I Was Late

part 4

Μπαίνουμε μέσα και αμέσως με κατακλύζει μια μυρωδιά που λάτρευα. Πόσο καιρό έχω να έρθω σε μπαράκι.

Πόσο μου έχει λείψει η μυρωδιά του τσιγάρου και του αλκοόλ μαζί.

Σήμερα θα περάσουμε τέλεια. Το διαισθάνομαι.

Αρχίζουμε να περπατάμε για να φτάσουμε στην μπάρα για να παραγγείλουμε τα ποτά μας.

"Γεια... Τι θα πάρουν οι κούκλες?" Ρωτάει ο μπάρμαν. Καλός είναι Δεν μπορώ να πω.

"Μια μαργαρίτα." Λέει η Ρια.

"Και εσύ κούκλα?" Γυρνάει σε εμένα ο μπάρμαν.

"Μια βότκα" απαντάω χαμωγελοντας του.

"Σκληρή μ'αρέσεις" λέει και μου κλείνει το μάτι.

"Παντα" του απαντάω. Και απο Τι καταλάβατε, μόλις τώρα, δεν είμαι από τα κορίτσια που θα κοκκινίζει με τα κοπλιμέντα κάποιου. Ούτε από αυτές που κάνουν ότι τους πει το αγόρι τους. Είμαι ανεξάρτητη. Ούτε η μάνα μου δεν μου λέει τι να κάνω.

Και χερομαι γι'αυτό.

[...]

Η ώρα είναι...

Ααα δεν ξέρω. Κάτσε να δω το ρολόι.

Με τα λεγόμενα του ρολογιού είναι πέντε πάρα τα ξημερώματα.

Πωπω έχω πιει 5 ποτήρια βοτκα. Μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει να ζαλίζομαι.

Επίσης με τόσα ποτήρια θέλω τουαλέτα. Και όχι για να κανω εμετό αλλά για το άλλο πραγματακι.

Ακόμα να καταλάβετε?

Όπως λένε και τα μωράκια θέλω πιπι μου.

Σηκώνομαι από την καρέκλα και πάω προς την τουαλέτα.

Η Ρια χορεύει οπότε δεν της λέω τίποτα.

Μπαίνω τουαλέτα και αφού κάνω το πιπι μου βγαίνω και κοιταζομαι στον καθρέφτη.

Πτου μου ρε. Τι κουκλάρα είμαι?

Βγαίνω από την τουαλέτα και εκείνη την στιγμή κάπου χτυπάω. Ρε αφού πριν που εργα δεν είχε κανέναν τοίχο. Ποτέ πρόλαβε και ξεφύτρωσε?

"Συγγνώμη δεν σε ειδα. Εισαι καλα?" ακούγεται μια φωνή.

Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω ένα αγόρι στην ηλικα μου.

"Ναι εντάξει είμαι. Άσε που δεν φταις εσύ εγώ φταίω που βγήκα με φόρα." Του είπα κοιτώντας τον στα μάτια.

Έχει πολύ ωραία μάτια και ας είναι καφέ. Κάτι έχουν που δεν μπορώ να εξηγήσω.

"Cameron" λέει και προσφέρει το χέρι του για χειραψία.