ဘိုးေတာ္ေကာင္းကင္မင္းႀကီးမွ နတ္ျပည္သို႔ေခၚယူခဲ့ပါေသာ္လည္း ေဝ့ရင္းသည္ မလိုက္ပါခဲ့ေပ။
ငယ္ငယ္ထဲက မိသားစုေမတၱာလိုခ်င္ခဲ့ပါေသာ္လည္း ငယ္ငယ္ထဲမွ က်န္းမိသားစုပို႔ခဲ့ကာ သူ႔အားအသိအမွတ္မျပဳခဲ့ေပ အခုခ်ိန္မွဘယ္ေၾကာင့္သူသြားရပါမည္နည္း။
"ေဝ့ရင္း..."
ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္ထိုင္ေနေသာ ေဝ့ရင္းဆီသို႔ လန္က်န္႔ဟာ ေလ်ာက္သြားရင္း...
"မင္းကိုေကာင္းကင္ဘံုကေခၚယူခဲ့တယ္ ဘာလို႔မင္းမသြားတာလဲ"
"ငယ္ငယ္ထဲက အသိအမွတ္မျပဳခ်င္လို႔မွ မေခၚခ့ဲတာ ဘာေၾကာင့္သြားရမွာလဲ"
"ဒါေပမယ့္မင္းသြားသင့္တယ္ေလ ဘာလို႔ဆို မင္းအဖိုးပဲမလား"
"အင္း ဒါေပမယ့္ ငါ.....မသြားခ်င္ဘူး"
ေဝ့ရင္းဟာ လန္က်န္႔ရင္ခြင္ထဲသိုတို႔ဝင္ကာ လန္က်န္႔ခါးအား ဖက္ထားေလသည္။ လန္က်န္႔ကလည္း ေဝ့ရင္းခႏၶာကိုယ္အားဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
ေဝ့ရင္းေကာင္းကင္ဘံုသို႔ေျခခ်လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေရႊေရာင္မုဒ္ဝက ဆီးႀကိဳကာ ေနသည္။ ဂိတ္ဝတြင္လည္းေငြေရာင္ခ်ပ္ဝတ္နတ္သားႏွစ္ဦးက ဆီးႀကိဳေနသည္။ သူတို႔ဟာ လွံကို ယွက္လိုက္ရင္း လမ္းကိုတားဆီးလိုက္သည္။
" မင္းကဘယ္သူလဲ ဘာေၾကာင့္က်ဳးေက်ာ္လာတာလဲ"
ထိုစဥ္ ဝမ္ခ်င္ကေ႐ွ႕ထြက္လာၿပီး
တံဆိပ္ျပားအားျပၿပီး
"ဒါကေကာင္းကင္မင္းႀကီးရဲ႕ေျမးေတာ္ပဲ မ႐ိုမေသလုပ္ရဲတယ္ လား"
ထိုအခ်ိန္မွ ဂိတ္ေစာင့္ႏွစ္ေယာက္လဲ ဒူးေထာက္ကာ အ႐ိုအေသျပဳၾကၿပီးေတာင္းပန္ေတာ့သည္။
ေဝ့ရင္းဟာေကာင္းကင္မင္းႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးေသာကြၽမ္ဝင္ျခင္းမ႐ွိေပ။ ငယ္ငယ္က တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာေတြ႕ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း သူမမွတ္မိေပ။ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔ၾကားမွာ မရင္းႏွီးၾကတာမဆန္းေပ။
