Anonim E-3 [Tamamlandı.]

A.E-8

Hayalet olmak.

***
Volkan bavulunu sürükleyerek hava alanından çıkış yaptı. Hayatını düzene sokmak istiyordu ve ilacına doğru gelmişti, Melis'e. Taksiye bavulu yerleştirip ön koltuk da yerini aldı.
Özlem bitecekti. Ona yazmayı düşünmüştü ardından vazgeçmişti, sürpriz yapacaktı. Taksi kiraladığı evin önünde dururken derin bir nefes aldı.

Melis'in dershanesine doğru yürümeye başladığın da ilk günkü heyecanı bedenini kaplamıştı. Aynı zaman da içinde ki kötü hissi yok etmeye çalışıyordu. Gözleri bileğine gitti, o gün okulda bilekliği veren kıza tekrar teşekkür etti. Onun sayesinde atlatıyordu, sözleri onu içten içe etkilemişti. Burukça gülümseyip görüş alanına giren dershaneye bakmaya başladı. Adımları hızlandı, sevdiğini görmek için. Kalbinin ritmi hızlandı, aşkını derinden hissetti. Yoldan geçtiğin de öğrenciler dershaneden çıkmaya başlamıştı bile. O an gördüğü görüntü kalbini parçaladı. Melis mutluydu, yanında ki o çocukla. Çocuk Melis'e elini uzattığın da tutmamasını umdu. Fakat umduğu gibi olmadı.

Melis o eli gülerek tuttu. Volkan acıyı içten bir şekilde hissetti. Kapşonlusunu kafasına geçirip arkasını döndü. Hisselerini her zaman koşacağız kişiye döktü. Melis'e.

Ateş: O eli tuttuğun da aslında hep sevdiğini anlattığın kişinin o olduğunu anladım.

Ateş: Ve biliyor musun?

Ateş: Keşke dönüp de bu görüntüyü görmeseydim.

Ateş: Hayatın da başarılar.

Bu kişiyi engellediniz.

***

Aklıma hiçbir şey gelmiyordur.

Yine ben: Gidip hüzünlü şeyler yazayım.

Mutlu son?

Mutsuz son?

Son tamamiyle size bağlı olacak❤️