SCORE. annyeongz

O2O.

[ — AHN YUJIN ]

"anong nangyari?" taranta akong lumingon kanila hyewon unnie.

pagdating ko kasi rito, nakita ko na lang na nakahilata sa sahig si wonyoung. buti na lang at nadala siya sa clinic.

"k-kanina kasi, dumaan siya dito malapit sa may field. hindi niya siguro alam na may naglalaro kaya tinamaan siya. tapos 'yun. i saw a little scratch and small amount of b-blood," ramdam kong 'di mapalagay si unnie ngayon.

nikwento pa niya sa akin na bigla daw nahimatay si wonyoung at nagasgasan ang mukha nito.

actually whenever something like this happened or she encountered, parang naiiyak siya. she have this anxiety whenever she saw blood. may hemophobia kasi siya e.

i headed to the school clinic. hindi ko na pinasama si hyewon unnie kasi baka mamaya magka-panic attack 'yon.

"are you okay? wonyo, hindi mo naman kasi kailangang lumabas e. sinabi na naming kami na maghahatid non pero 'di ka nakinig," i heard voices inside.

nakinig muna ako dahil baka madistorbo ko sila. si jang lang naman ang kakilala ko kaya hindi ako pwedeng basta bastang pumasok.

"ayos nga lang eunbi unnie. hindi naman ako nasaktan e—"

nagulat ako ng may biglang umakbay sa akin.

"ay pota!" narinig ko ang malakas na tawa ni yena unnie sa likod ko. happy siya niyan?

"ba't nandito ka pa? ayaw mong pumasok?" i just smiled.

"hindi na rin siguro. mukha namang maayos na si wonyoung kaya aalis na lang ako —"

"what's up gays!" itinulak ni yena unnie ang pinto ng clinic kaya gulat akong napatingin sa mga tao roon.

alam kong nagulat rin sila, pero agad namang tumawa 'yung isang short haired na babae.

"ceiling yena. ceiling," sabay sabay naman silang tumawa pero nadako ang tingin ko sa iisang tao lamang.

wonyoung.

ngumiti siya sa'kin kaya't ngumiti rin ako sa kaniya pabalik.

"so ayon mga kaigan, kasalukuyang nagtititigan ang dalawa, kaya't tara lumabas! omegle muna hehe," tinapik muna ni yena unnie ang balikat ko bago sila tuluyang lumabas.

"enjoy!"

lumakad ako palapit kay wonyoung. may nakalagay na benda sa ulo niya, siguro tinamaan ng bola. may sugat rin siya sa mukha. tama 'yung sinabi ni hyewon. may nakita rin kasi akong dugo sa may bandang labi niya.

"ayos ka lang ba?" umirap muna ito sa akin bago ngumiti.

"malamang hindi. mukha ba akong ayos sa lagay na 'to?" ibinaba ko ang bag ko sa tabi ng kamang kinauupuan niya.

"aba! concerned lang naman binara pa ako," she laughed.

her little laughed made my day, aaminin ko. she's really cute. kung siya lang talaga nauna kong nakilala kay minju, malamang siya na crush ko.

"i'm fine. sorry kung napapunta ka pa dito," napayuko siya. "you don't have to worry. i'm sorry."

hindi ko narinig ang huli niyang sinabi pero parang ang lungkot niya.

"alam mo wonyoung, feeling ko totoo lahat," i suddenly said. 'di ko alam kung bakit bigla akong nagsasabi ng ganito. "sorry pala sa mga kabaliwan ko dati. 'di ko lang kasi talaga alam kung paano ka i-approach so i tried saying random things."

we both laughed remembering that time. wonyoung was quiet for a few milliseconds hanggang sa iniyuko niya ulit 'yung ulo niya.

"sabi mo, we're already friends. i don't really expect you to say that things since we're not really close and i know, you're pretty annoyed of me. pero believe me, i treasure my friends the most. i just hope na walang sikretong magaganap, na walang lokohang involved." tumingin ako sa labas ng bintana at nagulat ng makita si minju kasama si chaewon.

aray.

"masakit mapaglaruan, wonyoung."

i smiled at her direction, even if her gaze where on the ground.

"you are already part of this," i pointed my heart. "and i hope you won't break that part of me."