New mission

6

De papier mache is gelukt. Mijn celgenoot heeft niks in de gaten en ik ga zo even ruzie maken voor mijn ontsnapping. Ik weet dat mijn celgenoot denkt dat ik niet weet dat ze een gewone gevangene is. Dus ik vertel haar niks over wat er gaan gebeuren. Maar nu moet ik mijn slachtoffer nog zoeken. Er komt iemand naast me lopen als we naar buiten gaan om weet ik veel wat te doen. Dit is ons vrije uurtje. "Agent bergkamp, mijn naam is agent Gravenbeek. Vanavond wil ik ontsnappen voor promotie, alleen daarvoor moet ik naar de isoleer. Ik denk dat je er zelf ook wel achter bent gekomen dat naar boven de enige uitgang is. Niemand kan door het rooster heen naar beneden. Dus binnen drie minuten moeten we boven zijn, anders zijn de mannen met het water al weer boven." Ik kijk haar aan. "Dus je wil dat ik je help ontsnappen." Ze knikt. "Agent Gravenbeek zei je toch?" Ze knikt. "Ik hen geen collega Gravenbeek, en ik kan naar onderen.." zeg ik met een knipoog. Dan loop ik weg richting het voetbal gedeelte. "Bergkamp hokrt bij ons!" Roept het team zonder lintje. "Ik kan niet voetballen. Ik kijk wel gewoon even." Zeg ik lachend terug en kijk dan recht in de ogen van Valentina, die toen ooit ook eens op de vlucht was en ook het dak op ging. Ik ga naast haar zitten. "Hoe lang ben je hier al?" Vraag ik. "Eerste dag, maar ik snap het niet. Waarom zijn we opgepakt?" Ik glimlach. "Dit is voor promotie. Nu snap ik waarom ik weer naar Nederland moest. Die test die we in Italie hebben gehad was voor het kijken naar wie promotie kunnen krijgen. Wij beide zijn ontsnapt. Maar ik heb genoeg mensen opgepakt zien worden door dezelfde mannen die toen achter ons aan gingen. Dat betekend dus dat die mannen beter zijn geworden in hun werk, of de anderen zijn gewoon super slecht." Valentina knikt. "Heb je een plan om te ontsnappen?" Ik knik. "Maar we moeten het samen doen. Ik heb een extra set handschoentjes en schoenen gemaakt voor de zekerheid, die kan jij denk ik ook wel aan. Vanavond tijdens het avond eten gaan we vechten waardoor we de isoleer in moeten. De isoleer is een hokje met een metalen rooster. Het is compleet donker en er komen elektriche schokjes vrij. Het voelt alsof je in je periode zit en na een flinke workout de rust in gaan." Ze maakt een zeur geluidje. "Het rooster waar je op staat gaan schuin heen en weer dus als hij helemaal beneden is kan je er precues door heen. Maar je moet snel zijm want hij gaat ook direct weer dicht. Ik weet niet wat er op de bodem is, maar het is diep. Aan de zijkanten zit een trap naar beneden. Dus je kan gewoon naar beneden klimmen." Ze knikt. "Dus we gaan tegelijk. Waarom?" Ik lach. "Als je later gaat dan mij, dan gaan ze daarna de onderkant controleren. En dan kan jij niet hetzelfde ontsnappen als mij." "Duidelijk" Ik loop weer bij haar weg. We komen hier uit vanavond. Ik kan het voelen. En dan heb ik een lastige taak. Ik zal het moeten uitleggen aan Donny. Want hij heeft me gezien toen ze me mee namen.

