Black Kings

chapter 5

Ρώτησε και εγώ απλά έγνεψα. Τότε χτύπησε κουδούνι και βγήκαμε έξω. Κάτσαμε σε από τα παγκάκια του προαυλίου και μιλάγανε για χαζομάρες μαζί με την Violet, την Ari αλλά και τις άλλες 2 φίλες μου. Την Loren και την Demi, αυτές πάνε στο Γ3. Ξαφνικά ήρθε κοντά ο Aaron και και μου ζήτησε να μιλήσουμε ενώ είχε ένα παγωμένο βλέμμα το οποίο με έκανε να τρομάξω. Πήγαμε στο πίσω μέρος του σχολείου.

Κat~ λοιπόν τι ήθελες;
Είπα με λίγο θυμό ενώ σταύρωσαν τα χέρια μου στο στήθος μου.

Aaron~ Πρώτον κόψε το ειρωνικό υφάκι και δεύτερον σου έχω νέα.

Κat~ Πρώτον το υφάκι μου είναι μια χαρά και δεύτερον τι ακριβώς νέα έχεις;;; Αποφάσισες να με αφήσεις να ζήσω. Ουαου τι τιμή θεέ μου.

Aaron~ ΧΑ. ΧΑ! Το θέμα είναι ότι θα ζήσεις απλά πλέον είσαι αναγκασμένη να μπεις στην μαφία. Ή μπαίνεις ή πεθαίνεις. Αν και δεν θα με πείραζε πολύ το να σε σκοτώσω. Δίκη σου απόφαση.
Είπε σχηματίζοντας ένα σατανικό χαμόγελο στα χείλη του.

Το χαμόγελό μου εξαφανίστηκε απότομα. Γουατ; ποιος του είπε ότι θέλω να μπω στη μαφία ναι οκ λατρεύω τα όπλα και τέτοια αλλά δεν νομίζω ότι έχω το κουράγιο να σκοτώσω κάποιον. Είχα καρφώσει τα μάτια μου στο ξερό χώμα ενώ σκεφτόμουν την επόμενη κίνησή μου. Τώρα τι;; Ρώτησα τον εαυτό μου από μέσα μου. Αν δεν μπω τότε θα πεθάνω αλλά αν μπω παίζει και εκεί να πεθάνω.

Σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω ενώ εκείνος με κοιτούσε υπομονετικά. Χρειάζομαι χρόνο να σκεφτώ το τι έχει συμβεί. Το μυαλό μου χρειάζεται λίγο καθαρό οξυγόνο. Και μόνο σε ένα ένα μέρος νιώθω ασφαλής. Πήγα να φύγω αλλά με σταμάτησε με το να μου κρατήσει τον καρπό.

Aaron~ Που νομίζεις ότι πας;;

Κat~ Θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ. Τώρα παράτα με
Είπα και τράβηξα απότομα το χέρι μου. Εκείνος δεν μίλησε, απλά άφησε μια βαθιά ανάσα να ηχήσει και έφυγε.

Έστειλα μήνυμα στην ομαδική που έχω με την παρέα μου και τους είπα να πάρουν τα πράγματά μου και να τα αφήσουν κοντά στα κάγκελα. Εγώ πήρα ακουστικά, το κινητό μου και έφυγα.
Ξεκίνησα να περπατάω ακούγοντας μουσική από τα ακουστικά μου μέχρι να φτάσω στο προορισμό μου. Κάνει ζέστη σήμερα. Το κελάηδημα των πουλιών από το δέντρα της κάθε γειτονιάς με έκανε να νιώσω ήδη καλύτερα. Μετά από 5 λεπτά είχα φτάσει εκεί που ήθελα. Έβγαλα τα ακουστικά και έκατσα κάτω.