وكآن شيئا لم يكن

البااارت الخاااامس

الباااارت الخااامس ... وكآن شيئا لم يكن .... بقلمى منار النشار

روز خلصت محاضراتها وخرجت لقت احمد قدامها ركبت معاه من غير نقاش علشان يروحها
احمد: قولى لوالدتك وخالك  انى جاى اقعد معاكوا النهارده
روز: تمام
روز وصلت وكانت على اخرها واول م وصلت نزلت ورزعت باب العربيه
احمد: انت يا مجنونه
روز مردتش عليه وطلعت قالت ل مامتها انوا جاى بليل مامتها دخلت اختارتلها فستان اسود وقالتلها ده هيبقى جميل
روز : يااارب انا تعبت بقى
ودخلت خدت دش ونامت
مامتها: يااروز اصحى يا بنتى الساعه ٧ احمد زمانوا جاى اصحى يابنتى
روز: اوووف سبينى بقى يا ماما مش كفايه هتخطب لواحد مبحبوش
مامت روز: بتقولى حاجه يا روز
روز وخافت لمامتها تفهم والمجنون ده يعمل فيهم حاجه
روز: لا يا امى مفيش انا هقوم اللبس اهوا
روز لبست الفستان الاسود واقل ما يقال عنها انها ملكه جمال
سمعت الباب بيخطب
يلا يا روز علشان احمد برا
روز سابت شعرها حر  وخرجت 
و اول م شافها احمد قام وقف وقرب منها
احمد: اى الجمال ده
روز: احم ربنا يخليك
احمد: بعد اذنكوا احنا احنا هنخرج شويه 
روز اتفجئت جدا ومتكلمتش
اهلها وافقوا
احمد : مش هتتكلمى ؟! انتى ليا يا روز مش لحد تانى وانا بحبك جدا وهصونك
روز استجمعت قوتها: بس انا مبحبكش انا بحب امجد زميلى جدا
فجأ احمد اول موسمع كده فرمل العربيه بعصبيه
احمد: بصى علشان متعصبش عليكى اناى حبيبتى وهتكونى ليا ب رضاكى او غصب عنك وان سمعت سيره امجد ده متلوميش الا نفسك
اه صحيح سمعت ان مامتك عندها سرطان
روز: لو قربت من امى هقتلك
احمد: يبقى تعملى اللى عايزوا
فجأه تليفون روز رن