Saatler geçmişti bu can alıcı bekleyiş sürerken tek kelime çıkmıyordu mühürlü ağızlarından. Tüm yürekler bir olmuştu aynı duayı fısıldıyordu tüm diller...
"Allahım sen onu bize bağışla"
Kaç saat sürebilirdi bir ameliyat Ne denli zor olabilirdi tek bir kurşunu çıkarmak? Bitmiyordu Ne o kapı açılıyor,ne doktorlar bir şey söylüyor Ne de bu öldürücü bekleyiş son buluyordu...
Göz kapaklarına perdelerini indirdikçe reyyanın sureti canlanıyordu hayalinde...
Ellerini kulaklarına kapatıyordu onun o can verici sesi duyuluyordu kulaklarına...
Seni seviyorum deyişi gözlerine bakışı gülümseyişi hatta kızışı ve öfkelenişi...
Onsuz bir hayata devam edemezdi miran...
...
Saatler sonra açılan ameliyathanenin kapıları herkesi ayaklandırdı...
Herkes içeriden çıkan doktorun tek bir Sözünü duymayı bekliyordu...
Özellikle miran doktorun ağzından dökülecek sözleri nefesini tutmuş bekliyordu...
"Yoğun bakıma alıcağız kurşun sinirlere gelmiş"
Bir süre sonra yeniden açıldı ameliyathanenin kapıları doktorlar reyyanı ameliyathaneden çıkarırken herkes etrafına doluşmuştu...
Gönül yaklaştı miranın yanına sarıldı
"İyileşecek o merak etme"
"İyileşecek değil mi?"
"Evet"
.......
Tam 3 gün geçmişti acı olaydan Reyyan ise hala gözlerini açmamıştı...
Önünde ki odanın camından izledi hareketsiz yatan kadını...
Hiçbir tepki vermiyor göz kapaklarını aralamıyordu hayati bir tehlikesi yoktu fakat bilinci de açık değildi buna da razıydı miran en azından nefes alıyordu hayattaydı reyyan...
Güneş doğmuyordu günlerdir gün gece gibi karanlık geliyordu.
Reyyan gözlerini açmadan da aydınlığa kavuşmayacaktı yüreği...
İzin almaya çalışıyordu günlerdir doktordan..
yanına girmek istiyordu ama izin vermiyorlardı...
Aras geldi yanına
Aras: kardeşim yanına girebilirsin hallettim
Miran: teşekkür ederim kardeşim
Aras: haydi hemşire sana yardım etsin
Hemşirenin yanına gitti miran üzerine hastane kıyafetini giyip odaya girdi
Oda aynı Reyyan kokuyordu odaya kokusu yayılmıştı...
Sevdiğinin hareketsiz yatan bedenini görmek onu parçalamıştı...
Günlerdir dinmeyen göz yaşları yeniden akmaya başlamıştı...
Yanına oturdu ellerinden tuttu...
Öptü hasret gidermeye çalışıyordu...
Miran: Reyyanım güzelim ne zaman uyanıcaksın? Ne zaman bitecek bu acı bekleyiş? Ne zaman son bulacak? Ben burda seni bekliyorum hiç bir yere gitmedim...
Benim için uyan benim için değilse de dışarı da seni bekleyen bir sürü insan var ailen var...
Seni bekliyorlar gözlerini açmanı bekliyorlar...
Göz yaşlarını sildi...
Miran: yaşayamıyorum be!
Sen gözlerini kapattığından beri bende yaşamıyorum şu bir kaç gündür nefes alamıyorum sana o kadar alışmışım ki Reyyan yapamıyorum...
Özledim seni her şeyini özledim...
Çok korkuyorum annemden sonra seni kaybetmeye annemden sonra bana iyi gelen birini de kaybedemem seni de kaybedersem ben nasıl yaşarım söyle bana nasıl dayanırım...?
Bir de korktuğum şey var, ya gözlerini unutursam ya sesini hatırlayamazsam ya bir daha seni seviyorum diyemezsin elimden tutamazsan seni tekrar göremezsem korkuyorum işte çok korkuyorum benden gidersin diye...
Sustum onu inceledim biraz
"Uyan uyan artık"
Daha fazla durmak istiyordu ama verilen süre dolmuştu çıkması lazımdı...
Reyyanı öpüp çıktı...
Özge: Nasıl iyi mi?
Miran: iyi gibi
Arda: uyanacak
Yusuf: geberticem o iti bedelini ağır ödüyecek
Özge: öyle bir şey yapmayacaksın Yusuf izin vermem
Yusuf: ablamın canına kast etti o şerefsiz
Arda: bırak cezasını elbet çekecek
Miran: Yusuf haklı geberteceğim onu yaşamayı hak etmiyor
Gönül: tamam gidin gebertin Reyyan uyanınca sizi sorduğunda Mustafa'yı öldürdüler intikamını aldılar polisler götürdü deriz
Gönül haklıydı Reyyan uyanınca miranı sorardı onu göremezse üzülürdü...
Özge: Gönül çok haklı miran
Azat: miran hele bi Reyyan uyansın o zaman fişini çekicem ben onun
Gönül: offf azat offf
Miran: ne Gönül Ne Reyyan orda onun yüzüne canı ile cebelleşsin o it gezsin adalet mi bu? Bahsettiniz adelet bu mu?söyle bana ha bu mu?
Ayda: miran abi çekecek cezasını siz şimdi bunları düşünmeyin
Özge:ay benim midem çok bulanıyor ya
Arda: iyi misin?
Özge: hayır
Özge koşarak gitti
Arda: Gönül benle gelsene sen
Gönül: tamam
Onlarda peşinden gitti...
Aras: haydi miran sende biraz uyu eve git üstünü değiştir
Miran: Reyyan bu haldeyken mi?
Aras: kardeşim biz burdayız
Miran: olmaz
Azat: tamam ben bi oda ayarlarım hastaneden
Miran: sağol azat
Azat tebessüm etti sadece günler sonra ilk defa tebessüm ediyordu...
Cihan beyler sürekli gelip gidiyordu nasuh ağa rahatsızlanmıştı istirahat etmesi lazımdı...
.....
