. 

Açılmayacağını düşünüp kapatacağı sırada karşıdan duyduğu ses ile hızla kulağına götürdü. 
 "Alo, Bahar, birtanem."
Yavuz karşısında Baharın sesini duymayı beklerken, Erenin sesini duymasıyla şaşırdı. 

 "Baba.." 

" Oğlum, annen nerde?" 

"Annem uyuyor baba." 

 " Oğlum neredesiniz peki siz biliyor musun annen hiç bahsetti mi?" 

" Biz Marmaris'teyiz baba.." 

Yavuz gülümseyerek dinledi oğlunu. Marmaris'te, Baharın gitmek istediği bungalov evlerin olduğu bir tatil beldesi vardı, şimdi gittikleri yerde orasıydı.