တစ္ညလံုးေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ေသာ Yongတစ္ေယာက္ မနက္က်ေတာ့လည္းအေစာၾကီးနိုးလာခဲ့၏။ အိပ္ယာေပၚလူးလိမ့္ကာေနရင္း စိတ္ကလည္းတစ္ခုခုကိုေလးပင္ေနသည္။ အျပင္မွာByulေစာင့္ေနတယ္ပဲ တစ္ညလံုးစိတ္ထင္ေနတာ တကယ္ပဲျဖစ္ေနမွာစိုးမိသည္။
အိပ္ယာေပၚကအလူးအလဲထရင္း အခန္းျပင္ကိုထြက္လာကာ လက္ကလည္းတံခါးလက္ကိုင္ဆီေရာက္နွင့္ျပီးသား။ လ်င္ျမန္စြာတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူမ ထင္ထားသလိုျဖစ္ေနေခ်သည္။
" Byul..... !!! "
အခန္းတံခါးေရွ႕မွာ တစ္ညလံုးမွီအိပ္ေနသည္ထင္။ သူမတံခါးဖြင့္လိုက္တာနွင့္ Byulရဲ႕ကိုယ္ေလးကေခြေခြေလး အခန္းထဲလဲက်သြားခဲ့သည္။ Yongလည္းထူပူစြာသူ႔ကိုလႈပ္နိုးမိေတာ့ ေအးစက္ေနတဲ့သူ႔ကိုယ္ေလးက ဒီေနရာမွာမည္မ်ွေစာင့္ေနတာကိုေျပာျပေနသလိုေပ။
ညတုန္းကေခၚသံေတြတိတ္သြားျခင္းက လွည့္ျပန္သြားျခင္းမဟုတ္ပဲ သူမကိုစိတ္အေနွာက္အယွက္မေပးလို၍ မိုးလင္းေပါက္ထိဆိတ္ဆိတ္ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့သည္လား။ ထိုသို႔ေတြးမိေတာ့ ပါးျပင္ေပၚလိမ့္က်လာတဲ့မ်က္ရည္စတို႔က ပူေႏြးစြာစီးက်လို႔လာ၏။
မ်က္ရည္စေတြကိုလည္းမသုတ္မိပဲ သူ႔ကိုယ္ေလးကိုမနိုင့္တနိုင္ဆြဲထူလိုက္ျပီး သူမအခန္းေလးထဲတြဲကာေခၚလာခဲ့သည္။ သူမကိုယ္သူမလည္း ခြင့္မလႊတ္နိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥကိုခြင့္မလႊတ္နိုင္မိေအာင္ အရမ္းကိုကေလးဆန္သြားတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္မဆံုး။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္..... ေတာင္းပန္ပါတယ္..... ငါ့ေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္တာ ငါ့ေၾကာင့္ပါ "
........................................................
သူမအိပ္ယာေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ Byulရဲ႕ျဖဴ ဖတ္ဖတ္မ်က္နွာေလးကၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္ေတြကတားမရေအာင္က်လို႔လာသည္။ နဖူးေပၚအုပ္တင္ထားတဲ့ ေရစိုဝတ္ေလးကိုတစ္ဖက္ေျပာင္းလွန္ကာျပန္တင္ထားလိုက္ Byulလက္ေသးေသးေလးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္နွင့္ ႐ုိက္ကြင္းေတာင္ဖုန္းဆက္ဖ်က္ထားမိသည္အထိ ေခါင္းထဲမွာသူတစ္ေယာက္သာရွိေနသည္။
Yongရဲ႕ေတာင္းပန္သံေတြမွတပါး အခန္းထဲ၌အသံေတြတိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။
ေတာင္းပန္စကားေတြဆိုေနတဲ့Yongပါးျပင္ကို ႏူးည့ံစြာစူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံု၌ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြႏူးည့ံေသာအျပံဳးေတြထင္ဟပ္လို႔လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ျဖဴ ေဖြးတဲ့လက္ဖဝါးေလးက တိတ္ဆိတ္စြာေခါင္းငံု႔ငိုေနတဲ့ Yongရဲ႕ပါးျပင္မွမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းကိုသုတ္ေပးေနသည္။
" ငါဘာျဖစ္သြားလို႔လဲ..... ငိုေနတာကလည္း ၾကည့္ရဆိုးလိုက္တာ "
ထိုစကားသံ..... သိမ္ေမြ႕ျခင္းကိုမရွိတဲ့ထိုစကားသံ သို႔ေပမယ့္ ေႏြးေထြးမႈေတြပါေနသည္။ ဒီအထိအေတြ႕..... တေလာကလံုးကိုရင္ဆိုင္နိုင္ေအာင္ အားငယ္ခ်ိန္တိုင္းဆုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တဲ့ မႏူးည့ံေနေပမယ့္ ထိုသြယ္လ်လ်လက္ရဲ႕အထိအေတြ႕က အရာရာရင္ဆိုင္နိုင္ေစသည္။ ထိုသူက.....
