وكآن شيئا لم يكن

البارت التالت

وكآن شيئا لم يكن بقلمى منار النشار

صحيت روز الصبح بدرى على مسدچ من رقم غريب ( صباح الخير متنسيش كلامى) طنشت  ولبست ونزلت الجامعه راحت وشافت امجد  واقف مع رحمه وشكلوا متعصب جدا

روز: صباح الخير
رحمه: صباح النور انا هدخل المحاضره علشان اتاخرت
روز ف عقلها : هى من امته بتحضر محاضرات اصلا وقطع تفكيرها صوت امجد
امجد بعصبيه: قعدتى مع العريس يا ست روز !؟ ها وعجبك بقى وكده وقاعدتوا تتكلموا
روز: انا قولت ل ماما تقولهم انى مرتحتش ي امجد اى الاسلوب اللى بتكلمنى بيه ده
امجد: انا حر عن اذنك
روز وهى مستغربه  : هو فى اى يارب ع الصبح
خلصت روز كليتها وفجأه وهى خارجه لقت احمد واقف مع عميد الكليه وعمالين يضحكوا
روز عملت مش واخده بالها ولسه هتمشى احمد نادالها ووقفت وقاموا رايحين لها
احمد: دى روز خطيبتى
العميد: اكيد عارفها ي احمد بيه من المتفوقين هنا
روز مش عارفه تنطق م الصدمه
احمد: طيب عن اذنك هاخد خطيبتى وهنروح وخدها ومشى وهى مزهوله جدا من اللى بيحصل
وفجأه شافها امجد وجنبوا رحمه اللى كانت مراقبه الموقف امجد جاى يجرى على روز رحمه وقفتوا
رحمه بخبث: استنى بس انت رايح فين شوفى هى مبسوطه وماشيه معاه ون استسلام ازاى هى مبتحبكش هى كانت مستنيه اول عريس  غنى يتقدملها علشان تتحوز
امجد: اقسم ب الله ل اندمك يا روز
رحمه : اتقل كده هى مش هتكون غير ليك بس اسمع كلامى
عند روز
روز: انت اى اللى هببتوا ده وساحبنى وراك كده ليه سيب ايدى فرجت علينا الناس
احمد : وانتى مفكرانى اى هسيب سى امجد يروحك يعنى لا خلى بالك اوى انتى ليا ومش هتكونى ل حد غيرى ي روز ف اعقلى كده اركبى العربيه
روز مصدومه م اللى سمعتوا ومش عارفه تتكلم
احمد: بقووولك اركبى
روز ركبت معاه من غير تردد
احمد ب ابتسامه بارده هتروحى تقولى ل امك انك موافقه ع الجواز والا والله ل ايتمك يا روز واخلى حياتك سوده
روز ب صدمه : اقسم ب الله لو جيت ناحيه اهلى ل اقتلك
احمد: اووه قطتى شرسه متقفيش قصادى يا روز علشان مخليكيش تندمى ندم عمرك على اهلك
هل روز هتعمل كده فعلا!؟
وامجد هيعمل اى؟!