Ve gün geldi bugün büyük gün miranlar beni İstemeye gelicek ya beni miran isteyecek şaka gibi... Sabah herkesi kaldırdım şimdi azatı çok iyi anlıyordum... Azat yanıma geldi "Seni istemeye mi gelicek şimdi o" "Evet azat gelicekler" "Gelmeseler?" "Azat" "Tamam ya" Azata gülüp kızların yanına gittim hazırlanıyorlardı... "Heyecanlı mısın...?" Dedi Gönül "Hemde nasıl" "Hahaha öyledir bu işler kuzum" Özge de lafa atladı... Mirandan: Büyük gün gelmişti artık reyyanı isteyecektik benim Sözlüm olucaktı benim ya şaka gibi geliyor daha bir ay önce kavga eden biz şimdi sözleniyoruz... Aras: hazır mısın kardeşim Miran: hazırım Fırat: yavaş yavaş akşam oluyor Miran: aynen Babaannem geldi Azize: torunum Miran: efendim babaanne Azize: inşallah çok mutlu olursun evladım siz hiç üzülmeyin Miran: inşallah babaannem sağol Babaannemin elini öptükten sonra odama gidip üstümü değiştirdim... Reyyandan: Saat gelmişti hazırlanmış miranların gelmesini bekliyorduk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Reyyanın kıyafeti) Arda yanıma geldi Sarıldı Arda: Reyyanım sen mutlu ol Reyyan: sizde ardam sizde Yusuf: abla eğer seni üzerse onu mahvederim biliyorsun değil mi? Reyyan: biliyorum unutturmuyorsun ki Yiğit: abla eminsin değil mi? Reyyan: Eminim azat: niye evleniyorsun ki ne gerek var yani? Handan: ahh yeter rahat bırakın benim kızımı Yengem beni yanına çekti... Handan: takma sen onları Reyyan: tamam yengem Kapı Çaldı hemen açtım Miran karşımda duruyordu büyülenmiş gibi bana bakıyordu Aras: kardeşim Azize: torunum Aras: kardeşim çekilsende bi geçsek Reyyan: miran çekilde geçsinler Miran: he tamam Reyyan Aras: bizi duymuyor ya Miran: Aras eve gidelim görüşüceğiz Aras hemen içeri geçti miransa hala bana bakıyordu bende mutfağa geçtim dedemler yukarı çıktılar Handan: kızım şimdi git sor bakalım kahvelerini neyli içerlermiş Reyyan: tamam yengem Yukarı çıktım Reyyan: kahvelerinizi nasıl alırsınız Hepsi sade istemişti miran da sade demişti ama onun kahvesi çoktan belliydi "tuzlu" Güldüm Yaren: eee nasıl istediler Reyyan: hepsi sade Özge: haydi yap bakalım Gönül: miranın kine bol tuz koyalım Reyyan: tamam Azat geldi mutfağa geldi... Azat: hangisi miranın kahvesi Yaren: ne yapıcan abi Azat: içicem yaren sana ne allah allah Gönül: şu farklı bardak olan Azat dolaptan çıkardığı tuzluğu bir kaşığa döktü kahveye koydu Reyyan: tamam yeter Azat: yetmez ya Tuzluğu boşaltı allahtan içinde az tuz kalmıştı Reyyan: ne yaptın azat Azat: tuz koydum sıkıyorsa içsin Gönül: iyi yaptın Kocacım Azat: öyle mi Gönül: öyle Reyyan: yeter bıktım kocacım karıcım aşkım bir tanem yeter valla Yaren: aynen yeter Handan: onlar yeni evliler sen kahveleri götür haydi Tepsiyi aldım ve kahveleri yukarı çıkardım... Dedemden müsade alıp içeri girdim herkese kahvelerini verdim Miran kahvesini alırken bana bakıyordu ama ben ona bakmadım utanıyordum... Azat: hala alamadın mı? Cihan: azat oğlum Azat: ne var baba Miran kahveyi aldıktan sonra masaya azatın yanına oturdum Miran bi kahveye bi bana baktı Aras: içsene kardeşim Yusuf: içmezsen ablamı vermiyorum Yusuf azata yaklaştı Yusuf: abi sen koydun demi? Azat: aynen kardeşim bir sürü koydum Yiğit: iyi iyi Reyyan: offfff Mirana baktım kahveyi içti sma bir şey olmadı ve birden püskürtme sesi geldi azattan Hepimiz azata baktık Azat: ahhhh iğrenç Yusuf: ne oldu abi Azat: tuzlu bu Miran: tadı nasıldı? Yiğit: güzel herhalde Miran: nasip değilmiş Reyyan: ohhhh Azat: Reyyan Cihan: hak ettin azat Azat: ama baba ben içmiştim zaten Yiğit: ikinciden bir şey olmaz Azat: sen sus Azat yiğitin kafasına vurdu Yiğit: yine ben dayak yedim iyi mi? Güldük Ve o an geldi Azize hanım söze başladı Azize: nasuh ağa bilirsin geçmişe dayanan bir dostluğumuz var iyiyiz sizinle severiz sizi Nasuh: bizde sizi severiz Azize hanım Azize: bir kaç gün önce size kızımızı verdik emanet ettik şimdi de lafı fazla uzatmayacağım Allah'ın emri peygamberin kavli ile kızınız reyyanı oğlumuz mirana istiyoruz Nasuh: Azize hanım bilirsiniz Reyyan ve kardeşleri bana Hazar'ımdan emanet o benim değerlim kıymetlim ama burda söz bana değil kardeşi Arda'ya düşer... Azize: haklısınız arda evladım ne dersin? Arda: dedemin dediği gibi Reyyan bizim kıymetlimizdir değerlimizdir onun istemediği bir şey yapmayız onun fikrini de sorduktan sonra cevabımı vericem Reyyanım sen ister misin? Reyyan: isterim Arda: o zaman Yusuf: abi Yiğit: abi iyi düşün Arda: verdim gitti Yusuf: sana da iyi ki iyi düşün dedik Güldük hepimiz sonra miranla kalkıp büyüklerin ellerini öptük... Sonra miran elimden tuttu ve bir yüzük çıkardı kelebek şeklinde bir yüzüktü Miran: bunu sana seni de Allah'a emanet ediyorum Reyyan: o benim sözüm Miran: artık bizim Flasback: Bu sabah miran gelmişti Dedem ile konuşmaya işleri bittikten sonra Dedem geçirmemi söylemişti bende miranı kapıya kadar götürmüştüm Tam miran çıkarken durdurdum Reyyan: miran bekle Cebinden bir tespih çıkardım mirana verdim Miran: bu ne Reyyan: bu tespihi sana emanet ediyorum seni de Allah'a Miran: öyle mi Reyyan: eğer insan çok sevdiğine birine bir şeyi emanet ederse o kişiyi görmeden ölmezmiş Miran: hımmm yani seni görmeden ölmeyeceğim Reyyan: evet Miran: öyle olsun Azat: Reyyan nerdesin Reyyan: görüşürüz miran Hemen koşarak yukarı çıktım Miran: görüşürüz Reyyanım görüşürüz Flasback son Mirana bakıp güldüm biraz daha oturdular ikramlarımızdan yedik...
Bu bölüm böyle olsun uzun bir süre bölüm atamaya bilirim...