" Byul ! yarr Byuli..... Moon Byuli "
အိပ္ယာမွာထဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့သူ႔ကို ႐ုတ္တရပ္ၾကီးဆြဲဖက္လိုက္ေသာ Yongေၾကာင့္ ဒီလူသားမွာမွင္သက္ေငးေၾကာင္သြားရသည္။ ျပန္ဖက္ဖို႔ကိုလည္းေမ့ကာ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေလထဲ၌သာရပ္ေနသည္။ ေနာက္မွ အသိျပန္ဝင္ကာ သူမကိုျပန္ဖက္လိုက္ရင္း
" ႐ူးေနလား..... အဲေလာက္ေအာ္မငိုနဲ႔ေလ မသိရင္ငါ..... "
သူဆက္ေျပာမယ့္စကားကို လက္ညိဳးေလးနဲ႔အသာပိတ္လိုက္သည္။ Byulစိတ္ထဲ၌ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးက ႏူးည့ံေသာလက္ေလးကို ငံုထားမိခ်င္ေနသည္။ သို႔ေပမယ့္ မျဖစ္သင့္ေသာအေတြးေလမို႔ စိတ္ကိုျငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားလိုက္၏။
" ဘာမွမေျပာပါနဲ႔..... ငါ့နားကထြက္သြားမယ့္စကားဆို ဘာမွမေျပာပါနဲ႔..... ေတာင္းဆိုတာပါ "
ထူးဆန္းလြန္းတဲ့Yongအျပဳအမူေၾကာင့္ ျငိမ္သက္ေအာင္ၾကိဳးစားေနရတဲ့ေရျပင္ထဲကို လိႈင္းဂယက္ေလးထသြားတဲ့အျပင္ မခ်စ္မိေအာင္ရင္မခုန္မိေအာင္ထိန္းထားရတဲ့သူ႔နွလံုးအိမ္ထဲကို Yongရဲ႕ထူးဆန္းေသာအျပဳအမူနဲ႔စကားလံုးေတြက သူ႔ရင္ထဲမွအခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို အသက္ဝင္ေအာင္ျပဳစားလို႔ေနသည္။
" သိပါျပီ ေနာက္မေျပာေတာ့ဘူး..... မငိုနဲ႔ေတာ့ ႐ုပ္ဆိုးတယ္ "
လက္မေလးျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြကိုဖယ္သပ္ေပးရင္း တိုးဖြဖြစကားေလးဆိုကာ သူမကိုဖက္ထားမိသည္။
စိတ္ထဲ၌လည္း တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမ်ွထိုစကားေတြမေျပာခဲ့ဖူးတဲ့သူမက ဒီလိုေတြေျပာေနေတာ့ ရန္ျဖစ္မိတာကိုပဲဝမ္းသာရမလိုျဖစ္ေနသည္။ အနီးဆံုးမဟုတ္ေတာင္ အေဝးဆံုးမျဖစ္ရင္ပဲေက်နပ္ပါသည္။ သူမ ဘယ္လိုသူ႔ကိုသေဘာထားထား အနားနားသာေနရရင္ သူမေျခေတာ္ရင္းမွာအျမဲကိုယ္ရံေတာ္အျဖစ္ Byulခစားေနမွာပါ။
Byulရင္ထဲမွာလည္း ခ်စ္တယ္Yongလို႔ေျပာရင္း သူ႔ကိုဖက္ထားဆဲYongရဲ႕ကိုယ္ေလးကို ညင္သာစြာဖယ္ခြာလိုက္ျပီး ေအးစက္ေသာသူ႔မ်က္နွာ၌ စိမ္းသက္ေနေသာအျပံဳးကို ဟန္ေဆာင္ျခင္းစိုးစိမ်ွမပါပဲ သူမကိုတစ္ခ်က္ျပံဳးျပကာ ႐ုိက္ကြင္းသြားဖို႔သတိေပးလိုက္သည္။
" အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး ႐ုိက္ကြင္းေနာက္က်ေနျပီမလား..... Yongကိုေအာက္ကေနေစာင့္ေနမယ္..... ျမန္ျမန္ျပင္ျပီးဆင္းလာခဲ့ေတာ့ေနာ္ "
