Stuck In The Elevator

CHAPTER 5

LittleRed_Dress' note: Double update ata ako kahapin tas nag-update nanaman ako ngayon... haha. sem break eh. May pasok na kasi ulit kami sa Lunes eh. huhu. Sorry sa typos!!!!

PS: Nagpapasalamat nga pala ako sa ainsleytongco na inilagay ang story na to sa Reading List nya. I was too happy that you putted this story in your reading list. That's why I am dedicating this chapter to you :) So if you wat a dedication. Magcomment kayo or ilagay ang story neto sa reading list ninyo. :)

PPS: CHLORELLA + QUEZTINE = CHLORINE :)

Vote. Comment. Share!

~*~*~*

January 4, 2014, Friday

Chlorella's POV

May pasok na ulit kami. Ang galing no?!? Nahiya pa yung school at pinapasok kami. Late na naman tuloy ako pumasok. 7 am na naman ako umalis ng bahay at tumungo na ako sa classroom. Nakasalubong ko si Quez. Nginitian niya ko.

*FLASHBACK*

December 29, 2013, Monday

Nagising ako sa ospital. Tatlong araw na daw akong tulog. Nakakainis kasi pagmulat ko, si Quez at Author ang nakita ko. Hindi yung puting kisame kasi nakaharang sila.

"Yo Chlo. I was so nervous about ya. Buti naman at naisip mo pang magising no. Kaloka ikaw!!!!" tili ng kapatid ko.

"Ang ingay mo A." sagot ko.

Inirapan niya lang ako. "Yeah right. Whatevs"

"The two of you are annoying in a nice way." nakangiting sabi ni Quez. Ano daw?!? Annoying and nice?!? Hindi sya bagay sa isang sentence.

"Annoying and nice?!?!" pasigaw na pag-uulit ni A. " It is not meant in one sentence!!!" binabasa nya ba utak ko o sadyang pareho ang laman ng mga utak namin?!? Yung totoo.

Napa-iling na nakangiti lang ang naisagot ni Quez. Kung ako rin naman ang nasa kalagayan niya, tas di ko pa ka-close ang aking kausap, aba'y ganoon rin ang magiging reaction ko.

Tinignan ko si Author ng; 'lumayas ka sa harapan ko look' pareho lang sila halos ng 'alam mo na ang gagawin mo look' kaya lang mas malaki mata ko dun sa unang nabanggit :)

"Lalabas lang ako ha, I'm hungry." sabi ni A at umalis.

Binuka ko ang aking bibig at sinabi ang salitang "thank you" ng walang lumalabas na boses sa bibig ko. Ngiti lang ang isinagot ni A at lumabas na sya. Alam ko ang asa utak ni A nung mga oras na iyon.

"Chlo..." pagtawag ni Quez sa akin at naupo sya sa tabi ko. Hinawakan nya yung kamay kong walang dextrose. "Keep safe okay?!? I was so nervous and I was afraid to loose another friend."

*END OF FLASHBACK*

"I was afraid to loose another friend" naalala ko yun. Ang masakit dun ay yung word na FRIEND. Awtsuuu

Nginitian ko din sya. Bumalik ako sa hallway at tumungo sa aking locker. Kinuha ko yung class record saka yung journalism notebook ko. Wala akong balak umattend ng klase

13 out of 30 lang kaming pumasok. Ang saya. Ang onti namin. Ang sisipag namin. Mabuhay ang Hope!!!

Matapos kong magrecorrd ng attendane... Dumiretso ako sa Journalism room. Wala akong balak umattend ng klase.

"Chlo! Don't tell me di ka aattend ng classes mo?!?" sita ni Author sakin.

"Pustahan di rin sila magka-klase. Konti lang sila eh." sagot ko.

Umirap lang si Chlo at lumayas. Yes, pareho kaming nagtetake ng Journalism classes for our Extra-Curricular Activities. Kaya running for valedictorian sya at ako, running for top 1. Kaya lang, mas matalino si A kaysa sakin.

Isang oras akong nakakatitig sa notebook ko. Hindi ko alam ang dapat kong gawin. Inatake nanaman ako ng "Writer's Block" yung tipong hindi mo alam ang isusulat mo pero may intro ka na, or wala kang maisip na intro pero alam mo na ang isusulat mo. Sadyang di mo lang maumpisahan.

Kaya lang, iba ang case ko, wala talagang pumapasok na kahit na ano sa utak ko. Kahit langaw o isang linya ay wala.

Isang oras pa ang lumipas. Wala na naman akong napala. Kay nagdecide ako na iikot na lang ako sa high school department at magtatanong-tanong kung ano ang "New Year's Resolution" nila. Saka kung ano-ano ang mga natutunan nila from last year na hindi nila malilimutan.

Lahat ng section pinuntahan ko, pwera sa section namin saka kila Quez. Ayoko nga. Ang rason ko lang ay; ayokong mapahiya at walang mapala.

Nakabunggo ako nang pabalik sa Journalism room. Si Quez nanaman tinulungan nya akong ligpitin ang mga kagamitan ko. Tapos umalis na sya. Iba na yung papel sa ibabaw.

"Resolution: Be better and learn to love again after all this time"

Tunog kanata lang ng Lawson ha?!? Itinuloy ko ang pagbabasa

"What I learned from last year: There is no reason for you to frown even if you are carrying the weight of the world in your shoulders if you've got a friend by your side."

Nangiti ako. Alam ko kung kanino galing ito tas binasa ko yung sa likod.

"Chlo tibs. You did not went to our classroom. You owe me a chocolate sundae.

-Quez"

Tibs. Endearment namin. Endearment namin as friends ha. Ang mga utak.

*FLASHBACK*

*Sa Ospital*

"Beks na ang tatawag ko sayo Quez" pang-iinis ko kay Quez.

"Why? Because I cried in front of you?!?" takang-taka nyang tanong. Naka-ngisi naman akong tumango. "Okay. Because you called me that, I'll call you tibs cos you're so boyish."

"Tse!" at inirapan ko siya at nagtawanan kami.

*END OF FLASHBACK*

Nagkaron nanaman ako ng inspirasyon upang magsulat. Patalon-talon akong bumalik sa Journalism room.

"Ang ligaya ng bruhilda." Pang-iinis ni Ate Annika sakin

"Inspired yan sinasabi ko sa inyo." sagot ni kuya Michael.

"Walang basagan! Eh at least, hindi kami gaya nyo na nagliligawan dito sa Journalism room!" asik ko sa kanya

"So, liniligawan ka ni Quez?!?" sabat ni Ate Rhea.

"Hindi yan. FRIENDZONED kasi ang bruha." tatawa-tawang sagot ni Ate Annika.

"Awww. Wawa naman ang baby." pang-iinis muli ni kuya Michael.

"Bahala kayo dyan! Basta ako... magsusulat na ko! Ngayon na po ang deadline mga kuya't ate! Magmabagal pa kayo. Tignan nyo hindi kayo mapapagalitan." sarkastiko kong sabi.

Mga natauhan naman sa pinagsasabi ko. Totoo naman eh. Haha. Yan ang napapala ng mga taong binibwisit ang maligayang araw ni Chlorella Jane Callahan.

FRIENDS lang kami. Actually, BESTFRIENDS pa nga daw. Pero naniniwala ako na gaya ng lahat ng bestfriend story na nabasa ko.... magiging kami.

At dahil may tiwala ako kay tadhana.... Alam kong mangyayari yon. Somewhere. Soneday.

Tiwala lang :)