Elalemin Oğlu

4.bölüm

*medya Senem*
İthaf sehergul09
Bugün tırmanma yarışı vardı.
Sezgi hoca bağırdı"ilk erkekler,3-2-1 başla."
Tepede bir zip vardı ilk tırmanan çıkıp basacaktı o esnada Can'ın zili çaldı.Hızla aşağı kaydı kazanmıştı.Gülümsedi.
Sezgi hoca bağırdı"kazanan Can şimdi kızlar.Hazır 3-2-1 başla."
Hızla tırmanmaya başladım O esnada bir zil sesi duyuldu çok az kalmıştı kim olduğunu düşünmeye başladım. bir kere kesinlik Ceren değildi çünkü altta ağlıyordu tırmanamadım diye.Ülkü bu konularda berbattır.Senem kesin dedim başımı kaldırdığımda Elvin'i gördüm.Ardından hızla aşağı kaydı ve Can'a çak yaptı.
Şok olmuş bir şekilde onları izledim.
Ceren hızla yanıma geldi ve dedi ki"öyle aval aval bakma Elvin ve ailesi eskiden her hafta 2 gün köye giderdi orada uzun dalsız ve ince ağaçlara tırmanırdı Elvin 5 yaşından beri."dedi ve hızla Elvin'in yanına gidip sarıldı sanki kendisi kazandı mal harbiden bu kız ya.Off berabereydi ama yarına bağlıydı her şey.
Herkes oradan akşam yemeğine gitti.tepsimi aldım ve oturdum.
Çok sinirliydim çünkü kendime en çok güvendiğim konuydu.
Yanıma birinin oturmasıyla o tarafa döndüm.
Yankı gelmiş yanımda oturuyordu.
"Ülkü seni uyarmayı unuttu mu yoksa?"dedim ve iç çekerek çatalımı bıraktım.
Sinirliyken birinin yanımda olması beni daha çok üzer ve sinirlendirirdi.Bu yüzden Ülkü herkesi uyarmıştır kesin ama Yankı pek dinlememiş galiba.
"Uyardı ama dinlemedim sanırım."dedi.
"Neden yemiyorsun?"diye devam etti.
"Sinirliyken canım yemek yemek istemez o yüzden."dedim.
"Saçma bir oyun için kendinin hastalanmasına göz yumamasın."dedi.
Omuz silktim.
Çatalını eline aldı ve tepsimdeki köftelerden birini alıp ağzına götürülen hemen kaptım ve yedim. En sinir olduğum şeylerden biride tepsimdeki yemeğin bana sorulmadan alınması ve yenmesi.
Yankı bu halime gülmeye başladı ve dedi ki"Seni neyin sinirlendiriceğini o kadar iyi biliyorum ki,hem ayrıca bebeğimiz için yemen lazım." dedi.
Dediğine gözlerim sonuna kadar açtım.Başta ne dediğimi anlamadım fakat sonradan geçen gün çadırda yaptığım uyandırma şakası aklıma geldi.
"Ödüm koptu."Dedim gülerek.
O da gülmeye başladı ve sakince sohbet ederek yemeğimizi yedik.
Yemeğimiz bittikten sonra Yankı Can ve Selim'in yanına gitti ben de Oğuzların yanına gittim.Atahan burada değil di bu yüzden sadece Ülkünün yani boştu.
Beni görünce Ülkü yanını gösterdi oraya oturdum.
"Ee muhabbet ne?"dedim.
Oğuz yavaşça Senem'in kulağına eğildi.
"Aşkım,sence hala sinirli midir?"dedi.
Duyduğum şeyle şaşkınlıktan bayılacaktım.
"Ne??Oha!Çıkıyonuz mu lan?"
Dedim.
Gülmeye başladılar.
Senem de şaşırmıştı ama gülüyordu.
"Halamın kızı seni denemek istedim hala sinirli misin?" diye.
Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım."Eğer bana haber vermeden çıkmaya başlarsanız.Sizi silerim."dedim ve sırıttım.
"Merak etme halamın kızı bizzat senin gözünün önünde ilan-ı aşk yapıcam."dedi Oğuz Ve Senem'e baktı.