သူမဘက္မွစကားျပန္ေျပာဖို႔ေတာင္မမီလိုက္ေတာ့ အခန္းထဲကျပန္ထြက္သြားတဲ့သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုေငးၾကည့္က်န္ရစ္ရင္း ၾသရွရွအသံနွင့္အမိန္႔ဆန္တဲ့စကားေအာက္မွာ Yongဆိုေသာသူမဆြံ႔အက်႐ႈံးခဲ့ရျပန္သည္။ လက္မွာပတ္ထားတဲ့နာရီကိုၾကည့္ျပီး အေလာတၾကီးထြက္သြားေသာByulမသိတာက ဒီေန႔သူမ႐ုိက္ကြင္းဖ်က္ထားသည္ဆိုတာပင္။
ခဏေနေတာ့ တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားမိဟန္ျဖင့္ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္သူမမ်က္နွာထက္ပြင့္လန္းသြားျပီး နံရံကပ္ဗီ႐ိုထဲမွ အလွဆံုးျဖစ္မယ့္အက်ႌကိုေရြးေန၏။ တစ္စံုျပီးတစ္စံု ကိုယ္မွာကပ္ၾကည့္ရင္း မ်က္လံုးတို႔ကဝင္းလက္စြာ dressတစ္ထည္ဆီအၾကည့္ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ထိုအတြက္လည္း ပါးျပင္မွာအနည္းငယ္ေသြးေရာင္ျဖာလ်က္။
Yongအၾကည့္ေရာက္သြားတာက အေတာ္ေလးရင္ဟိုက္ျပီး ေပါင္ကိုအေတာ္ေလးလွစ္ေဖာ္ေနေသာ ပန္းနုေရာင္ကိုယ္က်ပ္dressေလးမို႔ စိတ္ထဲကလည္း မလံုလဲစြာရွက္သြားမိသည္။
ငါကသူ႔နဲ႔အျပင္သြားမွာေလ.....
Dateလုပ္မွာလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔..... ဘာလို႔ဒီလိုဝတ္ဖို႔ေတြးမိတာလဲ
အ႐ူးပဲ..... တကယ္ကိုအ႐ူး..... အာ မသိေတာ့ဘူး.....
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကံဳရာအက်ႌကိုသာေရြးဝတ္လိုက္သည့္ Yong.....
..........................................................
ကားထဲမွာေစာင့္ေနရင္း နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္မိသည္။
႐ုိက္ကြင္းအခ်ိန္ေတာင္လင့္လို႔ေနျပီ။ Yongဘာလို႔ဒီေလာက္ၾကာေနရတာလဲ။ အျမဲအခ်ိန္တိက်တတ္တဲ့သူမက သူ႔ေၾကာင့္အခုလိုေနာက္က်ေနတာကို စိတ္ထဲလည္းမေကာင္းမိသလို။ ေနာက္က်ေနတာပါဆိုမွ အခုပိုေတာင္ေနာက္က်ေနျပန္ေတာ့ ႐ုိက္ကြင္းကိုပဲဖုန္းဆက္ေတာင္းပန္ထားရင္ေကာင္းမလား။
မထူးပါဘူးေလ ဖုန္းဆက္ထားမွေကာင္းလိမ့္မည္။ သူမကိုလူေတြေစာင့္ဆိုင္းျပီး ျငိဳျငင္ၾကမွာကိုသူမလိုလားေပ။ contactထဲကနံပါတ္ေတြကိုရွာရင္း လက္ရွိYong႐ုိက္ေနေသာ႐ုိက္ကြင္း၏ ဒါ႐ုိက္တာဖုန္းကိုေတြ႕၍ နိွပ္ေခၚဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
ေဒါက္ေဒါက္.....
