BİLİNMEYEN

B

05*********:Ne? Benle mi konuşmak istiyorsun? Tamam istediğin kadar konuşuruz benim minik tatlı meleğim.

Bu da kimdi?Az önce aylar sonra grupları ve ikizleri saymazsak ilk defa telefona whtasapptan bildirim gelmişti.O da saçma bir mesajdı.

Balın:Kimsin?Dalga falan geçiyorsan hiç komik değil.

05*********:Dalga falan değil bu çocuk seni seviyor Balın Korkusuz.Biliyorum sende beni seviyorsun saklama daha fazla.

Balın:Saçma saçma konuşma tövbe de be aaaa.Engelliyorum bb.

Dedim ve bastım engeli.Balın Korkusuz ve biri tarafından sevilmek.Komik bi şaka.Bu güne kadar beni seven çok az kişi oldu .Bunlardan ikisi kardeşim ve annemdi,annem bir trafik kazasında öldü.Babam beni sevmezdi.Hep bir oğlu olsun istemiş ve benide olmayan oğlu gibi yetiştirmişti.Bu her ne kadar dövüş ve sertlik açısından işime yarasada barbi bebeklerle oynamak isterdim.Hayatım boyunca hiç bebeğim olmamıştı.Her zaman boks eldivenlerim,arabalarım,futbol topum ,basketbol topum ve silahlarım olmuştu.Annem buna bir şey yapamıyordu fakat her gün ben uyuduktan sonra başıma gelip beni öper ve ağlardı.Ağlarken özür dilerdi.Sonradan büyüyünce zaten istesede bir şey yapamaycağını anladım.Benim bile ağzımı yüzümü kanattığı zamanlar olmuştu onu yenemedim dövüşte diye.Acımasızın tekiydi.Birde kardeşim vardı.O da kızdı.Fakat bana yaptığı hiçbir şeyi ona yapamamıştı.Ona her zaman karşı çıkmıştım.Babam artık kırklı yaşlarının sonunda olduğu için güçsüzdü ve ona karşı çıkabiliyorduğum büyüdüğüm için.Zaten annem öldükten sonra onun bize bıraktığı bir miktar parayla birlikte evden ayrılmıştık.Kendini alkole verip bizi döven bir adamla aynı evde kalamazdık.Kız kardeşimi korumalıydım.Kendimi zaten ona karşı koruyabilirdim fakat ben olmadığım zamanlarda kardeşime zarar verebilirdi.Kardeşimin adı Derin.Benden dört yaş küçük fakat en az benim kadar olgun biri aslında.Annem öldükten sonra bu olgunluğumuzu almıştık.Eskiden hiçbir şeyi takmazdık.Her şeyle dalga geçer günümüzü gün eder ve eğlenip dururduk.Herkes umursamaz olduğumuzu düşünürdü.Aslında öyleydide ama annem ölünce değişti.Hala umursamazız ama bazen ikimizde durulur öylece kalırız.Etrafımızda kimse yoktu uzun süredir bizim bu halimizden dolayı.En son geçen sene annem öldükten sonra okulda bir kızla kavga etmiştim.Beni aşağılamıştı.Normalde olsa güler geçer 'aynen'derdim ama o gün kendime hakim olamamış kızı komaya sokasıya kadar dövmüştüm.Kızı hastaneye götürdüklerinde ellerimde kanlarla öylece kalmıştım.Zaten sonra polis gelmişti.Allah'tan babaannem beni kurtarmıştı.Kızın ailesini şikayetçi olmamaları için ikna etmişti.O günden sonra yanıma bir daha kimse yaklaşmadı.Herkes bana korkuyla bakıyordu.Okulumu babaannemle yaptığım anlaşma yüzünden değiştirememiştim.Ona göre okulda kalmalıymışım ki hergün nasıl bir canavar olduğumu görmeliymişim.Haklıydı.Her gün nasıl bir canvar olduğumu bir kez daha görüyordum.İnsanların korkulu bakışları,benden kaçışları her gün bana canavar olduğumu hatırlatıyordu.

Diğer seven iki kişiyse Savaş ve Barış'tı.İkiside bu okulun bana kattığı en güzel şeydi.İkizlerdi ve okula girdiğim ilk gün tanışmıştık.Zaten sonra hiç ayrılmamıştık.Benden korkmayan,beni seven ve beni kollayan tek onlardı.Olmayan abilerim gibiydiler.Gerçi aynı yaştaydık ama hem bana hem Derin'e abilik yapıyorlardı.Üstelik aileside bizi çok severdi.Kaybettiğim annem ve aslında olan ama babalık yapmayan babam gibi olmuşlardı.

"Ablaların gülü."bu Derin'di.Kesin bir şey isteyecekti.

"anlat."

"ablacım ben bugün dışarı çıkabilir miyim?"

"sebep?"Derin onbeş ben ondokuz yaşındaydım.Okula geç başladığımdan dolayı lise dörte geçmiştim daha.

"arkadaşlarımla kütüphaneye gideceğim.Zaten kütüphane buraya çok yakın.İstersen işimiz bitince seni ararız beni gelip alırsın."Bu kızın böyle tatlı tatlı açıklama yapmasına bayılıyordum.Daha küçük olduğu için uzak yerlere ben götürür bırakırdım ama bu sefer uzak bir yere gitmiyordu.