The Little Princess

{5}

Tiana
Yayy vandaag heb ik een date met Mr Woods!
Ik dans vrolijk mijn kamer rond en pak ondertussen mijn kleding van het bed af.
Ik huppel naar de douche en sta al snel onder de lekker warme stralen.

Een uurtje later ben ik helemaal klaar en zit ik verwachtingsvol in de bus.
Nog maar 1 halte! Stresss! Straks vind hij me niet leuk.... of bedenkt hij zich... of rijd de bus langs de halte...
Ik word gestresst van mijn eigen gedachten en kijk snel naar buiten.
Het is druk op straat. Grote groepen mensen staan bij elkaar en hebben zo te zien een geweldige tijd samen.
Veel mensen lopen met gewonnen prijzen, enorme bollen suikerspin of oliebollen van de kermis.
Plots zie ik een klein meisje met een enorme eenhoorn knuffel langs lopen. De knuffel is bijna even groot als het meisje.
Ik word spontaan jaloers en wil die knuffel ook hebben.

'Volgende halte; museumplein'
'Oh dit is het..' mompel ik in mijzelf.
Ik check uit, zwaai naar de chauffeur en stap uit de bus.
Een grote drukte overvalt mij en ik kijk een beetje angstig om mij heen of ik Mr Woods al ergens zie.
Ik ga op een paaltje zitten en kijk naar alle auto's die langskomen.
Zou Mr Woods mij vergeten zijn..? Ik word al verdrietig bij de gedachte..

Ik besluit om 5 minuten te wachten en om anders maar terug te gaan. Nutteloos op iemand wachten heeft namelijk geen zin.
'Hey Schat.' Hoor ik plots achter me.
Ik schrik me dood en draai me meteen om.
'Heey meneer.' Roep ik blij.
Ik loop naar hem toe en sla plots mijn armen om hem heen. Zucht... waarom doe ik dit ookal weer? Ik zet mezelf voor schut...

Mr Woods verstijfd even onder mijn aanrakingen maar slaat toch zijn armen om mij heen. 'Hey schat.'
'Ben je klaar voor de kermis?' Ik laat hem los en knik enthousiast mijn hoofd.
Mr Woods lacht om mijn enthousiasme en pakt mijn hand.
'Kom schat, we gaan naar de kermis.'
Ik pak zijn hand vast en huppel naast hem.

'Ohhh, Meneer, kijk!' Mr woods draait zich om, om te zien wat ik zie.
We kijken beide naar een suikerspin kraam. 'Ohhh, meneer, mag ik suikerspin? Asjeblieft?' Smeek ik hem.
Mr Woods lacht en aait me over mijn haar. Natuurlijk schat. We lopen, nouja ik trek hem zowat mee, naar de suikerspin kraam.
Ik kijk verlekkerd naar al die suikerspin, die in de kraam te vinden is.
'Welke smaak wil je lieverd?'
'Maakt niet uit, meneer.' Beantwoord ik snel zijn vraag.  Ik heb zijn vraag amper gehoord omdat ik teveel ben afgeleid door die suikerspin....

'Kijk eens.' Ik word plots uit mijn gedachten getrokken en krijg een grote roze met blauwe suikerspin aangereikt door Mr Woods.
Ik pak hem snel aan en neem er gulzig een grote hap van.
'Schat....' Met mijn mond nog in de suikerspin kijk ik Mr Woods onschuldig aan.
'Wat zeg je dan?' Vraagt Mr Woods iets strenger.
Ik slik mijn hap suikerspin door, 'Dankuwel Meneer.' Hij knikt als goedkeuring waardoor ik meteen weer een grote hap suikerspin neem.
Hij grinnikt en pakt mijn hand weer vast.
'Zullen we eentjes gaan vangen?'
Ik kijk hem met grote ogen aan...
'Zijn we daar niet te oud voor...?' Vraag ik hem een beetje moeilijk.
Meneer Woods begint te lachen.
'Schat... Je bent nooit te oud om eendjes te vangen.' Als hij uitgepraat is knipoogt hij naar mij.
'Oke dan. Laten we gaan.' Reageer ik hyper. Mr Woods lacht weer en pakt mijn hand weer stevig vast.

'Yayy,  weer eentje.' Roep ik blij.
'Goed zo schat.  Je moet nog één eentje vangen.'
Ik steek de stok weer uit en probeer nog één eentje te pakken.
De gekleurde eentjes hebben allemaal verschillende ringetjes. En de stok moet daar precies tussen vallen.

