Bir bataklıktı tutulduğumuz ilk yer.
Yemyeşil gözlerim gözlerine ilk tutunduğu yer.
Kalplerimizin birleştiği ilk yer.
Bir bataklığa düşmüştüm küçük yaşta. Bana zorbalığı, acımasızlığı, günahları öğretti.
O yerin adı: Karabatak'tı.
Bir gün oradan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#kimsesizim
#Seksendört-Kendime Yalan Söyledim
Keyifli okumalar💚
Gecenin bir yarısı yine yürüyorum izbe İstanbul'un sokaklarında..
Öyle yalnız, öyle kederli, öyle öksüz, öyle yetim..
Ben dünyaya bir sıfır yenik başlayanlardanım. Eksik ve yarım...
Bir ailem yoktu. Ağladığımda başımı okşayan, korktuğumda yanımda olan ne annem ne de babam vardı. Ben ailemi çok küçükken kaybettim. Hala o anlar zihnimden silinmiyordu.
Korkuyla babama sıkıca sarıldım.
"Seni buradan çıkaracağım Yonca'm korkma!" diyen babamın sesi kulağıma çok uzaklardan geliyordu. Yalnızca ağladığımı biliyorum, korktuğumu..
Beni yanan evin içinden çıkarıp güvenli yere bıraktı.
"Burada kal küçüğüm, anneni de alıp geri döneceğim."
Yalnızca başımı sallayabildim. Oyuncak ayıma sarılmış hüngür hüngür ağlıyordum.
Babam sanki son kez öpüyormuş gibi başımdan uzunca öptü.
"Geri döneceğim söz veriyorum," diye fısıldadı.
Ve arkasını dönüp gitti. Yanan evimize doğru koşturdu. Arkasından çaresizce bakakaldım. Orada durmuş onları bekliyordum. Fakat gelmediler. Alevler daha da yükseldi. Çığlıklarım ve ağlamalarımda öyle..
"Baba! Anne!" diye yakardım. Ama o evden yalnızca ben canlı çıkabilmiştim. Babam söz verdiği gibi bana geri dönmedi. Annemi de yanına alıp gitti.
"Baba, anne, bana geri dönün!" dedim güçsüzce. Sonra yere yığıldım. Tek hatırladığım şey yanan ve küle dönen evimizdi, yuvamızdı..
O günden sonra kendime gelemedim. Hep kabuslarımda o anları tekrar tekrar yaşıyordum. Ve sonu hep hüsrandı. Annem ve babam bana geri dönmüyorlardı. Sonsuza kadar gitmişlerdi.
İç çekerek yürümeye devam ettim. Bu saatte sokak da olmamın sebebi parasını ödeyemediğim yurttan atılmamdı. Hem yurtta arıza çıkardığım için bana çok bile dayanmışlardı.
