EXboyfriend.

EXboyfriend|maskBoy

Πριν διαβάσετε το κεφάλαιο θα ήθελα να παρακαλέσω σε όσους διαβάζετε αυτό το βιβλίο να με βοηθήσετε να το ανεβάσω και αυτό το βιβλίο με τα σχόλια και τι ψήφους σας και άντε ως αντάλλαγμα θα ανεβάζω όσο πιο συχνά μπορώ!

Ίσως να έχουν περάσει μέρες ίσως και ώρες. Με αυτό το μαύρο φόντο να προβάλει παντού έχασα την αίσθηση χρόνου και τόπου. Δεν ξέρω πόσες ώρες περνάνε ή πόσες ώρες κοιμάμαι. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω καιρό να δω κάποιον από τους απαγωγείς όπως και τον mask boy. Τι να κάνει τώρα;

Melissa συγκεντρώσου. Τι ατυχία να έχω δεμένα χέρια και να μην μπορώ να με χαστουκίσω.

Γελάω αυθόρμητα στην θύμηση του ονόματος του. Πως μπορώ να γελάω σε μια τέτοια κρίσιμη φάση της ζωής μου. Δεν ξέρω καν εάν η επόμενη μέρα θα ξημερώσει για εμένα. Ήθελαν τον αδερφό μου και αν τον έχουν ήδη απαγάγει και αυτόν; Δεν νομίζω με τόση ασφάλεια στο σπίτι.

Γέλια και φωνές όπως και τραγούδια ακούγονται κάπου κοντά αλλά όχι έντονα. Κάνω την προσπάθεια να ακούσω κι άλλα.Ο ήχος απομακρύνεται.Η πόρτα ανοίγει και ο ήλιος χτυπάει με βία στα μάτια μου.

Φως.

Φως προβάλει μέσα σε αυτό το αχούρι βγάζοντας το από την μιζέρια του.

Χαμογελάω μόλις αντικρίσω τον ανώνυμο με την μάσκα. Melissa συγκεντρώσου αυτός ο άνθρωπος είναι ικανός να σε σκοτώσει. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας από αυτούς που σε απήγαγαν.

Φοράει καλύτερα τα γυαλιά ηλίου πλησιάζοντας με αθόρυβα. Δεν ξέρω γιατί δεν νιώθω τρόμο με αυτόν τριγύρω. Δεν ξέρω γιατί δεν τον φοβάμαι. Κλείνει την πόρτα ελάχιστα ώστε να μπορεί να με βλέπει.

Πονηρό χαμόγελο γεμίζει το πρόσωπο του καθώς έχει βγάλει την μάσκα. Παραμένει με το καπέλο και τα γυαλιά αλλά η σκίαση του καπέλου δεν με βοηθάει να αντικρίσω το πρόσωπο του. Παρόλη την προσπάθεια δεν καταφέρνω να τον δω. Σκύβει απέναντι μου κατεβάζοντας ελάχιστα το καπέλο και φορώντας καλύτερα τα κατάμαυρα γυαλιά ηλίου.

«Άλλο χρώμα δεν έχεις να φορέσεις» τον ρώτησα ειρωνικά αλλά κατα βάθος  την είχα αυτή την απορία.

Γέλασε μόλις με άκουσε και με πλησίασε και άλλο.

«είναι ώρα να φύγεις» ανακοίνωσε και ένιωσα όλο το σώμα μου να τρέμει. Από χαρά και τρόμο μήπως με κοροϊδεύει.

Στο μυαλό μου έρχονται τα λόγια τους. Και αν πάθει κάτι ο αδερφός μου; Και αν τον αντικαταστήσουν με μένα;! « όχι » ψίθυρο φωνάζω και με κοιτάει έντονα ανήξερος από την στάση μου.Μπορεί να μαλώνω συνεχώς με τον αδερφό μου αλλά είναι αδερφός μου, αίμα μου. Δεν μπορώ να διαλέξω την ευτυχία μου και την ελευθερία μου αντί την δίκη του.
«Μην πειράξετε τον αδερφό μου» δάκρυα ρέουν ασταμάτητα χωρίς να τα ελέγξω. Τον αγαπούσα και παρόλα αυτά ακόμα τον αγαπώ. Προτιμώ να με σκοτώσουν παρά να ζω με την ιδέα ότι βασανίζουν τον αδερφό μου.