My Little Diary (25)
ကၽြန္ေတာ္တို့ခုဆိုရင္ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္၀ခဲ့ျပီေလ...။အားလံုးရည္မွန္းတဲ့အတိုင္းဘဲေဆးတကၠသိုလ္ကိုတတ္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး.....။ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ဘဲေဆးတကၠသိုလ္တတ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္....။မိုးကUFLမွာဂ်ပန္တတ္တယ္....။ဇံကေတာ့ေဆးမွီေပမဲ့မိုးနဲ့တူတူUFLဘဲတတ္တယ္ေလ....ေဆးေက်ာင္းမွာကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပ်င္းစရာေကာင္းလြန္းခဲ့ပါတယ္......ေႏြေရာခုခ်ိန္ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္...ေႏြတစ္ေယာက္ေဆးလိုင္းမွီပါတယ္...ဒါေပမဲ့သူဘာလုပ္ေနပါလိမ့္......ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္......။
"စာေတြကလည္းမ်ားလိုက္တာဟာ...စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး..."
မိုးကညည္းသည္....ကၽြန္ေတာ္မိုးေခါင္းကိုပုတ္လိုက္ရင္း..
"အပ်င္းထူမေနနဲ့...ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းက်ေနပါဦးမယ္..."
ဇံကရယ္သည္.....။
"ဟုတ္ပါ့..စာေမးပြဲက်မွအရွက္ေတြကြဲေနပါဦးမယ္..."
မိုးကလွ်ာေလးတစ္လစ္ထုတ္လိုက္ျပီး...
"ေအးပါ...ငါကလည္းက်ေအာင္ေတာ့မလုပ္ပါဘူး..."
"အဲ့ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္..."
ကၽြန္ေတာ္သူတို့ကိုၾကည့္ျပီးရယ္မိသည္...။အရင္ကလိုကေလးေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ...ဘ၀ကိုစတင္ေလွ်ာက္လွန္းၾကရတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့အရင္ကလိုလတ္ဆတ္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြမဟုတ္ေတာ့...အရာရာမွာရင့္က်က္တတ္လာသည္...။
"ငါသြားလိုက္ဦးမယ္...ပရယ္တီကယ္ရွိတယ္..."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္းထြက္လာမိသည္....ေနာက္ဘက္မွာမိုးတို့ရဲ့ရယ္သံေလးေတြလြင္လို့....။
"ဟဲ့...ငါ့ကိုေစာင့္ဦး..."
လူသြားလမ္းေလးတစ္ခုမွာကၽြန္ေတာ့္ေဘးကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့အသံ...ကၽြန္ေတာ္နဲ့ရင္းနွီးေနခဲ့သလိုဘဲ.....ကၽြန္ေတာ့္သူမကိုလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္....ေက်ာ့ရွင္းေသာသူမရဲ့ေနာက္ေက်ာ....သူမကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို၀င္တိုက္လိုက္သည္....ေကာင္ေလးကလွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း.....
"ခ်ယ္ရီ........ေရာက္လာျပီလား...."
"အင္း.......ညီတို့ကဘယ္ေတာ့မွငါ့ကိုမေစာင့္ဘူး...."
"ျပန္ေပးခ်ယ္ရီ....နင္ဟာေလ....."
"ဘာကိုျပန္ေပးရမွာလဲ..."
"ငါ့ပိုက္ဆံအိတ္ေလ...လာေနာက္ေနေသးတယ္...နင္တိုက္တုန္းကယူသြားတာငါသိတယ္ေနာ္....."
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္နွုန္းေတြရပ္တန့္သြားသလား.....။ရွည္လ်ားတဲ့ဆံႏြယ္ေတြကေကာင္မေလးပါးျပင္ေပၚမွာက်ဆင္းလို့......။
ေလတစ္ခ်က္အေ၀ွ့မွာေကာင္မေလးရဲ့ဆံႏြယ္ေတြလြင့္ေမ်ာသြားသည္.။ရယ္သံလြင္လြင္ေလးတစ္ခုနဲ့အတူမ်က္နွာေလးတစ္ခု.....ဘယ္ေတာ့မွမေမ့နိုင္ေသာ.......
"ေႏြ.............."
ကမၻာၾကီးရပ္တန့္သြားသလား...ေႏြ.......ေျဖာင့္စင္းတဲ့ဆံႏြယ္ေလးေတြနဲ့.....ေကြးညြတ္တဲ့မ်က္၀န္းေလးေတြနဲ့....ညီညာတဲ့သြားေလးေတြေပၚေအာင္ရယ္ေမာေနေသာေႏြ..........။အရင္ကထက္ပိုလွလာတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလး.......။သူမ....ကၽြန္ေတာ့္အသက္ရွဳသံေတြရပ္တန့္သြားသည္.....။လွိဳက္ေမာေသာရင္ခုန္သံတစ္ခု....ေႏြးေထြးေသာခံစားခ်က္ကနွလံုးသားတစ္ေလွ်ာက္ျဖတ္စီးသြားသည္....။
"သိတယ္ေပါ့...ညီ...နင္ဟာေလ...စလို့ကိုမရဘူး...ေရာ့......"
