The Art of Letting Go (SMFMHE's book2)

Four seasons of loneliness

-Boys II men

Miguel's POV

Isang oras na kong naghihintay dito. asan ka na ba mika? hindi ko kayang kumalma hanggat di kita nakikita.

"babs.."

lumingon agad ako nun nung narinig ko sya. hindi ko alam pano ko sisimulang ipaliwanag sayo kung anong naramdaman ko nung nakita ko si mika. nakangiti sya sakin. pero damang dama ko yung sakit. yung sakit na pilit nyang tinatago.

miguel: you're finally here..

mika: i'm finally here :')

miguel: yats are you --

di ko na natapos yung sinasabi ko nun kasi niyakap nya ko. at sobrang taas ng lagnat nya nun. ramdam ko yung panghihina nya. di na ko nagsalita. inalalayan ko sya papunta sa kotse ko tas umuwi kami sa bahay ko. wala sina mommy nun. madalas silang wala since lagi na lang silang may kausap na business partners sa iba't ibang bansa.

mika: di ba may pasok ka? okay na ko dito babs you can go..

miguel: i'm not leaving you. tumawag na ko sa office. i'm taking the day off. yats anong nangyari sayo?

mika: can i ask you a favor?

miguel: ano yun?

mika: wag mo ko tatanungin. kung anong nangyari. kung bakit. kung bakit wala na kami. kung man makita mo kong umiiyak simula sa araw na to, wag mo kong tatanungin kung bakit. pag nakita mo kong malungkot, wag ka magtatanong..

miguel: yats naman..

mika: please? :'( yakapin mo lang ako, okay na sakin yun :) promise me na hindi natin paguusapan ang kahit na anong nangyari bago ko dumating dito..

miguel: if that's what you want..

mika: thank you babs :) namiss kita. sobrang namiss kita :'( ayoko na ulit malayo sayo. wag na ulit please :'(

miguel: i'm so sorry.. i never should've left.. don't worry yats. i promise. i'll never leave.

mika: nagugutom ka ba? gusto mo pagluto kita?

miguel: humiga ka lang dyan. i made a promise na di ako magtatanong diba? now promise me na hahayaan mo kong alagaan ka. hanggang sa maging okay ka..