Ben Reyyan Şadoğlu Nasuh Şadoğlunun torunuyum...
Annem ve babamı küçük yaşımda kaybettim 3 erkek kardeşim var...
Anam babam öldükten sonra bize Amcam ve yengem ana babalık etmiştir bizi kendi çocuklarının yerine koymuşlardır bizde omları anamız babamız bilmişizdir...
........
"Kalk kız kalk"
"Ne var yaren ya uyuyorum"
"Dedem seni çağırdı bir şey konuşacakmış..."
"Tamam geliyorum"
Sabah sabah yarenin çağırması ile kalkmıştım akşam geç yatmıştık yiğit arda Yusuf azat yaren özge bir şeyler yapmıştık...
Üstümü giyinip hemen dedemin yanına gittim...
"Buyur Dedem beni çağırmışsın"
"Otur torunum senle bir şey konuşalım"
Yanına oturdum söyleyeceği şeyler az çok tahmin edebiliyordum...
"Bilirim torunum anan baban öldüğünde küçük bir çocuktun zor atlatırsın diye düşünmüştüm ama sen güçlü bir şekilde atlattın kardeşlerine ana babalık ettin..."
Yavaş yavaş gözlerim doluyordu...
"Bunları ağlaman için söylemiyorum torunum okumak istedin tamam dedim okuttum araba istedin aldım her şeyi yaptım senin için sen bana Hazar'ımın emanetisinin artık evlenme yaşın geldi geçmekte Sevdiğin varmıdır???
"Yoktur Dedem"
"Mahmut ağanın oğlu Mustafa için seni münasip görmüşler istemeye gelmek isterler ne dersin bu konu hakkında?"
"Hayır Dedem ben istemem gönlüm yoktur..."
"Bilirim yengen söyledi ama ben yine de çağırdım yarın akşam gelecekler"
"Dedem ben istemiyorum"
"Seni asla istemediğin biri ile evlendirmem sadece gelicekler"
Tamam diyip mutfağa gittim...
Handan: ne oldu reyyanım yüzün niye asıldı?
Reyyan: Mustafa'lar beni istemeye gelecekmiş yengem ne olur amcama söyle ben istemiyorum onu evlenmem
Handan: bilirim kızım amcan seni istemediğin birine vermez merak etme sen...
Reyyan: tamam yengem sana güvenim tamdır sen ne dersen doğrudur...
Avluya çıktım oturuyordum...
Bir yandan da gözlerimde ki yaşları durduramıyordum...
Azat: nasılsın kıvırcık
Yüzüme baktı...
Azat: neden ağlıyorsun
Reyyan: beni Dedem Mustafa'ya vericek...
Azat: hayır olmaz sen bana amcamdan emanetsin istemediğin bir şey asla olmayacak ben Dedem ile konuşur anlatırım sen üzülme kıvırcığım...
Azat bana her zaman kıvırcığım derdi beni kardeşi gibi severdi bende onu öyle severdim dedeme karşı hep korur kollardı beni dedemin elinden kaç kere kurtarmışlığı vardır...
Azat; hadi yukarı gel Dedem ile konuşacağım iş mevzusunu
Yukarı çıktık Dedem ve Amcam kahve içiyordu...
Azat: dede seninle bir şey konuşacağım
Nasuh: buyur evlat dinliyorum
Azat: bilirsin Reyyan okulunu okudu beraber okuduk ben şirkette işe başladım Reyyan ne yapsın boşuna mı okudu o da çalışsın benim yanımda bizim nasıl hakkımız varsa onun da vardır
Cihan: doğru söylüyorsun oğlum ister misin reyyanım çalışmayı
Reyyan: tabi isterim Amcam neden olmasın
Nasuh: siz ne saçmalıyorsunuz kız kısmı çalışır mıymış
Reyyan; neden Dedem bende çalışmak istiyorum ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum
Nasuh: olmaz izin vermem
Reyyan: ben istiyorum
Nasuh: sen atanın lafının üzerine laf mı söylersin
Reyyan: yeter dede yeter bıktım artık kız kısmı çalışmaz kız kısmı dışarıya çıkmaz kız kısmı okumaz yeter artık benimde hakkım
Dedem ayağa kalktı
Nasuh: sen ne dersin böyle
Elini kaldırdı gözlerimi kapatmıştım bekliyordum vurmasını
Tokat atmamıştı gözlerimi açtım azat dedemin elini tutuyordu...
Azat: dede ben sana ne dedim bu kıza vurmayacaksın bana amcamın emaneti kılına zarar gelmiyecek demedim mi ha
Reyyan: bırak vursun azat anca böyle söz geçirmeye çalışıyorlar bize
Cihan: babam çocuklar haklıdır reyyanım hazırlan yarın şirkette işe başlıyorsun bu konuda fazla uzamasın
Azat: tamam baba duydun reyyan yarın sabah 9 da hazır ol beraber gidicez
Reyyan: tamam azat
Koşarak odama çıktım yatakta oturan yareni gördüm...
Reyyan: yaren ben işe başlıyorum
Yaren: ne nerede ne zaman
Reyyan: az önce ne oldu biliyor musun azat benim için dedeme karşı çıktı beni işe aldılar şirkette
Yaren: ahhh çok sevindim hayırlı olsun bundan sonra Reyyan hanım mı olucan kız sen
Reyyan: he ya
Hanife: Reyyan kızım Reyyan
Reyyan: ben bi bakıyım
Aşağıya indim...
Hanife: kızım bu son olsun hadi yine bakkala gider misin
Reyyan: tamam Hanife Ablam benim için sorun yok
Hanife: ah benim merhametli anası kılıklı yavrum
Hanife abla ile konuştuktan sonra yola koyuldum bakkala gidiyordum...
Bakkaldan çıktığımda elimde poşetle şarkı söylüyordum...
Yollar dardı ve bi ayı araba ile hızlı bir şekilde geliyordu tam ben yoldayken fren yaptı...
Yeni hikayeye başladım nasıl olmuş sizce...
