အၾကိမ္ေခၚေခၚေနမိတဲ့နံပါတ္တစ္ခုက ကိုင္ေဆာင္သူမရွိေနတာမို႔ အခန္းထဲေယာက္ယက္ခတ္စြာေလ်ွာက္ေနမိသူမွာ အေတြးထဲ၌စိုးရိမ္မႈေပါင္းစံုျဖင့္သာ..... လက္သည္းကိုတတိတိကိုက္ရင္း ဖုန္းထပ္ေခၚၾကည့္ဖို႔ၾကိဳးစားလိုက္၏။
" ေက်းဇူးျပဳျပီးဖုန္းကိုင္စမ္းပါ..... "
တူ တူ တူ..... ဖုန္းကိုေခၚေနေပမယ့္ မကိုင္ေသးတာေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြျဖစ္လာသည္။ ထိုစဥ္.....
" Yong ! ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ "
တစ္ဖက္မွေအးစက္စက္နွင့္မာသေယာင္အသံေလးကိုၾကားလိုက္ခိုက္ ခုနစိတ္ပူေနတာေတြကိုခုမွသက္ျပင္းခ်နိုင္သြားကာ ဖုန္းမကိုင္ပဲေနေနတဲ့သူ႔ကိုရန္ေတြ႕ပစ္လိုက္၏။
" ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ..... စိတ္ပူေနမွာမသိဘူးလား ဖုန္းေလးေတာ့ကိုင္မွေပါ့ "
တရစပ္ေျပာလိုက္တဲ့Yongစကားကို တစ္ဖက္မွမတံု႔ျပန္ေသးပဲအသံတိတ္ေန၏။ စိတ္ပူေနမွာမသိဘူးလားဆိုတဲ့စကား၌ ဘာလို႔စိတ္ပူတာလဲYongလို႔သူေမးလိုက္ခ်င္သည္။ ေမးလည္းေမးလိုက္ပါသည္။
" ဘာလို႔စိတ္ပူတာလဲ ငါကေလးလား "
ထိုစကားၾကားေတာ့ သူမမ်က္နွာမေကာင္းသြားပါ Byulကိုစိတ္ပူတာမွာအေၾကာင္းျပခ်က္လိုလို႔လား။ အျမဲတမ္းေအးစက္စက္စကားေတြကိုေရြးေျပာေတာ့မွာလား Byul..... တစ္ခါတစ္ေလ ငါစိတ္ပူတာကိုလ်စ္လ်ဴ မ႐ႈ႕ထားပါနဲ႔လား။ ငါ့ဘက္ကနင့္လိုေသြးေအးသြားမိမွာေၾကာက္တယ္။
" ကေလးမဟုတ္လို႔စိတ္ပူတာေပါ့ ကေလးမဟုတ္လို႔ဖုန္းတက္တာေပါ့ !! ခါတိုင္းကားနဲ႔အတူတူျပန္ေနက်ကို အခုတစ္ေယာက္တည္းျပန္တဲ့နင့္ကို ကေလးမဟုတ္လို႔စိုးရိမ္တာေပါ့ !!! "
မေအာ္စဖူးByulကိုYongေအာ္လိုက္မိျပီး ဆက္ေျပာေနရင္စကားေတြမွားကုန္မည္မို႔ ဖုန္းကိုပါတစ္ခါတည္းခ်ပစ္လိုက္၏။ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္ရင္း မ်က္နွာက်က္ကိုသာအေၾကာင္းမဲ့ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ပါးျပင္၌မ်က္ရည္လို႔ေခၚတဲ့အရာကိုလက္နဲ႔သုတ္လိုက္ရင္း အိပ္ယာေပၚေကြးေကြးေလးေခြအိပ္ေနလိုက္၏။
တစ္ဖက္၌လည္းေလးလံတဲ့ေျခလွမ္းတို႔နဲ႔ သူေနထိုင္ရာတိုက္ခန္းဆီေလ်ွာက္လာလိုက္ရင္း ေကာင္းကင္ၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့Byul..... မ်က္လံုးေထာင့္ကမ်က္ရည္ကိုစီးမက်ေအာင္လို႔ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနလိုက္ကာ
" စိတ္မပူျပပါနဲ႔လားYong..... အဲဒါေတြက အဲဒီစကားေတြကငါ့ကို႐ူးသြပ္ေစနိုင္လို႔ပါ "
တိုးညင္းတဲ့အသံေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ကမာၻပ်က္မတက္ေအာ္ငိုေနမိသည္။
