Bana Aitsin

-36-

Merhaba hepinize!
Biraz geç oldu biliyorum, bütlerim vardı üç saatlik uykularla idare ediyordum. O yüzden biraz geç geldi bölüm. Uzun bir bölüm, umarım bakmazsınız kusuruma.
Okuyan,yorum yapan ve oy veren herkese çok teşekkür ederim. Iyi ki varsınız. Yine oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Bir de bölüm parçası var, bölümün ilerisinde geçiyor o zaman açarsınız şarkıyı. Selena Gomez - The Heart Wants What It Wants ,multideki AMA'daki performans videosu. Izlerken Arya'yı izliyor gibi oluyorum ben kendi adıma. Umarım beğenirsiniz.
Iyi okumalar!
**

“Gelmek istemiyorum Duygu,” dedim kafamı yastığıma bastırarak. Elimi saçımdan geçirdim. Birbirine yapışmıştı. Uzun zamandır duş almayı reddediyordum çünkü.

Banyo kalbimin acısını temizleyecek değildi sonuçta. Mutlu bir eylemdi ve ben mutlu olmayı hak etmiyordum.

Ölene kadar mutsuz olmalıydım. Her şey benim suçumdu. Ben gitmiştim o bara, ben dağıtmıştım onun dikkatini. Ben sebep olmuştum kazaya. Ben sebep olmuştum onun uzaklaşmasına.

Çok uzun zaman olmuştu sesini duymayalı, yüzünü görmeyeli. Dokunmayı geçmiştim artık. Sadece sesini duymayı özlüyordum.

Gerçi yasaklamıştım kendime sesini düşünmeyi.

Kalbim sıkışıyordu sesini düşününce. Adımı söyleyişini hatırladım, o harfler dudaklarından çıkarken dudaklarının aldığı şekli.

Elini saçlarından geçirirken ki yüz ifadesini.

Kalbimin ortası yanmaya başladı. Kalbimin ortasında günlerdir küllenen alev başını çıkarmıştı yine. Nefesim tıkandı – yazarın burada gerçekten nefesi tıkandı, inhalerler sular havada uçuştu, ölmedim ayaktayım – başımı yastıktan kaldırıp nefes almaya çalıştım.

Nefes al Arya. Nefes al. Sadece nefes al. Al, ver. Al, ver. Al, ver…

Duygu endişeli gözlerle beni izliyordu.

“Arya böyle devam edemezsin,” dedi gözleri dolarak. “Ben sanırım seni en geç tanıyan kişiyim ama ben bile kabul edemiyorum bu durumda olmanı Arya.”

Yanıma gelip sarıldı. “Lütfen iyi ol artık, kalk artık şu yataktan.”

Fark ettim ki bir şey yaptığımı görmeden beni rahat bırakmayacaklar. Tek istediğim yalnız kalmaktı ama izin vermeyeceklerdi. İyi olduğumu sanmaları için bir şey yapmalıydım ve fırsat ayağıma gelmişti.

“Hangi elbiseyi giyeceğim?”

Duygu geri çekilip yüzüme baktı. “Gelecek misin?”

Başımı salladım. “Evet.”

El çırparak kalktı. “O zaman önce duş alman lazım, Anıl’a sesleneyim seni banyoya kadar taşısın, banyoda da ben yardım ederim sana olur mu?”

Yine başımı salladım. Aslında umurumda değildi yeter ki beni kendi halime bıraksınlar bu bitince.

Aşağı indi ama geldiğinde yanında Anıl yoktu, Fırat vardı. “Anıl’ın bir işi çıktı da.”

Açıklamasına gözlerimi devirdim. Sanki kendisinin gönüllü olduğunu bilmiyordum.

“Tamam, gel hadi kaldır beni.”

Yanıma gelip dikkatlice banyoya bıraktı ve çıktı. Duygu’nun yardımıyla bir saatte tertemiz olmuştum. Temiz olmak beni daha da mutsuz etmişti, sanki onsuz mutlu olmaya çalışıyormuşum gibi. İhanet içindeyim gibi geliyordu.