လက္ကဖုန္းေခၚဖို႔လုပ္ေနခိုက္ တစ္ဖက္မွန္ကိုလာေခါက္လိုက္တဲ့ အနက္ေရာင္hoodieနဲ႔ ေပါင္ကိုေဖာ္ျပထားတဲ့အထိတိုလြန္းတဲ့ jeanေဘာင္းဘီအျပာနုနုနဲ႔သူမေၾကာင့္ ေငးေၾကာင္သြားရသည့္Byulမွာ ပါးစပ္ေလးေတာင္ဟသြားရသည္။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ကားမွန္ကိုေခါက္ျပီး အထဲဝင္ဖို႔လက္ျပေနေတာ့မွ အသိျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ သူ႔ရဲ႕ညာဘက္ျခမ္းတံခါးကိုဖြင့္ခိုင္းေနသည္မို႔ အျမန္တံခါးဖြင့္ေပးရင္း ကားထဲဝင္လာတဲ့သူမကိုေငးၾကည့္လိုက္မိသည္။
" ႐ုိက္ကြင္းသြားရမွာမဟုတ္လား ? ဘာလို႔maskတပ္ထားတာလဲ "
Byulအေမးကို Yongျပံဳးရယ္လိုက္မိျပီး နားနားကိုတိုးကပ္ကာ ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္၏။
" Byulအတြက္႐ုိက္ကြင္းဖ်က္ထားတယ္ "
ထိုစကားလည္းၾကားျပီးေရာ သူမရဲ႕ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့အသံေၾကာင့္လား နားရြက္နားက်ီစယ္တိုးေဝွ႔သြားတဲ့အသက္႐ႈေငြ႔ေလးေၾကာင့္လား မေသခ်ာေဝခြဲမရေပမယ့္ Yongရဲ႕အျပဳအမူအေျပာေလးေၾကာင့္ေတာ့ သူရင္ခုန္သြားသည္မွာအမွန္။
ရင္ဘတ္ထဲတဒုတ္ဒုတ္နဲ႔က ရင္ခုန္ေနတာလား။ ႐ုတ္တရပ္တိုးကပ္လာမိတဲ့အခိုက္ သူ႔ရဲ႕နားသယ္စပ္ကဆံစေလးေတြတင္ ရင္ခုန္သြားေစသည္။ ျဖဴ နုလြန္းတဲ့အသားအေရကလည္း ပါးျပင္မွာေသြးေၾကာစိမ္းေလးေတြျမင္ရတဲ့အထိ ၾကည္လင္စင္ၾကယ္လြန္းလွ၏။
နားနားကပ္ေျပာလိုက္တဲ့သူမကို သူလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ နီးကပ္လြန္းတဲ့မ်က္နွာနွစ္ခုက တစ္ေယာက္အသက္႐ႈသံကိုတစ္ေယာက္ၾကားတဲ့အျပင္ မ်က္နွာေပၚလာထိေနတဲ့ႏူးည့ံသည့္အသက္႐ႈေငြ႔ေလးက..... အတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္ဆြံ႔အေနမိၾကကာ ေနရခက္ခဲစြာအသက္ကို႐ႈေနမိၾက၏။
" အာ Byul..... "
ခဏအၾကာ သူမဆီကအသံၾကားမွ သူတို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ရွိအေနအထားကို သတိျပဳမိလိုက္၏။ မ်က္နွာပူစြာနဲ႔ ကားထိုင္ခံုမွာအတည့္ျပန္ထိုင္လိုက္ျပီး သူ႔လိုပဲေနရခက္ေနတဲ့သူမကိုခိုးၾကည့္လိုက္ကာ
" ဒါဆို..... ဘယ္သြားမလို႔လဲ..... အျပင္ သြား ဖို႔ မဟုတ္လား "
