⚜Benim Marulum⚜

⚜sakar(1)

"anne ciddimisin?" Dedim şuan benden sevgilimi, arkadaşlarımı, abimi ve doğup, büyüdüğüm evden ayrılıp başka şehire taşınmamızı söylüyordu. Nah giderdim.

"Kızım baban orda büyük bir iş yakaladı, bu işi kaparsa trilyonlarla gezeriz. İstanbulun büyük şirketlerinden 'ceyhun tozkoparanın'
Ortağı olacak kızım." Dediği heyecanla ve ben onun gözlerindeki parıltıları gördüm gerçekten......mutluydu..

"Şimdi o koca kıçını kaldır ve valizini hazırla!" Diye bağırınca irkildim. "Bir kerede bağırma be kadın" diye söylene, söylene odama girdim.

Dolabımın üstündeki bordo valizi almaya çalıştım ama zıplayarak bile alamıyordum.
Bende sandalye getirmeye üşendiğim için yatağıma çıkıp dolaba doğru atlicaktım ve havadayken valizi tutucaktım ve valizle birlikte yere düşücektim yani...sanırım.

Yatağı çıkıp derin nefes aldım sonra iki dizimi büktüm. Yanaklarımı şişirip nefesimi dışarı bıraktım.

Dolaba doğru atladım ama ters giden bir şey vardı. Ve dolaba çarpıp öpüştükten sonra sırt üstüne yere düştüm. Tek gördüğüm şey tavandaki lamba, tek duyduğum şey annemin 'o ses de neydi sanki bir şey düştü?' diye seslenmesiydi.

"A-nne" dedim fısıltı gibi çıkan sesimle. "Ekim bir şey mi düşürdün o ses neydi öyl- anaa noldu sana?" Diyen anneme boynumu oynatmadan yandan baktım.

"Anne.. sanırım boynumu incittim oynatamıyorum" dediğimde annem söylenmeye başladı. Örnek; 'iyi olmuş'

♿♿♿♿♿♿♿♿♿♿

Ambulansın gelmesiyle ve beni sedyeyle götürmeleriyle olay çözülmüştü şuan hastane yatağında yumuşak yastıkla aşk yaşıyorum. "Babanı aramamı istermisin ya da sameti?" Dedi annem bana tedirgince bakarak.

Babam kesin iştedir, samet ise onun bu halde karşısına çıkamam ama gece yola çıkacağız yani tek çare sametin beni bu halde görmesi.

"Sameti ara gelsin hem vedalaşmış olurum" dediğimde annem hızla ağzını açtı ama söyleyecek birşey bulamadığı için ağzını geri kapattı ve telefonun çıkartıp sameti aradı.

Çalıyor....çalıyor.. telefon arama sesi geliyordu ama açan yoktu.

Açtı. "Alo samet oğlum ben suzan ekimin annesi. Ha evet şey ekim dolaba atlayıp yere düştüde boynunu incitti hastanedeyiz. Aynen şey ben sana konum atim sen gelsen olur mu? Tamam teşekkürler. Tamam görüşürüz evladım. Tamam kapat artık. Tamam. TAMAM!" dedi ve sametin suratına kapattı telefonu. Nefesini hızla dışarı verip bana baktı önüne düşen bir tutam saçı kulağının arkasına aldı sonra bana gülümsedi.

Gülümsedi.

Güldüm.

Nefes nefese gelen sameti gördüğümde üstümdeki çarşafı burnumun üstüne kadar çektim. Etrafa bakındı. Bakındı. Bakındı. Gözlerimiz kesişti sonra hızla bana doğru gelmeye başladı.

Yanıma geldikten sonra çarşafı hızla çekti. Dudağımı ısırdım. Dudağını ısırdı.

"Sakarsın"

"Gıcıksın"

"Salaksın"

"Malsın"

"Korkuttun"

"Aptal- ha? Ne?" Kabaca dediğim kelimelerle hemen kendime gelip "eh evet yaparım bazen öyle şeyler" dediğimde bana doğru yaklaştı. Gerildim.

Yaklaştı nefesim onun nefesiyle karışırken kalp atışım ortamı daha da gerdi.

Sanki daha fazla yaklaşabilecek gibi daha fazla yaklaştı. Gözümü kapattım.

Annımdan öptü. Annımdan. Annımdan.

