New mission

7

Een paar dagen later sta ik weer bij Donny voor de deur. Maar niet voor hem. Ik heb Melanie uit de bak gekregen en nu ga ik haar helpen bij een baan. Donny zijn vader doet open. "Estelle, je moest eens weten hoe blij wij zijn dat je onze dochter wil helpen." Ik glimlach. "Ik heb haar wat te goed meneer van de Beek, en haar uit de bak halen was niet genoeg." Hij laat me binnen. "Zeg maar André, aangezien je met mijn zoon gaat." Ik frons. "Dat is nog helemaal niet officieel." Zeg ik lachend terug. "Lieverd,  waar is Donny na zijn training?" Nu lach ik. "Ja oké.. maar nog steeds niet officieel." Donny komt de hal in gelopen. "Hey lieverd." Zegt hij en drukt een kusje op mijn mond waardoor zijn vader me met opgetrokken wenkbrauw en een grijs aan kijkt. Ik lig nu samen met André slap in de lach. Vooral omdat Donny ons heel raar aankijkt. Ik loop de keuken in en ben direct weer serieus ba ik even gekucht heb. "Melanie, creatieve therapie." Zeg ik en ga voor haar zitten. "Stel een oude bekende die jou iets heeft aangedaan komt langs voor de therapie, wat doe je dan." Ze fronst. "Is dit een strikvraag?" Ik draai met mijn ogen. "Nee moet ik jip en janneke taal gaan spreken?" Ze knippert een paar keer met haar ogen. "Stel iemand gooit een steem tegen je hoofd en wil daarna therapie van jou. Zou je die geven of niet." "Nee." "Nou was dat zo moeilijk?" Ze kijkt beschaamd naar de tafel. "Stel iemand verteld een ander verhaal aan je dan dat hij beeldend laat zien, wat doe je dan, wordt je dan boos? Geirriteerd..." ze draait met haar ogen. "Melanie ik ben hier om je te helpen aan een baan te komen. Tegenwoordig nemen bedrijven mensen met een strafblad niet meer aan. Ik zou blij zijn met het beetje hulp dat je van me krijgt. Ik heb je 1 al weer vervroegd uit de bak gehaald omdat je door mij langer moest zitten, en dan wil ik je aan een  baan helpen en neem je me niet serieus." Zeg ik op een boze toon, maar van binnen ben ik nog kalm..... "wil je even rustig blijven?" Zegt mevrouw van de Beek. Ik kijk haar aan. "Was ik tegen u aan het praten? Nee, zou u zich er dan buiten willen houden?" Ze knippert een paar keer met haar ogen. "Sorry?" Vraagt ze dan. "Mevrouw van de Beek, ik ben hier proffecioneel, geheel buiten de realtie van mijn prive leven. Ik probeer uw dochter te helpen die geheel onterecht twee jaar heeft moeten zitten." Melanie fronst. "Onterecht?" Ik glimlach naar haar. "Ik heb me stiekem ingelezen toen je veroordeeld werd. Het was niet mijn taak, maar je hebt de man met een mes gestoken en zelf heb je een lidteken over je wang naar je hals. Striemen over je polsen van waarschijnlijk touwen. Alles wijst op zelfbescherming tegen verkrachting." Haar ouders kijken haar verbaasd aan. "Je hebt het ze niet verteld. Waarom niet." Ze reageert niet. "Er was nog iemand bij betrokken, of niet soms. Hij heeft je resent nog opgezocht om te voorkomen dat je iets zegt. Geen zorgen Melanie. Je...." ik kijk naar Donny en dan naar André die knikt. "Je soort van schoonzus zit bij de FBI, en ik ben niet bang om te schieten." Zeg ik zacht tegen haar waardoor de anderen het niet horen. Melanie laat een traan lopen. "Je hebt geen idee wat verkrachting voorsteld.." ik glimlach.  "Dat is iets wat je denkt. Ik weet precies wat het voorsteld. Alleen het verschil tussen jou een mij is dat ik niks durfte te doen. En jij bent voor jezelf op gekomen. En daar heb ik respect voor." Ze glimlacht. "Dat zou ik nooit achter jou gevonden hebben." Ik laat haar mijn polsen zien. De littekens van de touwen zijn nog steeds te zien. Ik laat haar ook het lidteken op mijn kaak van het mes, waarmee ze me tegen de grond drukten, zien. "We hebben meer met elkaar gemeen dan je denkt." Ze lacht. "Schoonzus???" Zegt ze dan heel hard waardoor Donny fronst en André lacht. "Ja ik hoorde het wel." Ik lach nu ook. "Ik zei soort van.... Dat is iets anders." We lachen. De deurbel gaat. Melanie doet open en schrikt dan. "Als je ook maar 1 stap richting de politie zet, je gaat er aan." Hoor ik de man zeggen die voor de deur staat. Ik spring uit het raam en ren naar voren toe. "FBI op de grond!" Roep ik naar de man. De man pakt zijn pistool en richt die op Melanie. "Ik heb je gewaarschuwd." "Wapen op de grond, handen waar ik ze kan zien!" Roep ik. De man schiet op Melanie waardoor ik geen keuze heb en ook moet schieten. Maar dit keer niet op de heup of arm. Nee, deze keer door het hoofd. Mevrouw van de Beek gilt als ze Melanie op de grond ziet liggen en het bloed over haar heen loopt. Ik ren naar Melanie toe en kalmeer haar. "Donny bel een ambu.." zeg ik maar ik kan mijn zin niet afmaken. "Al gedaan..." zegt hij namelihk al terug. Ik blijf druk houden op de wond in Melanie haar borst. "Hij heeft je hart en aorta gelukkig gemist. Maar ik denk aan je ademhaling te horen dat je een klaplong hebt. De doktoren kunnen dit gemakkelijk oplossen, je bent een sterke vrouw Melanie." Ik blijf tegen haar praten. Haar ogen vallen dicht. "Melanie blijf bij me, hou je ogen open, de ambulance is er zo. Ik kan hem al horen. Ze gaan je zo helpen, maar dan moet je wel je ogen open houden." Zeg ik zodat ze net wat langer wakker blijft. De ambu komt en neemt haar mee. Dan komen er meer mensen van de FBI en word ik ondervraagt. "Had je een keuze?" Ik haal diep adem. "Als Ik hem in zijn heup geschoten had dan was Melanie er nu niet meer, dus nee. Ik had geen keuze dan schieten zodat hij geen gevaar meer kan zijn." Ze knikken. Mevrouw van de Beek wordt ook ondervraagt. Maar ze is helemaal van slag en wil weten of Melanie het gaat halen. Of ze het haalt weet ik niet. Maar ze is sterk. Dus ze zal vechten.