"İlân etçeğiniz gün beni de çağırın Oğuz Bey."dedi Senem.
"Sizsiz olmaz zaten Senem Hanım."dedi.
Gülmeye başladık.
O esnada bir çığlık duyduk.
Hızla arkama baktım.
Çığlık Ceren'in çadırından geliyordu.Hemen oraya koştuk.
Ceren kenarda ağlıyordu.
Yankı,Ceren'in yanına geldi ve ne olduğunu sordu.
"Görkem çadırımı haşerelerle doldurmuş,en büyük korkumu kullandı."
Yankı bana döndü ve dedi ki"Öyle bir şey yaptın mı?"
Olumsuz anlamda kafamı salladım.
"Gördüm çadırıma girdi ve elinde büyük bir kova vardı hatta Elvin de gördü Elvin'e baktım kafasını olumlu anlamda salladı.
Yankı geldi ve dedi ki"Neden böyle bir şey yaptın?"
"Görkem öyle şeyler yapmaz şaka yapar ama insanların fobilerini kullanmaz benim kardeşim."dedi Ülkü atılarak.
Senem ve Oğuz da onayladı Ülkü'yü.
Yankı kafasını salladı ve dedi ki"Sana inanmayı o kadar çok istiyorum ki ama Ceren'i tanıyorum ve ilgi odağı olmak için kendine öyle bir şey yapacak kadar kendini düşürmez."dedi ve gitti.
           ~bir kaç saat sonra~
Saat epey geçti.olayin üstünden üç saat geçmişti ve herkes dinlenmeye çekilmişti.Yankı'nin bana inanmaması garip bir şekilde beni üzmüştü.
Derin bir nefes aldım ve uyumaya çalıştım.
               ~ertesi gün~
Sabah kahvaltısı durgun geçmişti bizimkiler hariç herkes bize kötü kötü bakıyordu buna Yankı da dahildi.Insanlar bana böyle bakarken hiçbir şey yiyememiştim.Düsünsenize yarım deste insan size öfke ve nefretle bakıyor hiçbir sey yapmadığınız halde.
Herkes kahvaltı dan sonra yarışmanın yapılacağı yere gelmişti.
Sezgi Hocanın komutuyla herkes yerine geçti.Son yarışma kürek çekmeydi ve grup grup oynanacaktı kızlı erkekli değildi yani.
Biz ve Elvinler oynayacaktık finale kalan iki grup yani.
Diğerleri izlemeye gelmişti.
Sezgi Hoca son kez sinirlice beni süzdü.Bu kadın bile inanmıyordu masum olduğuma.3-2-1 başla!komutun verilmesiyle kürek çekmeye başladım diğer gruba baktığımda bizi baya geçmişlerdi.
Yankı'ya baktım kılını bile kıpırdatmıyordu ve kollarını birbirine kenetlenip oturuyordu.
"Neden çekmiyorsun?"dedim sinirle.
"Haksız bir galibiyet istemiyorum.Sırf kazanmak için çadırını böceklerle doldurdun.Sırf Elvin kazandığında Ceren'i götüremesin diye çünkü geldiğimden beri Ceren'e nefret ile bakıyorsun."dedi.
Söyledikleriyle gözlerimden yaş gelmeye başladı ben kötü bir insan değildim ve şu an iftiraya uğruyordum.Yankı gözlerime baktı bir an sanki üzülmüştü ama sonradan ezikleyici bakışlar atmaya başladı.
Çok kızgındım aynı zamanda sinirli o esnada Elvin ve Ceren'i mutlu çığlığı geldi kulağıma kazandık diye bağırıyorlardı.
Sinirle iskele benzeri yere çıktım zaten çok ilerleyememiştik.
Hızla Ülkünün yanına koştum ve sarıldım.Bana dokunan şey ödülü kazanamamak değildi kimsenin özellikle Yankı'nın bana inanmamasıydı.
Hızla çadırına gittim yarın için bavulumu hazırladım bu sürede midemin bulandığını hissetim ama aldırış etmemişim.
