New mission

1

Ik kom thuis bij mijn ouders. Ik gooi mijn wapens neer op de kast en loop door naar de kamer waar pap ligt te slapen op de bank. Ik leg mijn hand voorzichtig op zijn arm en maak hem wakker. "Het schatje." Zegt hij en wrijft de slaap uit zijn ogen. "Hoi pap, hoe is het?" Hij glimlacht. "Goed, met jou? Goede training achter de rug?" Ik zucht en ga naast hem op de bank zitten. "Een paar blauwe plekken hier en daar, maar voor de rest is het wel oké." Mam komt binnen. "Estelle lieverd, zou je je wapens wel even willen opruimen?" Vraagt mam. Ik knik en sta weer op. "Laat haar even rustig zitten." Ik glimlach weer naar pap. "Nee ik had ze direct moeten opruimen, sorry mam." Ik loop weer naar de gang en ruim mijn geweer en messen op. Daarna ga ik weer in de kamer zitten waar mijn broertje ook is komen zitten. "Waar ga je morgen heen?" Vraagt hij direct. "Italië, er is een wedstrijd waar ik moet bewaken. Het slaat nergens op want dat is niet mijn werk." Mijn zusje komt ook binnen met een kop thee die ze voor me neer zet. "Misschien kom je Cristiano Ronaldo wel tegen." Zegt ze met een glimlach. "Dank je, je bent een schat. En misschien wel, ik moet bij een wedstrijd van Juve staan." Pap lacht. "Doe je de groeten aan Matthijs?" Ik frons. Ik heb geen verstand van voetbal en ik wil het ook niet begrijpen. Naar Mitchel, mijn broertje, wil ik nog wel kijken bij Arsenal, maar voor de rest vind ik het saai en val ik snel in slaap. "Wie is dat.." Saffron, mijn zusje, lacht. "Weet je niet wie dat is?" Ik kijk haar raar aan. "Ik denk dat ik het niet eens wil weten." We lachen allemaal. "Hoeveel mensen heb je vandaag neer geschoten?" Vraagt mam dan ineens. "Ik had training mam.. dat betekend niet dat ik mensen neer schiet. En ik zorg voor veiligheid over de wereld. Ik schiet ze niet neer, ik verwond ze zodat ze afgevoerd kunnen worden." Mam zucht. Ze snapt niet waarom ik dit werk doe. Niemand in de familie snapt het. Net zoals ik niet snap dat mijn familie allemaal van voetbal houden. De piep in mijn oortje gaat af wat een melding betekend. "Agent Bergkamp meld je." Ik sta op en loop naar de keuken toe. "Bergkamp meld zich, wat is er aan de hand?" Zeg ik terug. "Gevecht op de dam, zorg voor rust." Ik draai met mijn ogen en pak mijn geweer uit de la. Daarna zeg ik iedereen dat ik weg moet en verlaat ik het huis richting de dam. Daar is inderdaad een gevecht aan de gang. Ik ga in het midden staan en laad mijn geweer. Ik schiet in de lucht waardoor iedereen stil is. "Meekomen." Zeg ik en loop weg. Ze lopen braaf achter me aan richting het bureau waar ik mijn pas laat zien en de mannen naar binnen breng. Ik loop terug naar de dam waar nog een paar mannen staan te vechten. 1 van ze is gewond en valt neer. De andere wil een mes in de ander zijn hoofd steken maar ik ben hem voor. Met mijn eigen mes gooi ik in de man zijn heup waardoor ook hij stopt. Ik bel het bureau op en zeg ze dat ze nog mensen moeten ophalen en ga weer naar huis toe als alles weer rustig is.

Thuis stop ik alles weer weg en ga ik weer op de bank zitten bij mijn broertje. "Waar was.." "gevecht op de dam." Zeg ik voor hij zijn zin af kan maken. "Als jij aan de drugs gaat broertje, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je het daglicht niet meer ziet." Tegen mijn zusjes heb ik dit al eens gezegd, en ik weet ook wel dat ze er afblijven. Maar alsnog. "Wat doe je dan?" Vraagt pap geschrokken. "Ik sluit je op in de kelder en zet je op water en brood."

Die avond pak ik mijn spullen in en gooi ze al vast in mijn auto. Mijn jongste zusje Yasmin staat in de deuropening. "Wat ga je doen?" Vraagt ze. "Morgen ga ik op reis en het zal wel een hele tijd kunnen duren voor ik weer terug ben." Ze is de jongste dus ik heb haar nog niet verteld wat ik doe voor mijn werk. Grote kans dat ze het niet voor zich kan houden. Aangezien ze ook een hekel aam me heeft en ze al onze familie dingen door lult aan haar vriendinnen. "Waar moet je bewaken dan?" Vraagt ze. Ze denk dat ik bewaker ben. "Ergens in Italië." Ze zucht. "Waarom mag jij wel op buitenland stages..." ik draai met mijn ogen. "Omdat ik ouder ben." Boos loopt ze naar binnen.

Een paar minuten later als ik naar mijn kamer loop hoor ik haar aan de telefoon. "Mijn zus gaat alweer naar het buitenland." Ik blijf bij haar deur staan. "Weet ik veel, het zal me niks verbazen als ze daar een vriend heeft die ze voor ons verzwijgt." Ze lacht. "Of misschien is ze wel zwanger." Ik open haar deur. "Kan je niet kloppen?" Zegt ze arrogant. "Blijkbaar niet, kan jij niks voor je houden? Misschien ga ik wel in het geheim ergens heen." Ze slikt. "Waarom luister jij me af?" Ze blijft arrogant. "Waarom lul jij alles door?" Ze zucht. "Was dat mijn vraag?" Ik pak haar telefoon van haar af. "Zie je me boeien? Nou? Waarom lul je alles door? Wat nou als ik in geheime dienst zou zitten en ons leven in gevaar zou komen?" Ik had al opgehangen met wie ze ook aan het bellen was. "dat doe je toch niet dus wat maakt het uit?" Ik zucht en ga naast haar op bed zitten. "Dat is nou precies het probleem. Niemand hier kan eerlijk tegen je zijn omdat alles wat hier thuis gebeurt de wereld in gaat doordat jij het verteld aan je vriendinnen. Ben je echt zo naïef dat je denkt dat ze dat voor zich houden?" Ze kijkt naar haar handen. "Haten jullie mij daarom?" Ik frons. "We haten je helemaal niet. We vertrouwen het alleen niet om alle belangrijke en echt geheime dingen met je te delen." Ze krijgt tranen in haar ogen. "Stoppen jullie daarom altijd met praten als ik binnenkom?" Ik glimlach. "Ja, ik zal je mijn beroep vertellen als je belooft niks te zeggen tegen je vriendinnen." Ze knikt en veegt haar tranen van haar wang. "Ik ben geheim agente/ spion. Als iemand buiten ons gezin daar achter komt dan zijn we allemaal in gevaar." Ze fronst. "Maar ik dacht dat je bewaker bent." Ik glimlach naar haar. "Zo kan je het zien, maar dan in het geheim. Ik weet alles van iedereen hier in Amsterdam. En in andere grote steden. En nu moet ik naar Italië iets heel belangrijks doen. Dus niemand mag het weten oké?" Ze knikt. Ik geef haar telefoon terug en loop dan weer naar mijn eigen kamer. Mitchel komt binnen. "Was dat slim?" Ik haal mijn schouders op. "Ik kan niet tegen haar blijven liegen." Zeg ik terug en maak me dan klaar om te gaan slapen.