Επαγγελματίας πορνη

κεφ.10

Η μάτια μου κλειδώνει με την δικιά του, φαίνεται τόσο  ταραγμενος όσο είμαι και εγώ ίσως αυτός να είναι και λίγο παραπάνω σοκαρισμένος. Τα καλοσχηματισμένα χείλη του ανοίγουν και ρωτάει εάν είμαι πραγματικά εγώ,το βλέμμα μου στρέφεται στο πάτωμα και όταν ξανά σηκώνω το κεφάλι μου έχει χαθεί απο μπροστά μου,περιπλανω το βλέμμα μου και τον βλέπω να βγαίνει από την αιθουσα. Αμέσως αρχίσω να ξεχυνομαι στο πλήθος προσπαθοντας να τον βρω...αλλά και να τον βρω τι θα του εξηγήσω ακριβως?
Σπροχνω με μανία την μεγάλη πόρτα και φωνάζω το όνομα του δεν υπάρχει καμία ανταπόκριση. Τρέχω μανιωδώς στις σκάλες και του φωνάζω  συνεχώς να περιμένει. Φτάνω στην είσοδο και τον προλαβαίνω ακριβως στην αρχή του πάρκινγκ.
-σε παρακαλώ περίμενε
-τι θέλεις?
- Κώστα εγώ..
-θα μου πεις και άλλα ψέματα Αλεξάνδρα εαν είναι όντως αυτό το όνομα σου
-δεν σου είπα ποτέ ψέματα!
Ο τόνος μου ανεβαίνει αυτόματα
-α ναι?
Χαμογελάει ειρωνικά και με κοιτάει με ένα απερίγραπτο βλέμμα. Όχι ρε γαμωτο...
-απλα σου έκρυψα την αλήθεια...
-φυγε
-συγνωμη
-για ποιο από όλα? Για τα ψέματα που μου αραδιαζες? Ότι και καλά σε βιασαν και σε κακοποιούν ?προφανώς είσαι μια πόρνη που ήθελε να εκμεταλλευτεί ένα πλούσιο κορόιδο και νόμιζε ότι του μασαγε τα λεφτά και αυτός δεν θα καταλάβαινε τίποτα.
Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που έβγαιναν από το στόμα του...εγώ του είχα πει την ιστορία μου,την ζωή μου, του άνοιξα την καρδιά μου κανονικά,έκλαιγα εκείνη την μέρα πως μπορεί να πιστέψει ότι ήταν όλα ψέματα, δάκρυα απειλούσαν να βγουν από τα μάτια μου. Δεν τον κοιτούσα κατάματα πλέον, πασχιζα να κρύψω τα υγρά μάτια μου για να μην αποκαλυφθει ότι είχαν μετατραπεί σε δεξαμενές. Ήθελα να μιλήσω αλλά ότι και να έλεγα δεν θα το πίστευε...
-και τώρα σε ακούω τι θέλεις να μου πεις και με εξεθεσες στην εταιρεία φωνάζοντας το όνομα μου στους διαδρόμους.
-τιποτα.... άστο
Ήρθε κοντά μου και μου κράτησε σφιχτά τα χέρια αυτόματα σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα
- το γαμωτο ήταν ότι πέτυχες εν μέρη το σχέδιο σου με εκανες να σε πιστέψω και ακόμα χειρότερα με έκανες να νιώσω ενώ εσύ έκανες απλά το κέφι σου.
-εγω
Δεν μπόρεσα να συνεχίσω απλά άρχισα να κλαιω με άφησε απότομα και έκανε ένα βήμα πίσω
-τραβα κλάψε όλου.
Γύρισε και άρχισε να απομακρύνετε έκανε 2-3βηματα και σταμάτησε απότομα ξανά γύρισε προς το μέρος μου και έβγαλε κάτι από την τσέπη του
- α και να μην ξεχάσω πάρε και αυτά για τις υπηρεσίες που προσφερες.
Πετάει δύο πενηντάρικα στον αέρα και νομίζω πως αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα.
Καθόμουν και κοιτούσα σαν χαμένη το κρύο ψυχρό πάρκινγκ μέχρι που το χέρι της Κατερίνας με ξύπνησε από τις σκέψεις μου
- τι κάνεις μωρη τραβά πάνω που μας περιμένουν.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~