MAGDA [Completed]

KABANATA 1

KABANATA 1

"Ernesto, salo!" napailag ako ng 'di oras matapos akong batuhin ni Magda ng dalawang mangga na bitbit niya. Hindi ko ito nasalo. Sa halip ay tumilapon ito sa kung saan kaya tinawanan niya lang ako. 'Yung halos mamatay na sya kakatawa habang may pahawak-hawak pa sa tiyan.

"Hay, ano ka ba naman bro. Ang bakla mong sumalo." Pinahid niya ang luha sa mata niya saka tumabi sa akin.

"Buwisit, sino bang may sabi na batuhin mo ako ng mangga? At saan mo naman nakuha 'yon ha?" naiirita kong tanong habang hawak pa rin ang binabasa kong libro.

"Diyan lang sa bakuran ni aling Huling---"

"Nag-trespassing ka na naman?!" napalakas ang pagkakasabi ko kaya nanlalaki ang matang tinakpan niya ang bibig ko gamit ang kamay niya. Kahit kalian talaga ang pasaway neto.

"Lol. Shut up ka na lang, pwede?" agad siyang tumayo at napangiwi.

"Eww, laway. Yakks." Sinamaan ko siya ng tingin.

"Grabe sya ohh." Ganti ko pero tumawa lang siya.

"HAHAHA! Tara na nga!"

"Saan?"

"Sa ilog, saan pa ba?" yaya niya na alam ko namang doon kami pupunta. Lagi-lagi naman kami roon. Bukod sa paglalangoy, manghuhuli rin kami ng isda kahit mga mukhang tanga na pag-ahon.

"Ano na?! Tayo na dyan!" hinatak niya ako at pinilit patayuin.

"Oo na, eto na nga oh!"

"Good! Ako ang mauuna, bleh!" sigaw niya sa akin sabay takbo.

At s'yempre, ako naman itong pikunin, hindi rin papatalo.

"Ako ang mauuna!" sigaw ko at hinabol siya.

Siya si Magda. At siya ang kababata ko mula pa man. Dahil laking probinsya, siguro nagging kontento na nga talaga kami na ito na ang magiging buhay naming habang buhay. Mahirap pero masaya. Buong araw wala akong gagawin kundi tumakbo, maglaro, makipag-asaran at lumangoy sa ilog kasama si Magda. Sa murang edad naming ito, kontento na ako. Kontento na akong palagi kong kasama ang kababata ko. Ngunit hindi ko akalaing sa pagtungtong naming sa tamang edad, magbabago pa pala ang lahat.

"Magda!" tawag ko mula sa malayo sa babaeng may bitbit na bilao. Pinagkakaguluhan na naman ang puwesto niya at malamang, marami na naman ang benta ng isang ito.

"Salamat ho! Balik ho ulit kayo!" matapos magsialisan ng mga mamimili ay lumingon siya sa akin at ngumiti. May kasama pang kaway. Parang timang talaga ang puso ko kung tumibok tuwing nakikita ko siyang ngumiti. Hindi na bago sa akin ang pakiramdam na ito, maaga ko ngang nalaman na hindi nap ala kaibigan lang ang tingin ko sa kanya kundi higit pa.

"Ernesto! HAHAHA! Tiyak matutuwa si nanay. Ang dami kong benta ngayon. Tingnan mo, ohh. Suwerte ko talaga sa pwestong iyon." Kwento niya nang magsimula na kaming maglakad pauwi.

"Hindi dahil sa pwesto iyon. Sadyang swerte ka lang talaga. Minsan nga, napapaisip rin ako. Baka dahil diyan sa kagandahan mo kaya ang dami mong suki tapos ang bait mo pa." todo ngisi kong sambit.

Bigla siyang namula at tumitig sa'kin. Hindi ko inaasahan ang ginawa niya dahil sinimulan na n'ya akong hampasin ng bitbit niyang bilao.

"Hindi iyon ang dahilan! Bolero ka naman, e!" todo hampas siya sa akin kaya iniharang ko na ang dala kong mga libro, pangsalag sa bawat palo niya.

"Biro lang, eto naman. Okay, hindi ka na maganda. Pogi naman ako, hindi ba?" biro ko sa kanya kaya sarkastiko siyang tumawa.

"HAHAHA! Kapal naman, lakas ng hangin."