Οι τοίχοι ανάμεσα μας.

Κεφάλαιο 1

<<Έλα βρε κορίτσι μου που είσαι;>>

<<Σε λίγο φτάνω ρε μαμά.>>

<<Άντε βρε Αννούλα μου έχεις να ετοιμάσεις και την βαλίτσα σου.>>

<<Σε δέκα λεπτά φτάνω! Τα λέμε.>>

..       ....      .....     ......     .......    ......   ...

<<Η μαμά σου ήταν;>> μου είπε η Φανή.

<<Ναι πρέπει να φύγω για να ετοιμάσω την βαλίτσα μου...>>

<<Θα μου λείψεις!!!>> και με έσφιξε στην αγκαλιά της.

<<Άντε μωρή αφού σε μια εβδομάδα θά'έρθεις και εσύ.>>

<<Ναι αλλά θα μου λείψεις!>> και έκανε ότι έκλαιγε.

Μετά από αυτό αρχίσαμε να γελάμε...Η Φανή είναι η καλύτερη μου φίλη είμαστε μαζί από τα 4 μας χρόνια! Δεν έχουμε χωρίσει ποτέ κ δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτήν!

Γελούσαμε μέχρι που ξανά χτύπησε το κινητό μου... Αυτή την φορά ήταν ο αδερφός μου.

<<Έλα ρε Δημήτρη!>>

<<Έλα μικρή! Που είσαι;>>

<<Γυρνάω σπίτι, γιατί;>>

<<Ήθελα να δω αν είσαι έτοιμη να περάσεις το υπόλοιπο καλοκαίρι μαζί με τον αγαπημένο αδερφό σου.>>

<<Ναι ναι να είσαι σίγουρος.>>

<<Θα είμαι...Ξερ...>>

<<Καλά καλά θα τα πούμε αύριο. Bye!>>

Αποχαιρέτησα την Φανή και πήγα σπίτι μου, ετοίμασα τα πράγματα μου και προσπαθούσα να κοιμηθώ...Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που θα περνούσα το υπόλοιπο του καλοκαιριού στο εξοχικό μου στα Μουδανιά της Χαλκιδικής μαζί με τον αδερφό μου και τους φίλους μου, χωρίς γονείς! Ο αδερφός μου ήταν 21 χρόνων και τα πηγαίναμε αρκετά καλά, βασικά όπως όλα τα αδέρφια... Παραδέχομαι όμως πως ο αδερφός μου είναι πολύ όμορφος, καστανοξανθος με μελί μάτια και είχε ελαφρός γυμνασμένο σώμα.

Μετά από μισή ώρα συλλογισμού με πήρε ο ύπνος και το πρωί κατά τις 8.30 με ξύπνησε ο πολυαγαπημένος μου αδερφός!

<<Υπναρουυυ ξυπνάάά!!>> και με σκουντουσε...

<<Ξυπνάάά μικρήή>>

<<Μμμμ...>>

<<Σήκω άντε!! ΣΗΚΩ ΝΤΕΕΕΕ!!!>>

<<Εεε σκάσε ντε! Ξύπνησα!>>

<<Καλημέραααα.Είσαι έτοιμη;>>

<<Μάλισταα καπετάνιε!>>

<<Χα χα πολύ αστεία.>> και μου πέταξε ένα μαξιλάρι.

<<Φύγε από εδώώ ρε ηλίθιε!>> τον ρίχνω κάτω από το κρεβάτι και άρχισα να γελάω.

Προς μεγάλη έκπληξη μου ο Δημήτρης δεν με έβρισε ούτε με χτύπησε και άρχισε να γελάει κ αυτός μαζί μου. Όταν ηρεμήσαμε, σηκώθηκε κ με αγκάλιασε (όλο έκπληξης)

<<Μου έλειψες πολύ μικρή.>>

<<Ουαου!>> και γελούσα.

<<Άντε ξεκολλα πρέπει να σηκωθώ και να ντυθώ.>>

Σηκωθήκαμε και αυτός βγήκε έξω από το δωμάτιο με τα πράγματα μου και εγώ πήγα να ντυθώ. Έβαλα ότι άνετο μου είχε απομείνει και βγήκα από το δωμάτιο να χαιρετήσω τους γονείς μου.

<<Να προσεχείς Αννούλα και να πέρνεις κάθε μέρα τηλέφωνο, μην με ξεχάσεις!!>> παραλίγο να πνιγώ από το σφίξιμο

<<Βρε μαμά εδώ δίπλα θα είμαι ηρέμησε!!>>

<<Βρε Μαρία άσε ήσυχη την κοπέλα μας.>>

<<Εεε ναι ρε μαμά κάθε χρόνια τα ίδια θά'χουμε;;>> επιτέλους με άφησε!

<<Έλα εδώ κοριτσάκι μου.>> είπε ο μπαμπάς μου κ με πήρε αγκαλιά.

<<Τα λέμεεε...Θα τα πούμε, φιλία.>>

<<Καλό ταξίδι, να πάρετε τηλέφωνο μόλις φτάσετε.>>

Βγήκα έξω από διαμέρισμα και πήγα στο αμάξι όπου με περίμενε ο αδερφός μου.Με αυτα και με αυτά η ώρα πήγε 9.24 και επιτέλους αρχίσαμε το ταξιδάκι μας!