Bana Aitsin

-13-

Medyada Pamir'ciğim var, gözümüz gönlümüz açılsın, moralimiz düzelsin diye :)

Okuyun, bol bol yorum yapınn :)

**

Sabah uyandığımda Pamir bana sıkıca sarılmıştı, yüzüm göğsüne yaslıydı.

Bir dakika?

Pamir? Dün ben ne yaptım ya?

En son yalnız başıma uzanmıştım yatağa. Kesin benden faydalanmaya çalıştı bu pislik!

Kollarının arasından çıkarak, koluna vücuduna vurmaya başladım.

"Uyan-diyorum-sana-uyan-çabuk-uyan!!!"

Her bir kelimeyi söylerken bir tane vuruyordum. Sonunda uyandı ama geri kaçayım derken yataktan düştü. Kızmıştım ona ama o hali çok komikti, gülmemek için gerçekten bütün irademi kullanmam gerekti.

"Ah Arya, ne var be!" dedi sinirle.

"Sen benden faydalanmaya mı çalıştın? Ben tek başıma yatıyordum burada, sen yoktun."

"Ya-"

"Doğru söyle bana ne yaptın! Birama ilaç mı attın ben bakmıyorken?!"

"Saçma-"

"Yanıma mı sırnaştın uyumak için, nasıl-"

Eli ağzımın üstüne kapandı.

"Bir sus be kızım, bir sus be!"

Ağzımı elinden kurtardım, konuşmaya devam edecektim ki düştüğü yerden kalktı, üzerime çıktı. Bir eliyle kollarımı tutuyordu, diğer eliyle de ağzımı kapattı. Seslice yutkundum.

"Sessiz olursan ağzını açarım," dedi. Tamam anlamında başımı salladım, elini yavaşça çekti.

"Birayı ben getirmiştim, ilaç atmayı nasıl başardın?" diye sordum. Eli tekrar ağzıma kapandı. Zaten kocaman elleri vardı, yüzümü kapatıyordu mübarek.

"Anlaşıldı sen susmayacaksın, böyle dinle o zaman," dedi.

"Ben yukarı çıktığımda sen uyumuştun, üstümü değiştirdim, yanına uzandım ama sana dokunmadım."

Bir kaşım yukarı kalktı, umursamadan anlatmaya devam etti.

"İki kişilik yatak sonuçta, ayrı ayrı yatabiliriz." Bana da mantıklı gelmişti, kafamı salladım.

"Sonra sen Pamir diye fısıldadın, buradayım dedim," gözlerini keyifle kısmıştı. "Gelip göğsüme yattın, benim de seni kovacak halim yok, o kadar gelmişsin," dedi.

Gözlerim kocaman açılmıştı. Elini ağzımdan çekti konuşmam için.

"Oha!" dedim. Güldü. Üzerimden kalksın diye bir iki tane daha vurdum, kolunu ovuşturarak kalktı.

"Ya ne vuruyon ya," dedi surat asarak.

"Yalancı olduğun için," deyip koşmaya başladım. Bir an önce aşağı inmezsem, sinirlenip peşimden gelebilirdi çünkü. Mutfağa girip dolabı açtım, saat daha ondu, yani kahvaltı edebilirdik.

Peşimden geldi tahmin ettiğim gibi, aramıza mutfak masasını soktum.

"Gelmesene ya, bak uslu durursan sana kahvaltı hazırlarım," dedim.

"Hem vurdun, hem yalancı dedin. Bir kahvaltıyla kurtaramazsın," dedi, gözlerime bakarak.

Daha dün Fırat için ağlıyordun, kendine gel, aptallık etme! diye çemkirdim kendime gözlerine bakarken. O anki dalgınlığımdan faydalanarak geldi, hiç zorlanmadan kaldırıp sırtına attı. Ben kendine gel diyorum, çocuk beni sırtına atıyor!