          ~birkaç saat sonra~
Akşam yemeği vaktiydi ama hiç gidesim yoktu yine insanların bana öyle bakması sinirime dokunuyordu zaten üzgün ve açken bir şey yiyemediğimi söylemiştim.Yorgundum çünkü bir süre sinirimden ağlamıştım.Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu.
Ne ara uydum anlayamadım.
              ~Ertesi gün~
Sabah yine kahvaltıya gidemedim dudaklarım kurumuş ve gözlerimin altı morarmıştı betim benzim atmıştı.Yavaş bir şekilde toplanma alanına ilerledim.O esnada bir ses duydum.
"Herkes buradaysa hadi otobüse." dedi Sezgi hoca.
Diğer hocalarda kendi öğrencilerini otobüse bindirmişti herkes aynı otobüseydi ve tanımadığım insanlar bile bana nefretle bakıyorlardı her şey alındıktan sonra otobüs yola koyuldu.Bir süre sonra bir ses duyuldu sesin sahibi Atahan'dı.
"Rica etsem herkes küçük televizyona bakabilir mi?Birkaç dakikalığına lütfen."
Herkes televizyona dönmüştü sonra bir video oynamaya başladı video da Elvin ve Ceren konuşuyorlardı.
Ceren:Bize hiçbir şey olmayacak her şey Görkem'in başına kalacak.
Elvin:Seni destekliyorum ama bu biraz ağır değil mi?
Ceren:Umrumda bile değil zaten kamptaki diğerleri de bizim masum olduğumuza inanacak çünkü kimse çadıra böcekleri bizim koyduğumuzu bilmeyecek.
Elvin:Selim sana deliler gibi aşık böcekleri toplaması için onu kullanman biraz gururunu incitmez mi yani öğrenirse?
Ceren:Banane ben sevmiyorum ki o salağı ben Yankıdan hoşlanıyorum ve önüme çıkanları eziyorum aynı Görkeme yapacağım gibi.
Kayıt burda son bulmuştu.
Herkes Ceren ve Elvin'e bakıyordu sonra gözler bana döndü.kafamı cama çevirdim ve hiçbir şey demedim.Ben daha önce böyle bir şey yapmadığını söylemiştim ama kimse bana inanmamıştı.Sezgi hoca sinirle gelip Elvin ve Ceren'in elimdeki biletleri çekip aldı ve benim yanıma geldi.O tarafa dönmedim ama üzgün olduğunu hissedebiliyordum.Sonra Yankı'ya döndü adım seslerinden belliydi ve biletleri ona uzattı camdan yansıması görünüyordu.
Yanım boştu çünkü Ülkü su almaya gitmişti bunu fırsat bilem Yankı hızla yanıma geçti ve elini omzuma koydu."Özür dilerim,Ceren ve benim ailem yıllardır tanışıyor bu yüzden Ceren ile birlikte büyüdüm böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan dahi geçmezdi ama sana yemin ederim sen ağlarken her seferinden içimden bir şeyler kopuyordu ama Ceren'in haklı olduğunu düşününce senin yanına gelemiyordum."dedi.
Gerçekten bir ara gözlerindeki kırgınlığı görmüştüm ben ağlarken ama onu affedemiyordum en azından şimdi değil zaten birbirimizi uzun süre hatta hiç görmeyecektik o da bir süre sonra unutturdu.
Otobüse baktım.Şehir merkezini oralardaydık.Sonra yeniden otobana çıkacaktık.Yavaşca kalktım ve yanından geçtim su al.ak için kalkmıştım.Ilk bindiğimde bana nefretle bakan insanlar şimdi üzgün bir şekilde bakıyorlardı ama hiçbirini affedesim yoktu.O esnada basıma keskin bir ağrı girdi ve bir yere tutundum ardından gözlerim bulaniklasmaya başladım bir iki adım daha attıktan sonra gözlerim kapandı ve gerisi karanlık son olarak duyduğum ağlamaklı son ses  Yankı ya aitti.
"Ada!!!"

Elalemin okuyucuları umarım beğenmişsinizdir.Begendiyseniz lîtfen yorum yapın ve beğenin yeni bölümler en kısa zamanda yayında.