EXboyfriend.

EXboyfriend|nightout

«Θες το δερμάτινο φόρεμα ή το σορτσάκι με το δυχτιωτό καλσόν;» Με ρώτησε η Anna κρατώντας τα στα χέρια και κλείνοντας την ντουλάπα με το πόδι της. Ξεροκατάπια έντρομη.

«Έχω και τρίτη επιλογή;» Την ρώτησα διστακτικά καθώς έκατσα καλύτερα στο κρεβάτι της.

«Όπως;» Απόρησε αφήνοντας τα στο κρεβάτι. Καθώς τις έδειξα κάτι ρούχα που είχα στην τσάντα μου τα ξανά έβαλε μέσα και με έσπρωξε προς το μπάνιο , όπου βρισκόταν στο δωμάτιο της, πετώντας μου τα ρούχα.

«Δεν-» πήγα να διαμαρτυρηθώ αλλά είχε ήδη κλείδωσε την πόρτα. ΝΑΙ ΣΩΣΤΑ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΚΛΕΙΔΩΣΕ! με το κλειδί!

«Δεν θα ανοίξω που να πεθάνεις εκεί μέσα αν δεν δω το αποτέλεσμα που θέλω» φώναξε η Anna παιχνιδιάρικα και καθώς ξεφύσηξα φόρεσα αρχικά το δερμάτινο στράπλες φόρεμα.

Πολύ τεράστιο στο στήθος.

Χμ εκτός και αν προσθέσω πορτοκάλια.

Μπα!

Το έβγαλα γρήγορα από πάνω μου φορώντας το διχτυωτό καλσόν και από πάνω το μαύρο κοντό σορτσάκι μαζί με μια άσπρη ραντάκι μπλούζα.

Επεξεργάστηκα το αποτέλεσμα στον καθρέφτη και μπορώ να παραδεχτώ ότι δεν ήταν κακό. Έπιασα σε αλογοουρά τα σγουρά μακριά καστανά μαλλιά μου και βγήκα από το μπάνιο αφήνοντας την Anna με το στόμα ανοιχτό.

«Ουαου» αναφώνησε καθώς με κάθησε στην καρέκλα αρχίζοντας να ρίχνει τις τελευταίες πινελιές. Μόλις ετοιμάστηκε να βάλει την τελική πινελιά την σταμάτησα.

«Δεν είναι too much το κόκκινο κραγιόν;» Την ρώτησα επιφυλακτικά.

«Όχι για το μέρος που θα πάμε» είπε καθώς έβαψε τα χείλη μου με το κόκκινο κραγιόν που είχε στα χέρια της. Έπειτα πρόσθεσε λίγη μάσκαρα στις βλεφαρίδες μου και έτοιμη. «Κάτι τελευταίο» είπε περήφανη βγάζοντας από το τσαντάκι της κάτι μικρούς χρυσούς κρίκους.

Κοιτάχτηκα για τελευταία φορά στον καθρέφτη και γέλασα αυθόρμητα στην εικόνα του αδερφού μου για το σοκ που θα πάθαινε αν με έβλεπε έτσι. Θα ήταν αστείο , αλλά θα ήταν το τελευταίο αστείο μου.
...

To σπίτι της Annas ήταν κοντά στο μπαρ όποτε φτάσαμε αρκετά γρήγορα ώστε να μην μας δει κανένας γνωστός και ειδικά εμένα! Μόνο η σκέψη να με δει ο αδερφός μου έτσι , με τρόμαζε.

Φαίνονταν τόσο υπέροχο από έξω που ανηπομονούσα να επεξεργαστώ τον μέσα χώρο. Η μουσική ηχούσε αρμονικά στα αυτιά μου μιας και ήταν ένα είδος που πρώτη φορά είχα ακούσει. Οι ορμόνες μου έλεγαν τα χαθώ στον κόσμο αρχίζοντας να χορεύω ξεχνώντας τον οποιοδήποτε γιατί αυτό είναι ζωή αλλά το μυαλό μου με κρατούσε πίσω επιφυλακτικά.