စကားသံရယ္သံေလးေတြကိုအတိုင္းသားၾကားေနရေပမဲ့ကၽြန္ေတာ့္အခ်ိန္ေတြရပ္တန့္သြားသလိုဘဲ.........။ကၽြန္ေတာ္သူမေရွ့ကိုရပ္လိုက္မိသည္....။
"ေႏြ...ေႏြအိပ္မက္...ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား..."
သူမကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္သည္.........အဓိပၸာယ္နားလည္ရခက္တဲ့မ်က္၀န္းေတြ.......။
"မဟုတ္ပါဘူး...ခ်ယ္ရီပါ..."
သူမေဘးကေကာင္ေလးက၀င္ေျပာသည္....။ကၽြန္ေတာ္သူမကိုၾကည့္ေနမိသည္....။ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားေႏြ...နင္.ပါ...ငါသိပါတယ္...။သူမရဲ့စကားသံကိုၾကားရဖို့ကတစ္ကမၻာေလာက္ၾကာေနသလိုဘဲ....။
သူမရုတ္တရက္ျပံဳးသည္.......။
"ခြန္......မဟုတ္လား....ေႏြအိမ္မက္ပါ.....မေတြ့တာေတာင္ၾကာျပီေနာ္...."
သူမအရင္လိုျပံဳးရႊင္စြာေျပာသည္........။အရင္ကလိုဆံပင္ေကာက္ေလးေတြနဲ့မဟုတ္ေတာ့....။အရင္ကထက္ေအးခ်မ္းျဖဴစင္ေနတဲ့သူမမ်က္နွာ....။ေဘးနားကေကာင္ေလးရဲ့မ်က္နွာမွာေ၀ခြဲရခက္မွဳမ်ား....။
"ေႏြ...နင္ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ...ငါတို့နင့္ကိုစိုးရိမ္ေနတာ....."
တစ္ခုခုလြဲမွားေနသလိုဘဲ....ဘာေတြမ်ားလြဲမွားေနပါလဲလို့ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမရခဲ့ဘူး.......။
"ခ်ယ္ရီ....နင္ျပန္သတိရလာတာလား.............နင္ဘယ္သူလဲ"
ေဘးနားကေကာင္ေလးရဲ့မ်က္နွာကေ၀ခြဲရခက္မွဳမ်ား......။
"ေႏြ..နင္ခုဘယ္မွာေနလဲ...အရင္ကေရာဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ..."
ေႏြ႔မ်က္နွာ..ေႏြ႔မ်က္၀န္းေတြ....သူမယိုင္လဲသြားသည္......ေႏြ႔နားကေကာင္ေလးကေဖးမလိုက္ရင္း........
"ခ်ယ္ရီ....ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္...စိတ္ကိုေလ်ာ့လိုက္....စိတ္ကိုေလ်ာ့လိုက္....ဘာမွမစဥ္းစားနဲ့ေတာ့ဟုတ္ျပီလား....."
ေကာင္ေလးကေႏြ႕ကိုအနီးဆံုးခံုေလးမွာထိုင္ေစတယ္....ေႏြ႕မ်က္နွာကေတာ္ေတာ္ေလးခံရခက္ေနပံု...ဘာေတြျဖစ္ေနတာပါလိမ့္........။
"ရျပီညီ....ငါအဆင္ေျပသြားျပီ.........ငါသြားနွင့္ေတာ့မယ္........"
ေႏြကကၽြန္ေတာ့္ကိုေက်ာခိုင္းျပီးထြက္သြားသည္.....။
"ေႏြ......."
ကၽြန္ေတာ္လွမ္းေခၚေပမဲ့မၾကည့္ေတာ့....။
"ခဏေလာက္အကို....ကၽြန္ေတာ္နဲ့ခဏေလာက္စကားေျပာလို့ရမလား......."
ခုမွျပန္ေတြ႔ရတဲ့ေေႏြ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ဆံုးရွံဳးမခံနိုင္ပါ......။
"ျပီးမွ....ငါေႏြ့ေနာက္လိုက္သြားဦးမယ္......."
"ခ်ယ္ရီ....ကၽြန္ေတာ္တို့မမေႏြကိုသိတာခ်ယ္ရီလို့ပါဘဲ....ေဖေဖေပးခဲ့တဲ့နာမည္ေလးေပါ့........."
ေနာက္ကေျပာလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္လွမ္းေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြရပ္တန့္သြားသည္.....။ဘာပါလိမ့္.......။
"ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ......"
