UMUT ARANIYOR!

5.Bölüm

Kitabım pek bilinmese de olsun. :) okuyan kişiler beni mutlu ediyor. Sizlere iyi okumalar. Sağlıcakla kalın.❣

*******

Kendimi çalışmaya o kadar çok kapdırmıştım ki saatin ne çabuk geçtiğini anlayamamıştım. Saat 2'ydi.

Hemen kalkıp eşyalarımı toparladım. Yemek için kafeteryaya gitmek için yol almaya başladım ki önüme biri çıktı. Alara...

"Ne?"

"Bakıyorum da yeni patronunla iyi kırıştırıyorsunuz."

"Sanane? Seni ne ilgilendiriyor?"

"Altına da yatmışsındır sen kesin. Söyle ne kadar verdi?"

Sırıttım. Ateşle oynuyordu.

"Sen daha iyi bilirsin. Nasıl olsa öyle insanların altından kalkamayan sensin."

Yüzü düştü. Ardından,

"Yattın yani?"

Gözlerimi devirdim. Etrafıma bakındım herkes öğlen yemeğindeydi. Yakasından tuttum, kendime çektim.

"O adamdan da benden de hayatımdan da uzak duracaksın. Yoksa sonuçlar senin için hiç iyi olmaz."

Gözleri büyüdü. Ardından sessizce gitti. Çift karakterliydim. İnsanların binbir türlü yüzü var. Benim ise iki sevecen ve psikopat tarafım.

Karnım acıkmaya başlamıştı artık. Gidip bir hamburger söyledim ve boş olan bir yere oturdum. Telefonumla oynamaya başladım.

Yanımdaki sıranın çekildiğini fark ederek yanıma baktım. Kumral saçlı kahve gözlü bir çocuk bana doğru bakıyordu.

"Ne yiyorsun?" Dedi yakışıklı çocuktu valla.

"Hamburger sen?"

Düşündü kısa bir süre.

"Ben de."

Yanımdan kalkıp kasiyerin yanına gitti. Kısa bir süre sonra elinde iki tepsi ile geri döndü. Biri benimdi diğeri ise galiba onun.

"Ben alırdım."

"İtiraz yok."

Gülümsedim. İyi birine benziyordu.

"Ben Çınar." Dedi.

"Şura."dedim.

Yemek boyunca komik şeyler anlattı. Alara'yı görmemle giden neşem geri gelmişti.

"Çınar çok komiksin ya."

"Tabi kızım. Ne sandın?"

Beraber gülümsedik.

"Sen Yıldı- aman Arslan Holding'te mi çalışıyorsun?"

"Evet yöneticiyim. Sen?"

"Ben de."

"İstersen beraber gidebiliriz."

"Olur."dedim.

Ve kalktık. Şirkete geri döndüğümde koltukta oturan bir Arhan gördüm.
Gözleri bana ardından Çınar'a kaydı.
Kaşları çatılırken tekrar bana döndü.

"Kardeşim!"Dedi Çınar.

"Ne?!" Dedim. İki genç adamın sarılmasını izledim.

"Siz tanışıyor musunuz?"

"Aaa doğru ben sana sadece yöneticiyim demiştim. Değil mi? Ben Çınar... Çınar Arslan."

Kardeşmiydiler?

"Şura. Çizimleri bana 3.30'ta getir."

"Tabi Arhan Bey."

Ardindan ikisi birlikte çıktılar. Vay be Arhan Bey'in kardeşi varmış.

Sonra koltuğa oturdum saate baktım. Daha yarım saat vardı. Yavaştan çizimleri hazırlamaya başladım.

10 dakika kalmıştı. Ve her şey hazırdı. Vakit kaybetmemek için hemen Arhan'ın odasına yöneldim. Kapıyı tıklattım ve açtım. Masaya gömülmüş. Bir Arslan buldum. Soyadları da pek güzeldi.

Masanın Masa'nın üzerinde ki kağıtlar birbirine girmişti. Ben de toparlamaya başladım. Kahve vardı. Onu kaldırdım. Altındaki kağıdı alayım derken kahve Arhan'ın üzerine döküldü.

"Allah! Yandım!"

Uzerinde ki gömleği can havliyle çıkartmaya çalışırken bir yandan da özür diliyordum. Gömlek düğmelerini çözerken odaya pat diye biri girince sesle Arhan koltuğa geri düştü. Ben de üzerine.

Biz o pozisyonda dururken birinin kahkahası geldi. Yerin dibine gitmek isteyeceğim zamandı şuan.

"Ayyy pü size! İş yerinde yapılacak şey mi bu? Hem evlenmeden olmaz!"

Çınar dediği şeyle hâlâ  kahkaha atarken

"ÇIK ULAN DIŞARI!"

Arhan'ın kükremesiyle kaçacakken

Elini 5 yapıp

"5 tane küçük yiğen istiyorum. 3'ü kız 2'si erkek. Erkekler junior Çınar olacak. Kızlarda Junior sevgi olacak.!"

Demesiyle kaçtı. Yüzümün kıpkırmızı olduğuna emindim.
Arhan'a baktım. Sırıtıyordu.

"Ne dersin? 5 tane?"

Demesiyle gözlerim büyüdü.

"Ne demek istiyorsunuz?"

"Diyorum ki; sen ben bir tutam da aşk alırız. Bence."

"Ne?!" Dememle dudaklarım örtüldü.

Sen,ben ve bir tutam AŞK?