Bana Aitsin

-16-

Günaydııınn!

Sabahın bu saatinde kütüphaneye gitmek için hazırlık yaparken dedim yeni bölümü atayım da, akşama kadar sizi bekletmeyeyim.

Yeni bölümler bir gün arayla geliyor şu an için, bir sorun çıkmadığı sürece bir dolu bir boş yapmaya çalışacağım, haftada en az 3 bölüm oluyor böylece ♥

Bu bölümün bir ithafı var, Bana Aitsin'i ilk yayınlamaya başladığım andan beri yanımda olan birisi için.

İlk yorum yapan, vote vererek ve sürekli yeni bölüm isteyerek beni de heyecanlandırıp bir günde üç bölüm koymama neden olan birisi için.

@adshazal , yanımda olduğun için çok teşekkür ederim, yorumlarını eksik etme, seviliyorsun ♥

Sizi de seviyorum sevgi pıtırcıklarııı ♥

İyi okumalar, gününüz güzel geçsin, yorum atmayı unutmayın :)

Medyada spoiler vermeden söylemeye çalışayım, ileride Anıl'ın bir ifadesi var, başına yıldız koyarım sahnenin, o sıradaki Anıl var :)

**

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim ve Pamir yanımdaydı.

Benim için gelmişti. İçim mutlulukla dolmuştu. Dün söylediği her şeyi unutmaya dünden razıydım zaten. Beni korumaya çalışıyordu, biliyorum.

Tebrikler Arya, hemen kandırdın kendini, dedi iç sesim.

Sen yalnızlık nedir bilmezsin, dedim cevap olarak.

Çocuk seni gecenin üçünde evden attı, dedi bu kez.

Ben kendim gittim, diye hatırlattım.

Gözlerini devirdi, iç sesim bile bana gözlerini deviriyor, ben ölem nerelere gidem.

Küçücük hastane yatağına sıkışmıştık birlikte.

"Hadi eve gidelim," dedi usulca.

"Hangi eve?" diye sordum şımarıklık yaparak.

"Senin yerin benim yanım derim diye bekliyorsan çok beklersin," dedi gülerek.

Karnına geçirdim bir tane, gerçi benim elim daha çok acıdı. Ama mesajı almıştır.

"Evime götür beni," dedim surat asarak.

"Doktorla konuşup geliyorum," deyip çıktı odadan. Ben de hasar kontrolü yapmak için kalkmaya çalıştım. Kollarım sızlıyordu öncelikle, popom bile ağrıyordu arkadaş. Alnımda bir kesik vardı sanırım, kaşlarımı kaldırmaya çalışınca acımıştı.

Kollarımda da çizikler vardı. Ama içimi o dedikodu kadar yakmamışlardı.

Pamir'in nasıl bir geçmişi vardı öyle? Peki, Simay kendisine nasıl yediriyordu hala onunla kalmayı? Nasıl insanlar bunlar böyle?

Pamir içeri bir hemşireyle girdi, hemşire kolumdaki serumu çıkardı. Alnımdaki yaraya da pansuman yaptı, gülümseyerek çıktı odadan.

Yataktan kalmaya çalıştım ama her yerim ağrıyordu ciddi ciddi. Şimdi şuradan şu adımı atsam, kenardaki koltuğa tutunarak kapıya varırım. Çok zekiyim ya, neyse ki üstümde kendi kıyafetlerim vardı.

Kalkmak için bir hamle yaptım, canım yandı. Dudağımı ısırdım hemen ses çıkarmamak için, Pamir yine de duydu ama. Gelip kucağına aldı beni, canımı acıtmamaya dikkat ederek.