8th🕕(Part 2)

177 1 0
                                    

Nanatiling nakapikit ang aking mga mata habang nadidinig kong papalapit na ang mga hakbang niya.

"Mari", hala kilala niya ako? Dinilat ko na ang aking mga mata at hiniling ko na sana hindi nalang ako dumilat.

"What now, Vitto?"

He remained silent as he scanned my whole being from head to toe. Pumanaog siya sa kanyang kabayo at nilapitan niya ako. "Bakit hindi mo sinabi sa akin? Na pupunta ka sa isla ni Don Bellisimo?"

I breathed heavily. "Hindi mo kailangang malaman iyon, Vitaly", diin kong sabi.

"That is unfair. Ikaw halos alam mo nga kung ano ang ginagawa ko, tapos nagpapaprovide pa ng copies ng schedule--"

"Noon iyon Vitto! Me, unfair? Baka ikaw iyon! You don't how I felt those past years, all of your attention was in your stupid business---", there. He slapped me.

"Huwag mong isama ang business ko dito Marina."

I scoffed. "See? Iyan yung problema ko sa iyo eh. Wala kang puso Vitto. Kahit isang katiting man lang, ni isa wala kang binigay na pake. My heart? Kahit isang libong beses mo pang babasagin, I will pick those pieces one by one but then I lost myself eh. So who's gonna pick all of it? Sino ang may lakas na loob na pulutin ang lahat ng iyon? Ako lang diba? Pero nabaliw ako, at nawala sa sarili and it's all your fault for breaking me."

Hindi siya umimik at para bang nagulat sa inasta ko sakanya. "You wasted your time with me Vitaly, now enjoy being with your wife."

Sinenyasan ko si Genesis na tumakbo na. Noong nakarating na ako sa bahay nila ay pinuntahan ko agad si Manu na aalis kami. "Why the hurry, Mari? Wala ka namang schedule ha?"

"Business."

"Business? Eh sabi mo sa akin----", I dragged him as we went out of the house.

***

"So... Care to explain kung bakit nasa mall tayo ngayon? Hindi ko naman alam na ako pala yung business mo", I glared at him.

"Woah girl, stop glaring. 'Pag ako mahulog sa'yo- hay nako nalang talaga."

I buried my face in ny hands. "I'm just tired, that's all", bigla namang nag ring yung phone ko.

I answered. "Hello?"

"Mari? Si Elis at Roma 'to. Nasa mall kami ninyo, asan ka?"

"Really?! Nasa mall din kaming dalawa ni Manu. Sa may Starbucks."

"Sige puntahan namin kayo."

Hindi nagtagal ay nagkita-kita na kami't nagyakapan. "Ang laki ng mall ninyo ha?"

I rolled my eyes. "Tell me something I don't know. Nga pala, bakit kayo nandito?"

"Well, mag shoshowcase kasi si Roma dito and wala naman akong business these past weeks kaya naisipan kong sumama", pagkatapos ng pag-uusap namin ay dumiretso na si Roma sa stage.

"Y'all ready? Ginagawa ko pala ang kantang ito para sa mga taong paulit-ulit nalang nasasaktan, pauulit-ulit nalang umiiyak pero hindi siya kayang sukuan. This is entitled 'Last Piece' a song made by Romania Majestri. Enjoy."

'It hurts when you smile at her
So I fake my laugh trying to hold on until the last piece of my broken heart
Trying to feel loved even If I am not loved
Trying to smile even if I feel pain...'

Bakit ganoon yung kanta? Tinatamaan ako...

'So give me a piece of your heart
One cry from me and it'll break apart
Sing me the song you sang to her before I grow up and realize the stupidness I did to you...'

Tumulo nalang ang mga luha ko nang bahagya, na para bang ginawa itong kanta na'to para sa akin.

'I was unfair, I only thought of myself but I didn't notice that you were breaking too In the end, your heart was not mine to begin with, it belongs to you...

'So give me a piece of your heart
One cry from me and it'll break apart
Sing me the song you sang to her before I grow up and realize the stupidness I did to you...'

"Uy, umiiyak ka ba?", napatanong si Manu. "H-ha? Wala, wala 'to. Napuwing lang ako."

"Oo nga, napuwing ka nga. Tapos bigla ka nalang nagulat na pagkabukas ng mga mata mo, nasa iba na siya", bwiset na isdang 'to.

"You don't know the whole story, Manu."

"I know what happened by just looking at you, Marina."

Natahimik ako. Tama siya. Hindi ako nag-iisa dito, because I have them. Friends who'll help me through good and bad times.

"In this point of time, I would like to shout out my friends, Ellis, Manu, and our girl, Marina Levistine Estobal!", she waved at us.

Oh how I miss my name but it's such a shame. That weak, coward, stupid, crybaby Marina is gone. The brave Marina shall rise and shall never fall again.





Her Greatest FallTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon