Let Me Love You, Allyson [GirlxGirl]

Chapter 20:

A/N:

Feel free to listen to the song while you read this chapter.

Credits to the owner of the video

Haven's POV:

Muli kong ipinikit ang aking mga mata as I clenched my fist kasabay ng mga luhang nag uunahan sa pagbagsak mula sa aking mga mata.

"Eli, bakit ganon? Ang unfair noh?" I smiled at him weakly but he just tapped my shoulder.

Maybe because it's time." Sambit nito at isang lagok lang ang naitugon ko rito. Umaasang lahat ng tanong sa isip ko ay mawala.

"Kasalanan mo to eh, yung karma mo sakin napunta." Biro ko rito na para bang ipinipilit na baka mapagaan nito ang nadarama.

But instead of saying something he just sit beside me.

"Bakit ganon noh? You were willing to love that person so much. Do anything you could for her. Accept all her flaws, everything about her. Mahal mo. Sobra. Pero..." I said as I looked down at pilit na kinakalimutan yung mga tanong sa isip ko. Lahat ng nararamdaman ko na sakit sa mga oras na to.

"Kilala mo naman si Drake, Eli."

"Hindi nagseseryoso yun eh, he likes games. Pano kung hindi sya seryoso? Wala kong tiwala sa kupal na yun. Kilala mo si Drake baka saktan nya lang yung babaeng mahal ko."

"Nag aalala ko. Iniingatan ko yun. Pinoprotektahan ko yun tapos malalaman kong ginaganon lang! Tang ina!" I said as grab the bottle of whiskey at hindi ko na nagawa pang isalin sa baso.

"Ingatan nya naman. Nasa kanya na eh, Eli pangarap ko yun. Putcha. Nasa kanya na, pahalagahan nya naman kasi kung ako yun. Tang ina, sana ako na lang." Sunod sunod na sambit ko habang patuloy ang lagok sa hawak kong bote at wala naman akong makuhang sagot sa kakambal ko. Nakikinig lang.

"Bakit hindi na lang ako?" Nanghihinang sambit ko.

"Lasing ka na." Narinig ko na lamang na sambit nito na syang ikinailing ko na lamang.

"Pinagbigyan na kita, ngayon ako naman pagbigyan mo. Tama na yan. Walang magagawa ang alak. Come on. Pahinga ka na."

"Hindi ako lasing." I firmly said.

"Bakit hindi na lang naging ako? Hindi ko sya sasaktan ng ganon! Fvck!" Sambit ko kasabay ang hagulgol na hindi ko na nagawa pang pigilan. Hinang hina na ko. It feels like I burst out. Mabuti na lang at kahit paano ay narito ang kakambal ko para damayan at sandalan ko. Tanging hagulgol na parang batang naiwan sa kalsada na nag iisa ang tingin ko sa sarili ko. Andon yung sana mo eh. Yung you know you could treat her right. Make her see that she's worth it because she is so damn worth it. Pero bakit hindi ka nabigyan ng pagkakataon maipakita yun? Ang unfair ng mundo. Tang ina, mahal na mahal ko sya. Ramdam ko naman ang paghigit ng kapatid ko sa akin para sa isang mahigpit na yakap. Yakap na nagpapahiwatig na "nandito lang ako", "naiintindihan kita".

I closed my eyes as those tears continuously fell kapag nakikita ko ang imahe nb kanyang mukhang nasasaktan na gumuguhit sa aking isipan.

"Alam mong mahal na mahal ko si Allyson, sobra. Ayoko syang nasasaktan."

"It's a thing that is only between the two of them. Hindi ka involved." Seryosong saad nito.

"Ganto, I'll ask you this. Do you trust her?" He asked and I just nod in return

"Then trust her decisions too. Matalinong tao sya. Alam nya yung pinasok nya. Syempre naisip nya na yung mga bagay na yan. pagkatiwalaan mo sya. Sumugal sya, princess." Sambit pa nito as he continuously wipe my tears away.

I looked at the ground as he continuously rub my back habang nakayakap pa rin ito sa akin at nakasandal naman ang ulo ko rito.

Siguro nga eto na yung oras para sabihin ko to, I need to set her free. I need to let her go. The girl that I love so much wo will never be mine. Yung babaeng suntok sa buwan, hanggang pangarap ko na lang. Hanggang panaginip na lang. Yung babaeng pang habang buhay. Yung babaeng mahal na mahal ko umpisa pa lsng na ngayon ay kailangan ko ng pakawalan.

With that thought, napapakit na lamang ako habang hinahayaan ang nag uunshsng mga luhang sa aking mga mata.

I love you, princess. But I guess love can also be proven by the sacrifice that you'll be willing to do. Mahal na mahal kita princess pero baka hanggang dito na lang talaga.

---------

-A/N:

I am dedicating thus chapter for those who are told me na nakwkarelate sila dito sa story, sa mga nagmamahal ng taong hindi pwede, sa mga nagmamahal. This is for you guys, love means sacrifice sometimes. Ang mahalaga hindi nawala sa buhay nyo. Nandyan pa rin. Masakit man pero worth it naman yung pan kasi worth it yung taong pinaaglaanan.

And lastly for those people na mapqlad na minahal at pinagbubuhusan ng pagmamahal ng mga taong mahal natin. Pakiusap, pakiingqtqn, pakialagaqn, make her eel special everyday as much as you can, make her feel worth it. And in times na mahirap na syang intijndihin make her feel na hindi ka susuko. Don ka nya mas kailangan. Ang swerte nyo kaya please lang ingatan nyo dahil di nyo alam pinwpangarqp yan ng iba, pleae lang, ang swerte mo na. Nasa inyo na. Pakiusap, ingatan nyo. Dahil yung totoo ang sarap mahalin, ingatan, protektahan at alagaan ng taong yan.

P.S:

Kung bakit naglasing si haven? And youroyuer questions in mind. Secret muna po. Sa next chapters na hehe.