Sink In To You

Chapter seven

chapter seven...

Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away....

Nakatayo ako ngayon sa labas ng gusali ng lugar na pinangyarihan ng pinakamasamang kaganapan sa buhay ko.. Tapos na ang lahat. The medics declared that Mr. Valdez is already dead dahil sa matinding tama nito sa dibdib... The management also made an interview with me, and I just found out na hindi lang pala ako ang nabiktima nya... Na tanging ako lamang daw ang kaisa-isang nakaligtas. Masaklap ang naging karanasan ko sa araw na ito pero ipinag papasalamat ko nalang din na kahit papaano ay naawa parin ang Diyos sa akin.

Pagkatapos ng interview ay pinapirma ako ng kasunduan , na dapat manatiling lihim ang tungkol sa pangyayaring iyon lalo na ang tungkol pag-eexist ng casinobar... Sangayon din ako na ibaon nalamang sa limot ang bangungot na ito... Pagkatapos kong pumirma ay inabutan nila ako ng isang maliit na sobre , alam ko na agad kung ano ang laman nun at saka nag-offer pa sila na pwede pa akong bumalik sa pagtatrabaho kahit kailan ko gustuhin, pero nanatili akong nakatikom ang bibig.

Sinuyod ko ng tingin ang paligid sa labas ng gusaling yun, at niyakap muli ang sarili... Paano ako uuwi ngayong gabi kung ni hindi ko alam kung saang lugar ito?

Sumandal ako sa pader at Napa angat nalang ng tingin sa mga bituin sa langit.... Napakaliwanag nun, wala kahit na kaunting indikasyon na uulan. Suminghap ako at pinagmasdan ang puting coat na yumayakap sa aking manipis na katawan... Nasaan na kaya sya.? At ang sabi nya wala ng mananakit sa akin, pero iniwan nya parin ako at ipinaubaya sa mga staff ng casinobar..

"Paano ako uuwi ngayon?" wala pa naman akong number ni Alice.... At isa pa pasado alas tres na wala ng gising sa mga oras na ito.

Lumingon ako sa likod ko at nakita ko ang isang puting bench... Napagpasyahan kong umupo ng baka sakaling may mapadaan na taxi..

Tahimik na ang lugar at wala ng taong nasa labas, baka dito na ako magpalipas ng gabi..

Humilig ako sa backrest ng bench at niyakap ang shoulder bag na nakasabit sa akin..

Ilang minuto lang may narinig akong nag-uusap, nilingon ko ang pinanggalingan nun at laking gulat ko ng makita ko ang kanina ko pang hinahanap... He's talking with the guard and after I get up his eyes immediately caught me staring at him. My heart pound madly, like it's going out of my ribcage!

Agad akong lumapit sa kanila but I got surprise when he walked out of that conversation after seeing me walking towards his direction. Bigla akong kinabahan, bakit pakiramdam ko iniiwasan nya ako?

I followed him and call his name but he keeps on walking like he doesn't heard anything! Nakapasok kami sa parte ng gusali kung saan maraming sasakyan... Parking area, I guess.

"Adonis!" I called his name after I saw him getting inside a car...

Binilisan ko pa ang takbo ko ng nakita kong malapit ng iyong umandar .. Bwesit! May plano yata talaga syang iwan ako,. I know he don't have any obligation, but I am just hoping if he can give me a ride... Kahit yun lang!

"Adonis wait!" sigaw ko habang tinatapik ang bintana ng kanyang sasakyan na malapit na atang tumakbo.

"Adonis please!!" paulit-ulit kong tawag pero hindi parin siya nakinig.

I breath in . If I let him leave me , I will be out of my mind for sure!

I walked in front of his very expensive car and blocked his way! He should not leave me here, had he forgotten his promises? Maybe he do, it's fine with me though but , just for this night can he please send me to my apartment....