"Hadi ama be öpüşürsünüz sanmıştım bir an heyecanlandım" diyen anneme telaşla döndüm

"Anne sen annesin kendine gel" dediğimde

"Aman ben genç bir anneyim. Neyse sizi tek bırakayım utandınız." Dedi ve gitti.

Samet kıkırdadı bende kıkırdadım. Sonra biraz kenara kayıp sametin yanıma yatması için yer verdim. Hemen gelip yattı sonra kolunu kafamın altından geçirirken acımamasına dikkat ediyordu tabi ben o sırada sametin suratına salak salak sırıtıyordum o ayrı.

Kafamı göğsüne koydum. Aklıma gelen şeyle suratım düştü, surat ifademi ne ara gördü anlamadım bile "ne oldu?" Dediğinde kollarımı ona sardım o da kafamı öptü.

"İstanbula gidiyorum" dediğimde dudağı kafamda kaldı bir süre. "Temelli mi?" Diye sorduğunda tebessümle gülümsedim.

"Evet....seni bırakmak istemiyorum ama-" konuşmamı bölen.benim hıçkırıklarım olmuştu. Samet saçımı oksayarak 'şşş' diye sesler çıkarıyordu.

Saçımı okşamasıyla yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı. Ağlamam durmuş geriye içimin titremesi ve sümük çekişlerim vardı.

⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖

Gözlerimi araladığımda ağlamaktan burnum ve gözlerim şişmişti bunu hissediyorum. Etrafıma baktığımda hastane yatağın sağ tarafındaki komodinde sarı kâğıtta yazı vardı, elime alıp okumaya başladım.

'sevgilim acil işim çıktı. Seni uyandırmak istemedim çok güzel uyuyordun. Gitmeden önce beni aramanı istiyorum. Seni seviyorum.'

Notu elimde buruşturup komodine fırlattım. Ama ya ben daha doyamamıştım kokuna.

Annem ve babamın gelmesiyle taburcu ettiler elimi sallaya sallaya hastaneden çıkıp arabaya bindim. Babamın gelmesini beklerken telefonumdan sameti aradım son bir kez buluşmak için, ama telefonunu açmamıştı. Kapalı değildi çalıyordu ama açmıyordu.

Babamın gelmesiyle düşüncelerimden çıktım. Babam arabayı sürerken bende yolu izliyordum tabi annem dururmu durmaz.

"Ee samet nerde görm-" susmasının nedeni babamı son anda farketmesiydi. Cidden mi anne sıçtın yani.

"Samet doktoru göremedim ya halbuki seni taburcu eden kişi" diye lafı dolandıran annemi bir kez daha tebrik etmek istiyorum.

"Suzan?" Ciddiyetle anneme seslenen babama telaşla baktım. "Efendim aşkım" dedi annem yine sevecen ve masum haliyle.

Tabikide masum değil. Şeytan. Şeytan.

"Sen doktorun ismini nerden biliyorsun?" Dedi tek kaşını kaldırarak. Şuan babam annemi kıskanıyor wuah. Niye şaşırdım ki yani annemle babam daha çok genç. Annem yeni 30 yaşında girdi babamda 34 yaşında eh tabi 17 yaşında babama kaçarsa suzan hanım. 1 ablam 1 de gıcık abim vardı tabi ablam istanbulda kendine zengin koca buldu ve babamla küsler. Ama ben görüntülü konuşuyorum. Abim ise öğretmen olduğu için 24 saat boyunca beni deli ediyor, ne var onun dolabını darma dağın edip güzel tişörtlerini alıp giydiysem.

Neyse şuan konudan saptım. "Mahmut.. ımm şey ismini şey..." Diye geveleyen annem 'sıçtın' bakışlarï atıyordum annemin surat ifadesi ise 'sıçtığım boku yedim' bakışıydı. "Şey ne suzan açıkla" diyen babama gaz verircesine "açıkla anne" dediğimde hayatımın ikinci hatasını yaptığı anladım. 1. Annemin benden sakladığı çikolataları yemek, 2. Babama gaz vermek.

"Hayatım... Şeyden biliyorum şeyden.. hıh doktorun önlüğünde ismi yazıyordu ordan" diyen annemi bir kez daha alkışladım. Babam bana 'bu olmamış' der gibi baksada ben takmadım. Hayır yani hem yapıyorlar hemde beğenmiyorlar.