"ခ်ယ္ရီကအတိတ္ေမ့ေနတဲ့လူပါ....ေဖေဖေမာင္းလာတဲ့ကားေရွ့ကိုရုတ္တရက္၀င္လာျပီးတိုက္ခံရလို့ပါ...."
ကၽြန္ေတာ့္ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးမဲေမွာင္သြားသလား.......။ဟုတ္တယ္...လံုး၀ကိုမဲေမွာင္သြားတာ.....
"ဘယ္တုန္းကလဲ...."
"လြန္ခဲ့တဲ့သံုးနွစ္ေလာက္ကပါ...မိုးရာသီၾကီး....ကၽြန္ေတာ္တို့တစ္မိသားစုလံုးေဆးရံုကိုလိုက္သြားရတာမွတ္မိပါေသးတယ္....အစကေတာ့ေဖေဖထိခိုက္မိတယ္ထင္ျပီးလိုက္သြားတာေပါ့..ဟိုေရာက္ေတာ့မွေဖေဖကတိုက္လိုက္တာမွန္းသိတာ.......မိုးေတြရြာေနတဲ့အခ်ိန္ခ်ယ္ရီကရုတ္တရက္၀င္လာလို့တဲ့...."
"ဘာ"
ေႏြ....မဟုတ္မွလြဲေရာသတ္ေသခဲ့တာလား.......။
"ခ်ယ္ရီ့မန္ေနဂ်ာကေဆးရံုစရိတ္ေတြအကုန္ရွင္းေပးတယ္...ခ်ယ္ရီကမန္ေနဂ်ာနဲ့အေတြ့မခံခဲ့ဘူး....ေဖေဖကမမကိုအိမ္မွာဘဲေခၚထားခဲ့တယ္...ျပီးေတာ့ခ်ယ္ရီလို့နာမည္ေပးခဲ့တယ္....အကိုကမမခ်ယ္ရီကိုသိခ်င္သိမွာေပါ့...မမခ်ယ္ရီကအကို့ကိုမသိဘူး....အရမ္းစဥ္းစားလြန္းရင္မမရဲ့ဦးေနွာက္ကကိုက္ခဲလာတတ္တယ္...ဒါ့ေၾကာင့္မို့လို့ပါ....ခ်ယ္ရီကိုအခ်ိန္ေလးေပးလိုက္ပါဦးေနာ္.....ခုခ်က္ခ်င္းေတာ့အတင္းသြားမေတြ့ပါနဲ့ဗ်ာ....."
ကၽြန္ေတာ့္စကားေတြဆြံ႕အေနခဲ့တယ္.....ေႏြရယ္........
"ခုနက...ေႏြ...ခြန္လို့ေခၚလိုက္တယ္ေလ........ငါကခြန္မိုးခန့္ပါညီေလး....ေႏြ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပါ....တစ္ခုေလာက္ေတာ့ကူညီပါကြာ........ခုေႏြဘယ္မွာေနလဲ....ဘာတတ္ေနလဲ........ေႏြနဲ့ထပ္ေတြ့ဖို့အတြက္ေတာ့ကူညီေပးပါကြာ....ေႏြလည္းအတိတ္ကိုသတိရခ်င္မွာဘဲေလ......"
ေကာင္ေလးကေခါင္းညိမ့္သည္........။
"ဟုတ္မွာပါအကို...မမကအျမဲအတိတ္ကိုစဥ္းစားေနတတ္တယ္.........မမအတိတ္ကိုျပန္သတိရမယ္ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္လည္းကူညီေပးမွာပါ"
"အခုေႏြဘာေတြလုပ္ေနလဲ....ဘယ္မွာေနလဲ..."
"ေဆးေက်ာင္းဘဲအကို.....တစ္နွစ္ေအာက္ျပီးတတ္လို့ခုဒုတိယနွစ္ပါ...မနွစ္ကအထိမေကြးမွာတတ္ခဲ့တာ...ခုနွစ္က်မွမမကေျပာင္းလာခ်င္တယ္ေျပာလို့....လိပ္စာက........"
ေကာင္ေလးဆီကလိပ္စာတစ္ခု......သိပ္မမွတ္လိုက္ရပါ.......အရင္ကေႏြေနခဲ့ေသာေနရာ..........
KAMU SEDANG MEMBACA
My Little Diary
RomansaZawgyi+ Unicode Zawgyi This is my first story. အခ်စ္ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္ေသာက္ရင္ ယစ္မူးဖြယ္ေကာင္းေသာဝိုင္တစ္ခြက္ သံုးေယာက္ေသာက္ရင္အဆိပ္တဲ့ အဲ့ဒါဆို ေလးေယာက္ေသာက္ရင္ေကာ??? Unicode This is my first story. အချစ်ဆိုတာ နှစ်ယောက...