အေတာ္ေလးတိတ္ဆိတ္ေနျပီး ေနရခက္တဲ့ေလထုကို ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ သူစကားလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ Yongရဲ႕ေပါင္တံသြယ္သြယ္ကိုျမင္ျပီး စကားေတြေတာင္ထစ္သြားရသည္။
" တစ္ေနရာ ရာ ေပါ့..... အခု ဒီကအရင္ထြက္ရေအာင္ေလ Byul..... "
သူမလည္း သူ႔နည္းတူစြာ စကားထစ္လို႔ေန၏။
Byulလည္း Yongေျပာသလိုပင္ သူမတိုက္ခန္းကားပါကင္မွ ကားကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွိမ့္ထြက္လာလိုက္သည္။ ကားကလည္းေမာင္းသာေမာင္းေနတာ အၾကည့္ေတြကအက်င့္မေကာင္းစြာ Yongရဲ႕ေပါင္တံဆီသာေရာက္ေနသည္။
" ဟူးးး "
သက္ျပင္းကိုခ်ရင္း ကားကိုဘရိတ္ေဆာင့္နင္းလိုက္ေတာ့ ေဘးကYongကလန္႔ဖ်ပ္သြားျပီး အေပၚဝတ္ကိုခြ်တ္ကာေနတဲ့သူ႔ကိုေၾကာင္ၾကည့္ေန၏။ သူလည္းခပ္ျမန္ျမန္သာအက်ႌခြ်တ္ျပီး သူမေပါင္ေပၚလႊမ္းေပးလိုက္သည္။
" အဲေလာက္တိုတာဝတ္လာရလား ! ရာသီဥတုကေနသာတယ္ထင္ေနလား ?!! "
Byulေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့အသံက ကားထဲတြင္ဟိန္းလို႔သြား၏။
အျပင္မွာေတာ့ ရာသီဥတုကေနသာေနသလို ေႏြဦးကုန္ဆံုးေတာ့မည္မို႔ ေႏြရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ပံုရိပ္ေတြလည္း ဝင္ေရာက္လို႔လာခဲ့ေလသည္။ ဟိုတစ္ေနရာ ဒီတစ္ေနရာမွာလည္း အပူဒဏ္ကိုအံတုဖို႔ရာ ေအးျမတဲ့ice teaေတြ ice creamေတြကိုယ္စီနွင့္ လမ္းမထက္ေလ်ွာက္လို႔ေနၾက၏။
ေကာင္းကင္ထက္မွာေတာ့ အနည္းငယ္ေသာတိမ္ေတြနွင့္ ျပာစင္ေသာမိုးသားျပင္ၾကီး ျပီးေတာ့ အစြမ္းကုန္ေတာက္ပေနတဲ့ေနက သူ႔ရဲ႕စကားကိုဆန္႔က်င္စြာရွိလို႔ေနသေယာင္။
.........................................................
YOU ARE READING
မင်းသမီးလေးရဲ့ကိုယ်ရံတော် ( Z + U ) ©
Fanfictionဒီရင်ဘတ်က နာကျင်တာထက်ပိုနေတယ် ခံစားရအရမ်းခက်တယ် yong..... ဖွင့်ပြောဖို့ခက်နေတယ် မဟာတံတိုင်းကြီးကာရံထားသလိုပဲ..... အနားတိုးလာလေလေ အဆုံးမရှိတဲ့နံရံကိုမြင်ရလေလေနဲ့ ဒီရင်ဘတ်ကလည်းပိုနာကျင်လာလေပဲ..... ဖွင့်ပြောဖို့အရမ်းခဲယဉ်းတာမဟုတ်ဘူး ဖွင့်ပြောရဲတယ် ဒါပေ...
