The Hallyu Brothers Book 2: Sungmin [COMPLETED]

Chapter 9

 SUNGMIN’s POV

Alam kong tama ang decision ko na pumunta sa office ni Kuya Shindong. Gusto kong humingi ng tawad sa kanya. Super close kaming magkakapatid kaya hindi ko sila matitiis. Kapatid ko sila.

“Nasa office ba si Kuya?” I asked Kuya Shindong’s secretary.

“Yes, sir.”

I knocked on the door. This is it! Hingang malalim Sungmin. Mag-sosorry na ako kay Kuya Shindong.

“Come in.” He said. Kinakabahan ako. I hope he’ll forgive me.

Pagbukas ko ng pinto, nakita kong tambak sya ng mga paperworks, same as me. Iniwan ko muna lahat ng mga pipirmahan kong papers dahil hindi ako sanay na hindi kami nagpapansinan kapag nagkikita kita kami.

“Kuya.”

He’s surprised na makita ako. Ilang linggo kaming walang pansinan kaya natural lang na magulat sya.

“Ikaw pala. Have a sit.” I sat.

I don’t know where to start. Ang dami kong gustong sabihin. Because that time sa amusement park, mas nangibabaw yong pagmamahal ko kay Yel over my brothers. Kaya ganoon nalang ang galit ko. Hindi ko naisip na pinoprotektahan lang nila ako. I’m such an idiot!

“I’m really sorry Kuya.” Nakayuko kong sabi. Sobrang nahihiya ako. Alam kong may nasabi akong hindi maganda sa kanila.

Tumayo sa harap ko si Kuya Shindong. I looked up. Walang expression yong mukha nya kaya di ko alam kung anong nasa isip nya. Kinakabahan ako.

Bigla nya akong niyakap. “You know, you're my brother. I can’t resist you. And you’re too cute kaya madali kang patawarin. You're forgiven.”

Napangiti ako sa sinabi ni Kuya Shindong. I felt relieved.

“Thanks, Kuya. Sorry again.” Thanks to my cuteness.

After naming magkapatawaran, nagkwentuhan muna kami. We really missed each other kaya bumabawi kami sa mga araw na hindi kami nagpapansinan. Sa aming magkakapatid, sya ang madali kong lapitan.

Biglang bumukas ang pinto at nakita kong nagulat si Kuya Kangin na makita ako sa office ni Kuya Shindong pero biglang nagbago yong facial expression nya.

“Oh! May bwisita ka pala, Shindong. Sige. Babalik nalang ako kapag tapos na kayo mag-usap.” Bigla syang umalis.

Tinignan ko si Kuya Shindong. He nodded. Hinabol ko si Kuya Kangin.

Until now, may galit pa rin sya sa akin. Sobrang nakakatakot sya magalit pero hindi ko dapat yon isipin because I know how much I made him mad at that time.

“Kuya!” Hinawakan ko yong wrist nya ng maabutan ko sya sa hallway. Hiningal ako sa paghabol sa kanya. Hindi nya ako nilingon pero hinayaan lang nya akong hawakan ang wrist nya.

“I know you’re mad at me. I didn’t mean to hurt you. I'm sorry. Hindi ako nakinig sa inyo.” Napayuko ako. Feeling ko ang sama sama kong kapatid.

Humarap sya sa akin. Hindi na gaanong nakakatakot ang aura nya pero alam kong may galit pa rin sya sa kin.

"What now? Natauhan ka na ba sa kabaliwan mo sa babaeng yon?" Poker face nyang sabi. "Sungmin, if you really want na magkaayos tayo, lumayo ka na sa pamilya ni Yel. It's not healthy." Then bigla nalang syang umalis.

Naiwan akong tulala. Kaya ko ba? Kaya ko bang iwan si Yel sa situation nya ngayon? Do I have to avoid her? Pero kailangan ako ni Yel. Si Tita Sumi. Lalo na ngayon na kilala ko na ang nawawalang kapatid ni Yel.