Mr Woods
Ik weet het zeker. Dit meisje, wat nu voor mij staat, word de mijne.
Ze gedraagt zich kinderlijk rondom mij en is zich er niet van bewust. Gewoon perfect.
Ik heb me wel afgevraagd of het karakter van dit meisje kinderachtig is, of dat ze een little is.
Gelukkig heeft mijn privé detective haar voor mij een paar maanden lang gevolgt en geoberserveerd. Ik weet dus alles, maar dan ook echt alles van haar.

'Kijk meneer, ik heb hem.' Ik word uit mijn gedachten getrokken en zie dat Tiana mij stralend aankijkt.
'Goed zo, schat.' Zeg ik enthousiast.
Ik geef alle gevangen eendjes terug aan de man van het kraampje.
'Kies maar iets uit.' Zegt de man met een wodka stem.
Ik kijk een beetje vies naar de man en sla mijn armen om haar heen.
Als een soort teken dat mijn meisje, van mij is.
'Wat wil je schat?'
Ze kijkt even bedenkelijk maar wijst enthousiast naar een grote, roze/witte eenhoorn knuffel.
Ik til hem voor haar van de haak af en geef hem aan haar.
'Dank u meneer.' Mompelt ze terwijl ze haar gezicht in de knuffel drukt.
Ik grinnik en aai zachtjes met mijn hand over haar haar.
Plots slaat het kleine meisje wat voor mij staat haar armen weer om mij heen.
ik verstijf even maar knuffel haar gauw terug. Hopelijk heeft ze niks hiervan gemerkt..
Na even zo gestaan te hebben, schrikken wij beide op uit onze gedachten.
Mijn telefoon gaat af...
'Met Woods'
....
'Oh ja natuurlijk.' Zucht ik diep.
...
'Kom eraan, ben er binnen een kwartier.'
....

Ik hang op en kijk mijn betreurde meisje aan.
'Schatje. Ik moet nu gaan.'
Ze schud hevig haar hoofd en klampt zich aan mijn been vast.
Damn ze zit nu best diep in haar headspace.... ik vind dit best sneu voor haar... ze is gewoon een little maar heeft het zelf niet in de gaten.

'Ik app je als ik thuis ben oké?'
Ze kijkt me even nadenkend aan maar schud toch haar hoofd.
'Weetje liefje' ze kijkt me met haar grote, vochtige blauwen ogen aan. 'Ik haal je volgende week op. Dan gaan we samen een ijsjes eten, goed?'
Ze knikt enthousiast en duwt zichzelf dicht tegen mij aan.
'Kom schatje, ik zal met je meelopen naar de bus.'
Ze knikt zielig en pakt mijn hand beet.
In haar andere hand heeft ze haar grote eenhoorn knuffel vast.
Ze snikt af en toe nog even om te laten merken dat ze dit niet wilt.
'Kom liefje, je bus komt over vijf minuten.'
Ze staart me aan en knikt langzaam.
'Waar ga je heen zo?' Vraagt ze zachtjes.
'Ik, mijn liefste, heb een probleem op mijn werk. En aangezien ik daar de baas ben, moet ik er wel bij zijn.'
Ze knikt haar hoofd en slikt hard als ze de bus ziet komen aanrijden.
Zal ik haar optillen of niet...?
Ik denk dat ik dat het beste de volgende keer kan doen...

Ik zak door mijn knieën en kijk Tiana recht ik haar mooie ogen aan.
'Schat, ik app je meteen. Ga maar lekker in de bus zitten en rust maar een beetje uit. Het was vast een vermoeide dag voor je.'
Ze knikt zachtjes.
'Ik zal volgende week alles goed maken met je.' Ik knipoog naar haar waardoor ze bloost en gauw de andere kant op kijkt.
Ik geef haar een kus op haar wang waardoor ze me verward aankijkt.
'Liefje, je bus staat er. Rust lekker uit en denk alsjeblieft niet teveel na over hoe je je gedraagt. Er zijn meer mensen die hetzelfde zijn zoals jou.'
Haar verwarde blik word steeds groter waardoor ik haar hand vast pal en zachtjes aan haar arm trek.
Ze zucht diep en kijkt me indringend aan.
'Ga maar' moedig ik haar aan.
'Beloof je dat je een bericht stuurt?'
Ik knik hevig.  'Natuurlijk. Ik doe dat zo meteen.'
Ze knikt. Tevreden met haar antwoord draait ze zich om en loopt naar de bus.
Ik zie haar nog net op een stoel zakken voordat de deuren dichtgaan en de bus wegrijd.

1328 woorden.
xXx Roomsnoes