ဒီရင္ဘတ္က နာက်င္တာထက္ပိုေနတယ္ ခံစားရအရမ္းခက္တယ္ yong..... ဖြင့္ေျပာဖို႔ခက္ေနတယ္ မဟာတံတိုင္းၾကီးကာရံထားသလိုပဲ..... အနားတိုးလာေလေလ အဆံုးမရွိတဲ့နံရံကိုျမင္ရေလေလနဲ႔ ဒီရင္ဘတ္ကလည္းပိုနာက်င္လာေလပဲ..... ဖြင့္ေျပာဖို႔အရမ္းခဲယဥ္းတာမဟုတ္ဘူး ဖြင့္ေျပာရဲတယ္ ဒါေပမယ့္..... straight ျဖစ္ေနတဲ့သူကို ျပန္ခ်စ္လာေအာင္ တို႔မလုပ္နိုင္ခဲ့ဘူး..... ဟင္အင္း မလုပ္ရက္ခဲ့ဘူး မင္းစိတ္႐ႈပ္သြားလိမ့္မယ္ မင္းျငိဳျငင္မွာစိုးတယ္ အဲဒါေတြထက္..... မင္း စိတ္ညစ္မွာကိုပိုစိုးရိမ္တယ္..... တို႔ကမင္းအတြက္ ကိုယ္ရံေတာ္သက္သက္ပါပဲ။
" ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ရံေတာ္သက္သက္ပါပဲ Yong..... "
သူ႔အေတြးထဲမွစကားကို ႏႈတ္မွအတည္ျပဳသလိုေျပာရင္း ေရာက္ေတာ့မယ့္တိုက္ခန္းေရွ႕သို႔ ခပ္ေတြေတြေလးေလ်ွာက္ကာလာခဲ့လိုက္၏။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့လည္း အေပၚကုတ္ကိုခြ်တ္ကာျဖစ္သလိုထားရင္း အိပ္ယာေပၚေက်ာခ်လိုက္မိသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
" ေမာနင္း အိုပါး..... "
တိုက္ေအာက္သို႔ဆင္းဆင္းခ်င္း သူမဒ႐ိုင္ဘာကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္။ ေဘးနားမွာမလႈပ္မယွက္ရပ္ေနတဲ့ ဟိုတစ္ေယာက္ကိုအသာေလးၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္နွာကမႈန္ကုပ္ကုပ္ရယ္။
ကားတံခါးလွမ္းဖြင့္ေပးေတာ့ သူမလည္းမေန႔ညကကိစၥကိုစိတ္ဆိုးေနတုန္းမို႔ သူဖြင့္ေပးတဲ့ဘက္ကမတက္ပဲ တျခားဘက္ကေနကိုယ္ဘာသာကိုယ္ဖြင့္တက္လိုက္၏။ သူကေတာ့ သူမအျပဳအမူေၾကာင့္ ကားေပၚမတက္ေသးပဲရပ္ၾကည့္ေနေသးသည္။
" Byul ကားထဲဝင္ေလ "
ထိုစကားကိုေျပာလိုက္သူက သူမမဟုတ္ပါ။
အင္တာဗ်ဴ းရွိေန၍ေနာက္က်မွာစိုးျပီးေျပာလိုက္တဲ့ Yongရဲ႕ကားဒ႐ုိင္ဘာအစ္ကိုအသံၾကားမွ ကားေနာက္ခန္းတံခါးကိုပိတ္ကာ ကားအေရွ႕ခန္းသို႔သြားထိုင္လိုက္၏။ ထိုအျပဳအမူေၾကာင့္Yongအ့ံၾသသြားရသည္..... ဒါဘာလုပ္တာလဲ ? ခါတိုင္းငါ့နားထိုင္ေနက်သူက။
မေန႔ကတည္းကထူးဆန္းေနတဲ့Byulကို ကားဘတ္မွန္ကတစ္ဆင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..... မ်က္နွာလည္းမေကာင္းေနပါလား ေနမ်ားမေကာင္းလို႔လား လားေပါင္းမ်ားစြာအေတြးနွင့္ Byulကိုၾကည့္ေနရင္း
" ဂြ်န္ေယာင္းအိုပါး ဒီေန႔လည္းမလာနိုင္ဘူးထင္တယ္..... "
Yongဘက္မွစကားစလိုက္ေတာ့
" ဟုတ္တယ္ အေမေနေကာင္းမွျပန္လာနိုင္မယ္တဲ့ မနက္အေစာကဖုန္းဆက္ထားတယ္ "
" အြန္း..... "
သိေနျပီးသားကိစၥေပမယ့္ စကားစရွာမရ၍ေျပာလိုက္တာေရာ သူ႔အသံေလးၾကားခ်င္တာေရာေၾကာင့္ မသိသလိုေလးလုပ္ကာနားေထာင္ေနလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူမဆီကိုလည္း မန္ေနဂ်ာအစ္ကိုဖုန္းဆက္ေျပာထားပါသည္။ သူ႔ကိုယ္စား Byulကိုလႊဲထားသည္ဆိုျပီး.....
