Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❖❖❖
Doyumun ne olduğunu bilmediğimizden hep daha fazlasına sahip olabilmek adına mücadele ediyoruz.Kendimizi sürekli başkalarıyla kıyaslıyor onlarla aynı hayat şartlarına sahip olmak için çabalıyoruz.Bu tür kötü düşünceler bizi hep daha fazlasını elde etme düşüncesine sokuyor.
Bazı zamanlar kendimize hedefler koyuyor sonrasında bu hedefleri gerçekleştirmek için uğraşıyoruz.Elimizden geleni yapmakla kalmıyor bazen çok daha fazlasını yapmaktan imtina etmiyoruz. Eğer hayatımıza bakarsak her insan mutlaka başarılması zor bir şeyi başarmıştır.Başarı göreceli bir kavram olduğu için her kes buna başka anlamlar yükleyebilir.
Kimileri için başarı mutlu olmayı başarmakken ,kimilerimiz için ise mal,mülk,şan,şöhret,kariyer ya da makam mevki sahibi olabilmektir.
Kimilerimiz için çok büyük bir başarı olarak görülen şeyler bazılarımız için ise başarısızlık olarak görebilirdi.
Kısacası başarı kişiden kişiye değişen göreceli bir kavramdı.
"Şimdi kız gerçekten öldü mü ya?" yakınlarımdan gelen kısık sesle olduğumu yerden doğrulmaya çalıştım ama nafileydi.Olmuyordu.Kalkamıyordum.
"Sende izlemedin mi Jennie attı kız kendini binanın tepesinden tabi ki de ölecek.Yok birde yaşasaydı." Jisoo'nun sözlerine gülerek göz devirdim.Cidden bu ikisinin atışmalarına bayılıyordum.
"Ama azda olsa yaşama ihtimali yok mu? Yaşasın lütfen.O kız en sevdiğim kadın Holywood oyuncusu yaa." diye bağırarak yerinde tepindi Jennie.
"Öncelikle Jennie'ciğim BEN SENARİST MİYİM DE BANA YALVARIYORSUN APTAL! AYRICA ASIL O KIZ ÖLMEZSE SANA FİLMİ BİR DAHA İZLETMEM. VE ARTIK ÜZERİMDE TEPİNİP KULAĞIMDA BAĞIRIP DURMA!!!" diye bağırdı ve " Beni deli etme." diye dudaklarının arasından tısladı.
Saat sabahın beşiydi ama biz hala uyumamıştık.Daha doğrusu uyuyamamıştık.
Peki neden?
Jennie hanımın sözde 2 yıldır beklediği çok önemli filminin 4.serisini izlemek için!!!
Sırf bizi uyanık tutmak için saniyeler için milyonlarca bahane saymıştı.
Neymiş gece gece o saatte tek başına izleyemezmiş.Tek başına izleyince zevk alamıyormuş.Bu bin türlü bahanenin sonucu olarak hepimiz mecburiyetten oturmuş sabaha kadar film izlemiştik.Zaten eve saat 2:30 gibi gelmiştik birde saatlerce film izleyince hiç birimizin hareket edecek hali kalmamıştı.
Peki bilin bakalım bugün ne vardı? Fotoğraf çekimleri!
Tam anlamıyla hepimizi bitmiştik.Göz altlarımız da koyu mor halkalar oluşmuş,cildimiz bembeyaz kireç gibi olmuştu.Tırnağımızı oynatamıyacak haldeydik.Başkan bizim bu halimizi görünce eminim ki ufak çaplı bir sinir krizi geçirecekti.Onun para kaynağı olmasak hepimizi yaka paça şirketten atabilecek kapasiteye sahip biriydi ama biz onun para kaynağıydık bu yüzden bize ne kötü davranabiliyor nede kızabiliyordu.
