SCORE. annyeongz

O11.

[ — JANG WONYOUNG ]

i've been waiting for hours now. akala ko e pagdating ko dito narito na siya, at hindi ako maghihintay. but i'm wrong.

i impatiently tapped my fingers to the table, hoping that sooner she'll come.

kanina pa akong ten o'clock dito sa café. i know that i told her to wait at the school, heck, i get bored there.

sinabi ko naman sa kaniyang dito na lang ang meeting place namin dahil una sa lahat nagugutom na ako at pangalawa, magaalas kwatro na, letse.

mabuti na lang at kinaya pa ng sistema kong maghintay. normally kapag ganitong sitwasyon e umuuwi na lang ako. pagkatapos ay aabangan kinabukasan 'yung taong pinaghintay ako sabay kaltos at sabunot.

i tried contacting eunbi unnie. of course they're involved here, dahil sa kanilang plano ito at sumusunod lang ako.

["good afternoon baby girl! anong kailangan natin—"]

"don't call me like that unnie. hindi na ako bata okay? tsaka pala pasabi kay yujin, kung may contact man kayo sa kaniya na bilisan niya at kanina pa ako naghihintay."

["magkikita kayo?!"]

"opo. inuumpisahan ko na 'yung sinasabi mong cliché plan haha."

["bat ka ba naghihintay diyan?"]

"i told you i'm already starting the plan,"

["sige. sasabihan ko na lang si yena."]

"in span of five minutes, kapag wala pa 'yung yujin na 'yon, wala ng libre ha?"

["okiee. wait for her na lang diyan. ingat ka!"]

i ended the call. hindi naman siguro ako igho-ghost ni yujin?

tatayo na sana ako ng biglang tumunog ang bell sa may pinto ng café, hudyat na may pumasok.

nakita ko ang hingal na hingal na si yujin, at ang nakakairita niyang ngiti.