Sahilden koşarak uzaklaşırken o çocuğu düşündüm."Ne oluyor bana?"diye sordum kendi kendime,okul,dershane,dersler,aşk,stres ben tükendim.Siteye girince içim biraz rahatladı annemden haber aldığım kadarıyla annem evde yok.Asansördeki aynada kendimi görünce adeta intihar edesim geldi.
Hemen kapıyı açıp odaları kontrol ettim kimse yoktu.
Bende çantamı odama fırlatıp eşofman takımımı giydim.Televizyonu açıp laptopu kucağıma aldım. Hemen E-mail'ime baktım mesaj olmadığını görünce laptopu fırlattım ve telefonumu elime aldım mesaj geldiğini görünce sevinçten şarkı söyleyesim geldi ta ki Turkcell'in mesajı olduğunu anlayana kadar bu mutluluk sürdü sahiden çok sıkıcı bir gün kabul etmeliyim.Biraz acıktığımı hissedince hemen bir pizza sipariş ettim.Pizza gelene kadar banyodaki aynada makyajımı temizledim.Birden kapı çaldı,tam zamanında pizzanın geldiğini düşündüm ve kapıya koştum pizzayı bana doğru uzatan çalışanın yüzü bir anda tanıdık geldi.Sahilde çarptığım çocuk aklıma geldi.Bu çocuk ona benziyordu belkide oydu koşup odamdaki kumbaramdan para aldım ve pizzanın parasını ödedim.Tam kapıyı kaparken kafamı kapının kenarına çarptırdım çocuk utanmasa kahkaha atacak.Baya bir sırıttı bende utancımdan kaşlarımı çatıp kapıyı hızlıca kapadım.Çocuk neye uğradığına şaşırmıştır bence.Kendime bir bardak kola koydum ve pizzayı yemeye başladım."Ben bu çocukla hep karşılaşacak mıyım?"soruları yine beni benden aldı,götürdü.Ders çalışmak zorundaydım odama gittim çalışma masama oturdum ve testimi bulup çalışmaya başladım ve birden çığlık sesi duyunca ürperdim arkama bakınca yatağımda oturan Alex'i gördüm.İçimden "Beni biraz rahat bırak!"ve benzer cümleler kurmaya başladım.Alex'te "Tamam seni rahat bırakıcam..."dedi ve ben konuşamadan devamını getirerek "Biliyorsun ben insan değilim senin hayal ürününüm."Dedi.Lanet olsun o insan değilki nasılda unuttum.
