~ KEŞKE ' KEŞKE' DEMEK YERİNE ' İYİ Kİ' DİYEBİLSEYDİM!.!.!.
Dayım evimize yeni bir insan getirmişti. 35 yaşında, iri yarı, esmer, bekar bir adam.
Tanıştıktan sonra adamı sevmeye başladık. Ailecek samimiydik onunla. Evine giderdik. Gerçi gitmemize gerek kalmazdı çünkü Allah'ın her günü bizdeydi. Bizde yatılı kaldığı günler bile oldu.
Sonra bizi kardeşimle spora yazdırdı. Can sıkıntısından kendimizi spora verdik. Her gün bizim yanımızda gelip giderdi. Kardeşimin spor vakti benden bir saat sonraydı. Yani benim sporum bittiğinde onu beklemek zorundaydım. Bir gün yine beklerken o adam da yanımda tabi ( Bu adamın ismini vermeyeceğim harfle ifade edelim. F olsun.). F ile aramızda bir sohbet geçti. Şöyleydi:
(F)- Ben bir kızı seviyorum da ona açılmaya çekiniyorum. Açılamıyorum bir türlü.
(Ben)- Ne olacak sanki. Seveni öldürüyorlar mı? Açıl gitsin. Hem ne yapacak kız? Bu arada yengemiz kim? Tanıyor muyuz?
(F)- Evet hem de çok yakından tanıyorsun. Söylemeye çekiniyorum aslında çünkü ben ondan çok büyüğüm. Hadi beni reddederse?
(Ben)- Aman! Nolacak söyle işte! Ay kızı çok merak ettim söyle ya lütfen!
(F)- Söylerim ama kimseye söyleme. Söylersen ben biterim.
(Ben)- Ya neyini söyleyeyim! Beni bilmiyorsum sanki!
(F)- Benim sevdiğim kız şu anda...
DEVAM EDECEK...