Die avond bij het eten geef ik onder de tafel door de handschoentjes en schoentjes aan Valentina. Mijn celgenote heeft ons door. "Wat ga je doen." Ik glimlach. "Er voor zorgen dat jij hier nooit meer uit komt." Zeg ik dan. Ze kijkt me boos aan. "Als ik vrij kom dan gaat eerst dat lieve broertje van je er aan." Ik glimlach. "Zolang je Aitana niks aan doet." Aitana heeft leren schieten. Leren vechten, ze kan zo op missie mee. Maar dat wil ze niet. Ik draai me om naar Valentina die me grijnzend aankijkt en dan begint te schreeuwen. "JEZUS SLET! GA JE NU SERIEUS STEKEN MET EEN MES?" ze geeft me een best wel goeie klap in mijn gezicht. "Oh die ga je betalen." Zeg ik en sla haar terug. Ze breekt mijn kaar, ik breek haar neus en dan pas worden we uit elkaar gehaald. En de isoleer in gegooid. Snel doe ik de handschoentjes en schoentjes aan en ga ik aan de rand van het rooster zitten wachten tot hij helemaal bemeden is. Dan glip ik snel door de rand heen en klim ik naar beneden. Ik heb een zaklampje gejat van de doktoren waar ik na de vorige keer isoleer ben geweest. We zitten in het riool. Dat betekend dat er een gang is naar buiten. Na een halve minuut hoor ik ook Valentina in het water plonzen. "Gadverdamme.." zegt ze dan. Ik lach en trek haar mee een kant op. "Gaan ze ons zo niet zoeken?" Ik lach zacht. "Jawel, maar ze komen er pas na vijf minuten achter dat we weg zijn, want het is zo donker dat ze ons niet hebben kunnen zien. Er hangen ook geen cameras en eigenlijk is de gleuf waar we door zijn gegaan zo smal dat we er eigenlijk niet door heen zouden kunnen. Maar wij zijn slank dus wij kunnen dat. Heb je ook gemerkt dat het eten hier aardig vet is en dat we bijna geen beweging krijgen?" Ze knikt. "De meesten zitten hier al zo lang dat ze kilos zijn aangekomen zonder dat ze het door hadden." We blijven doorlopen en fluisteren, want je weet maar nooit. Als we eindelijk aan het einde zijn gekomen blikven we toch nog even uit het zicht. Eerst moeten we er zeker van zijn dat hier geen bewaking staat. We zijn ook gewoon nog in Amsterdam. "Mijn huis is twee straten verderop. Trek je jumpsuit uit. We gaan in ondergoed verder en doen alsof we een weddenschap hebben verloren." Zeg ik. We trekken beide de jumpuit uit en gaan verder in ons ondergoed. Een hemd en een boxer dus heel erg is het ook niet. Maar het is koud. Dus we rennen naar mijn huis toe terwijl we raar aangekeken worden. Maar daar trekken we ons niks van aan. We zijn ontsnapt en daar gaat het om. Bij mijn huis bellen we aan. Saffron doet verbaasd open. "Ik dacht dat we hadden gezegd dat je niet thuis moest komen." Ik draai met mijn ogen. "Ik werd opgepakt doordat ik promotie krijg. Het was de bedoeling om te ontsnappen. Nou.... gedaan." Ik loop langs haar naar binnen. Richting de kamer wat pap en mam zitten.  "Hoi." Zeg ik met een glimlach. "Hei lieverd hoe is. ..... hoe. Ik lach. "Gewoon opletten en ontsnappen." Zeg ik terug. "Ga maar even douchen. Je ruikt niet heel fris." Zegt mam dan terug. "Ik kom net uit de bak mam." Zeg ik terug.  Ze glimlacht. "Weet ik lieverd." Ik glimlach en loop naar mijn kamer waar ik kledimg voor mij en Valentina haal. "Ga jij hier maar in de vrouwen badkamer, ik stap onder die van de mannen." Zeg ik en wijs haar de douche. Ze knikt dankbaar.

Samen met Valentina loop ik het gebouw binnen. Bij de balie worden we beschaamd aangekeken. "Er is nog nooit iemand ontsnapt uit deze gevangenis." Zeggen ze tegen ons. "Dan word het tijd dat jullie de isoleercel maar beter gaan beschermen. Want wij zijn niet De enige slanke gevangenen hier." Zeg ik en vraag dan om mijn spullen. Ik krijg mijn telefoon terug en mijn kleding. Daarna gaan we weer terug naar mijn huis en bied ik Valentina een slaapplek aan. "Ik denk dat jij nog even langs iemand moet gaan." Zegt Valentina als we haar bed samen opgemaakt hebben. Ik glimlach en kijk naar de grond. "Kom op, ga er heen." Ik pak de deurklink vast. "Je weet waar ik ben als ik niet thuis kom.. wacht ik app je wel als ik terug ga." Ze knikt. "En anders kom ik je persoonlijk bij de FBI ophalen." Ik lach. "Dat gaat me niet weer overkomen." Ze lacht. "Dat zeg je nu..."

