avenger • sasusaku

07

Sınıfın boğucu havasının içinde neredeyse bayılacaktım. Hem aşırı sıcaktı hem de blok ders işlediğimiz için artık beynim sulanmaya başlamış ve ben de bunalmıştım.

Bıkkınlıkla bir nefes verdiğim sırada Sasuke'nin önüme bir kağıt parçası atmasıyla gözlerimi tahtadan ayırdım.

Bana gıcıklığına kağıdı sonuna kadar büzüştürmüştü, şimdi de deli gibi sırıtıyordu.

İçimden sabırlar çekip kapıdı açtım.

Bana surat yapmayı ne zaman bırakacaksın?

Şunu söylemeliydim ki, Sasuke son zamanlarda çok garip davranıyordu. Özellikle son bir haftadır. Öpüşmüştük, sarılmıştık, yetmiyormuş gibi tanımadığım biri yüzünden tartışmadaydık ve Naruto öpüştüğümüzü öğrenmişti. Bunlar üç en iyi arkadaş için normal miydi? Tabii ki hayır! Bir de önüme saçma sapan bir not bırakıyordu, hayret bir şey.

Kalemi elime aldım ve ben de ona bir şeyler yazmaya başladım.

Surat yapmıyorum. Dersi dinleyeceğim.

Kağıdı önüne bıraktım ve tahtaya odaklandım.

Yani odaklanmaya çalıştım. Çünkü tekrar bir not bırakmıştı önüme.

O çocuktan hoşlanıyor musun yoksa?

Tanrı aşkına... daha adını bile bilmiyordum. Sadece birden bire karşıma çıkmıştı ve sen ona kafayı takmıştın. Aptal.

Saçmalamayı kesecek misin? Onu tanımadığımı sen de biliyorsun. Hem bunları düşüneceğine Naruto'ya ne diyeceğini düşün. Bunun peşini bırakmayacak.

Kağıdı eline aldığı gibi okudu ve o güzel yüzünde tekrar yarım bir gülüş belirdi.

Evet, sanırım şimdiden kendime güzel bir akıl hastanesi aramalıydım.

NEDEN GÜLÜYORSUN Kİ ŞİMDİ?

Bir şey dememe gerek yok. Gerekli olan her şeyi duydu zaten.

Gerekli olan dediği şey... öpüşmemizdi.

Kağıdı parçalara ayırdım ve parçaları top haline getirip kalemliğe koydum.

Onun bu halleri çok farklıydı. Ne olduğunun ya farkında değildi ya da önemsemiyordu. Sonuçta o gün alkol almıştı ve alkollüyken yaptığı bir olaydı. Sonradan hatırlamış ve önemsememişti. Bu yüzden böyleydi.

Neden önemsesin ki zaten? Bana karşı bir his beslemesi imkansızdı. Kendine gel ve boşa kürek çekmeyi bırak, Sakura. Olmayacak bir şeyin peşinden koşmak seni yormaktan başka işe yaramaz.

•

"Hey," diye seslendi Naruto. "Benim bir yere gitmem gerek. Annemle işimiz var. Sizinle sonra uğraşmam gerekli. O zamana kadar rahat durun da şok olacağım başka bir şey yapmayın." Zaten kısık olan gözlerini iyice kıstı ve yavaş yavaş uzaklaştı.

"Dikkatli git!" diye arkasından bağırırken çoktan uzaklaşmıştı bile.

Sasuke elinde olan çantasını omzuna takıp, "Gel, eve gidelim." dedi, ardından elini omuzuma attı ve birlikte arabaya kadar yürüdük.

Arabayı çalıştırdığında, "Annen mesaj atmış, iki gün daha şehir dışındaymış. Senin bana gelmeni istedi." dedi.

"Gerek yok," dedim. Gözlerini yoldan ayırmadı. "İki gün daha tek başıma kalabilirim."

"Olsun, yine de benimle gelmende bir sakınca yok."

Ses çıkarmadım ve camda dışarıya baktım. Bütün bunlar rüya olabilirdi. Deli bir manyak olabilirdim. Ya da ben fazla büyütüyor olabilirdim. Ama sonuçta küçüklüğümden beri deli gibi aşık olduğum çocukla öpüşmüştüm ve sakin kalmam mümkün değildi. Ergen aşıklar gibi davranmak istemiyordum. On dokuz yaşındaydım ve olgun kararlar almam gerekiyordu.