Ve bedenine isabet eden kurşun sayesinde kendini yere bıraktı genç kadın... "Reyyannnn" Boğazını parçalarcasına tüm Midyatı inletti genç adamın acı feryadı... hemen yere çöktü yerde yatan sevdiğinin kafasını dizine koydu ağlıyordu sevdiği için... "Reyyan aç gözlerini duyuyor musun beni" "Mi miran" "Reyyan ölemezsin" Kapıdan çıkıp azat geldi gördüğü şey durmasını sağlamıştı yerde hareketsiz yatan kuzenini gördü... azat: Reyyan Yanına gitti oturdu yere ağlıyordu o da Kuzenin en mutlu günü böyle kötü bir şeye mi dönüşecekti...? Azat: Reyyan ne oldu sana aç gözlerini Ev ahalisi dışarı çıktı gördükleri şey onlarında durdurmuş kıpırdatmıyordu Yusuf geldi hemen Yusuf: abla abla ne oldu ablama söylesenize Miran: Reyyan açsana gözlerini gitme Reyyan Reyyan: ö ö özür di dile rim si sizi bı bı bırak tığım i için af fe din beee ni Azatın dizinde olan eli düşmüştü Miran: Reyyan Reyyan hayır aç gözlerini hayır gidemezsin Arda: reyyyannn Yiğit: abla abla ölme abla bırakma bizi Ağlıyordu herkes sadece ağlıyordu Midyat bu gece acı feryadlara şahit olmuştu fazlasıyla... Yerde hareketsiz yatan bedeni kucağına aldı genç adam Özge: arabayı hazırlayın Yaren: ne duruyorsunuz Nasuh: hemen hemen hazırlayın Araba gelmişti Arabaya binmişlerdi azat öyle yerde oturmuş hareketsiz duruyordu canı gitmişti sadece onun değil herkesin canı yanıyordu... Ama onun için Reyyan farklıydı... Amcasının emanetiydi ona...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gönül: azat kalk haydi iyileşecek Reyyan Azat: gitti Gönül gitti o Gönül: gitmedi Abisinin yakasına yapışmıştı yaren Yaren: hayır abi bırakmaz o bizi bırakmaz değil mi? Anne baba bir şey söyleyin...! Handan: bırakmaz kızım haydi bizde gidelim Cihan: haydi gel kızım gel iyileşecek o merak etme Herkes gitmişti Yusuf'ta gitmişti bir tek reyyanın kanının bulaştığı Soğuk taşta azat ve Gönül kalmıştı Azat: gitmeyecek o değil mi Gönül Gönül: gitmeyecek aşkım gitmeyecek Azat: o bana emanetti ben ben koruyamadım onu amcama söz vermiştim ben yengeme ne diyeceğim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gönül: tamam sakin ol Gönül azata sarıldı azatı da oturduğu yerden kaldırıp hastaneye gittiler... .... Arka koltukta Reyyan miranın kucağında yatıyordu Miran: gitme Reyyan gitme bırakma beni o güzel gözlerine hasret bırakma Arda: gitmeyecek bir yere gidemez Özge: bırakmaz Hastaneye ulaşmışlardı kucağına aldı tekrardan genç adam reyyanı "Sedye Sedye getirin hemen" Sedye geldi yatırdı "Yaşıyor mu allah aşkına bir şey söyleyin" 👨🏼⚕️:hemen ameliyat haneyi hazırlayın Sedye ile giden sevdiğine baktı genç adam şu kelimeler döküldü dilinden "Ölme Reyyan... yalvarırım ölme!" Doktorlar miranı çekip yoluna devam ederken miran hala bağırıyordu "Ölme Reyyan yalvarırım ölme" Ameliyathanenin kapıları kapanmıştı Duvarın dibine çökmüş ağlıyordu şimdi her yer kan kokuyordu... Eli,yüzü hatta giysileri hissettiği acının bir tarifi yoktu sevdiği canıyla cebelleşiyordu bir kapı ötesinde... Kan kokusu burnunun direğini sızlattıkça bağıra çağıra ağlamak istiyordu... Eğer Reyyan ölürse... miran nasıl yaşayacaktı nasıl nefes alacaktı... ya o güzel gözleri bir daha göremezse unutursa kokusunu,hatırlayamazsa sesini... Bunları düşünmek bile canını yakıyor kalbini sızlatıyordu genç adamın... .... Herkesin gözünü dikip bir umutla beklediği ameliyathanenin kapıları açılınca miran hızla doğruldu oturduğu yerden. İçeriden çıkan doktor ise kimseye bakmadan telaşla koştu bir şeyler ters gidiyordu... "Ne oluyor bir şeyler söyleyin!" Ellerini kafasına götürdü korkusundan delirecekti... Gittiği yerden geri gelen doktorun önünü kesti arda kolundan tutarak durduğu adamın gözlerine baktı korkuyla... "Reyyan nasıl doktor bir şey söyle!" "Elimizden geleni yapıyoruz lütfen sabırlı olun..." Doktor içeri girdi miran gibi herkes ağlıyordu bu acı onlar için çok başkaydı...