Een klein kwartier later sta ik bij Donny voor de deur. Hij is alleen niet degene die open doet. Het is zijn moeder. "En jij bent?" Vraagt ze arrogant. "Estelle Bergkamp, ik ben hier voor Donny, is hij thuis?" Ze kijkt me van top tot teen aan. "Hij is in de kamer, wat wil je van hem?" Ik glimlach nog steeds. "We zouden gisteren afspreken in onze pauze, alleen er kwam iets tussen en daar noet ik hem even eem verklaring van geven." Zeg ik dan zacht. "Oke kom binnen, DONNY, ENE ELLE BERGHUIS IS ER." Ik lach. "Wat..." "estelle Bergkamp." Zeg ik dan zacht tegen haar. "Zie je me boeien?" Ik lach. "Ik mag u wel." Donny komt de hoek om en kijkt me verbaasd aan. "Hoe.." "ik leg het zo uit.." zeg ik voor hij zijn zin kan afmaken. "Loop maar mee naar mijn kamer." Zegt hij dan. "Hou de deur open." Roept zijn moeder ons achter na." Donny draait met zijn ogen. "Komt goed mam." Ik loop acht Donny aan de trap op. Hij wenkt dat Ik kan gaan zitten op zijn bed. "Ik denk dat je eerst moet weten waar Ik werk." Hij fronst. "Ik werk bij de FBI, ik ben een speciaal agent.." hij fronst weer. "En daarom wordt je opgepakt." Ik lach. "Dat vind je grappig?" Ik schud mijn hoofd. "Ik werd opgepakt omdat ik een promotie zou kunnen krijgen als ik zou ontsnappen. En dat is gelukt." Hij zucht en komt naast me zitten. "Ben je mijn zus tegen gekomen?" Ik knik. "Weet je ook waarom ze langer moet blijven?" Ik knik weer. "De beste manier om te ontsnappen is door de isoleer cel. En op dat moment was je zus op het verkeerde moment de verkeerde dingen tegen mij aan het zeggen. Dus ik heb gedaan alsof ze mij aanviel en door mij is ze de isolleer in gekomen, samen met mij." Donny heeft tranen in zijn ogen. "Wist je op dat moment dat ze mijn zus was?" Ik schud mijn hoofd. "Daar ging het ook niet om. Ze was de dominatste vrouw in dat gebouw en ik moest mezelf gaan bewijzen daar anders zouden ze allemaal over mij heen lopen. En op dat moment was ze kut aan het doen tegen mij, dus ik deed het terug. Zo gaat dat nu eenmaal in de gevangenis. Later heb ik nog met haar gepraat en heb ik een collega van mij gebruikt om samen te ontsnappen. Maar jou zus is er kapot van om langer te blijven. Mij plan was ook om morgen daar heen te gaan om haar vrij te halen." Donny krijgt tranen in zijn ogen. "Ik wist dat je bij de FBI zit. Matthijs heeft het verteld." Ik kijk hem strak in zijn ogen aan. "Hoezo Matthijs heeft het verteld. Matthijs mocht helemaal niks vertellen." Donny kruipt in elkaar. "Ik heb het tegen niemand anders gezegd." Zegt hij dan zacht. "Ik ben ook niet boos op jou, Ik ben boos op Matthijs, voor ten eerste alles wat ik hem vertrouwd heb verteld door te vertellen,  en dan als ik weer in Nederland ben, mij te laten stikken alsof ik nooit heb bestaan." Donny fronst. "Ik denk dat hij bang voor je is." Ik lach. "Hij zal nu ook wel moeten." Ik sta op en kijk uit het raam. Donny komt achter me staan. "Wat ga je doen." Fluistert ik. Zijn handen komen op mijn heupen. Hij veegt mijn haar uit mijn nek en druk zijn lippen dan op mijn huid. Ik slik en zucht van ontspanning. "Ik had gezegd dart de deur open moest blijven." Roept zijn moeder naar boven. Met een zucht laat hij me los. "Hij staat open mam." Roept hij terug. "Waarom hoor ik jullie dan niet meer praten." Donny zucht weer. "Omdat we stil zijn. Maar als je ons blijft storen, dan druk ik de deur wel dicht." Ik glimlach naar Donny. "Wat is er. ." Zegt hij ongemakkelijk. "Niks, mag ik niet kijken?" Hij lacht. Ik ga voor hem staan en leg mijn armen om zijn nek. "Ik hoop dat je me beter behandeld dan Matthijs..." zeg ik zacht. Daarna druk ik mijn lippen op die van hem. Niet lang daarna verlaat ik zijn huis en ga ik terug maar mijn eigen huis. Valentina lacht als ze me ziet. "Je had best langer kunnen blijven." Ik glimlach. "Ik denk dat ik daar wel wat indruk heb gemaakt." We gaan op bed liggen en praten nog even na over wat we dan nu moeten gaan doen. Niet heel lang daarna vallen we in slaap.