" အိုပါး ဒီေရွ႕နားေလာက္ရပ္ေပးပါ သြားစရာေလးရွိလို႔ "
ကားဒ႐ုိင္ဘာကိုေျပာေနတဲ့အသံေၾကာင့္ Yongေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘာလို႔သူကဒီနားမွာဆင္းရတာလဲ အင္တာဗ်ဴ းမယ့္ဆိုင္ထိမလိုက္ေတာ့ဘူးလား..... အလိုမက်သလိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံရင္း Byulကိုၾကည့္လိုက္မိကာ
" ဘယ္ကိုလဲ ! ဘယ္သြားမလို႔လဲလို႔ေမးေနတယ္ "
ကားရပ္သြား၍ကားေပၚမွဆင္းလိုက္တဲ့Byulကို စိတ္တိုကာေမးလိုက္ေတာ့ Yongရွိတဲ့အေနာက္ခန္းသို႔လာကာ ပြင့္ေနတဲ့ကားမွန္ကေနကားထဲကိုၾကည့္ရင္း
" သြားစရာေလးရွိလို႔ သိပ္မၾကာဘူး "
ခုနကနဲ႔မတူေတာ့တဲ့သူ႔မ်က္နွာ သူ႔အေျပာကို ဘာမွထပ္မေမးမိပဲေခါင္းညိတ္မိလ်က္သား..... ေျပးထြက္သြားတဲ့သူ႔ကိုမ်က္စိတစ္ဆံုးေငးေမာၾကည့္ကာ သူမစီးတဲ့ကားေလးကလည္းတေရြ႕ေရြ႕နွင့္ေမာင္းထြက္လာ၏။
ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ကာ မေန႔ကမလုပ္ေပးလိုက္မိတဲ့ သူမရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈတစ္ခုကိုအေကာင္းအထည္ေဖာ္ေပးရန္ ေျခဦးမလွည့္ဖူးသည့္ေနရာမ်ားသို႔သြားေနမိတဲ့ Byulဆိုတဲ့သူဟာ Yongအတြက္ဆိုဘာမဆိုျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ေနမိသူပါ။
Yongလိုခ်င္တာ..... Yongေတာင္းဆိုတာေတြကို..... မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္ေပးခ်င္တဲ့တို႔စိတ္က..... တို႔ကိုယ္တို႔ေတာင္ခန္႔မွန္းမရေအာင္ အတိမ္အနက္မသိတဲ့ပင္လယ္ၾကီးလိုပဲ လိႈင္းထန္မလိုနဲ႔သိမ္ေမြ႕ေနမိတယ္..... Yongေတာင္းဆိုတာလုပ္ေပးရတဲ့အခ်ိန္ဆို အလိုလိုျပံဳးေပ်ာ္ေနမိတယ္..... ေတာင္းဆိုပါတယ္..... အဲလိုဆႏၵေတြျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့တို႔ကို ႐ူးသြားေစမယ့္ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြမခိုင္းေစလိုက္ပါနဲ႔..... ေတာင္းဆိုတာပါ Yong။
လက္ထဲမွာကိုင္လာတဲ့လက္မွတ္ေလးေတြကိုၾကည့္ကာ ေျခတိုေအာင္သြားထားရတာကိုေတာင္ေမာမွန္းမသိေတာ့ပဲ မ်က္နွာထက္လည္းသူမကိုအ့ံၾသေအာင္လုပ္ရမွာမို႔ျပံဳးေနမိပါသည္။ တစ္ေနရာဝင္တစ္ေနရာထြက္နွင့္ အိတ္ထဲ၌တကၠစီခေတာင္မက်န္ေတာ့၍ သူမအင္တာဗ်ဴ းတဲ့ဆိုင္ဆီကို ေျခက်င္ေလ်ွာက္လာခဲ့ရသည္။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲ၌ေမာသည္လို႔မထင္မိပါ။
ဆိုင္နားေရာက္ေတာ့မ်က္နွာၾကီးစူပုတ္ေနတဲ့Yongကိုေတြ႕လိုက္တာနွင့္ ေျခလ်ွင္ေလ်ွာက္လာလို႔ပင္ပန္းေနတာေလးေတာင္ေပ်ာက္သြားသည္။ စိတ္ထဲကလည္း စိတ္ဆိုးေနတဲ့ပံုေလးေတာင္ မ်က္လံုးထဲခ်စ္စရာေကာင္းေနပါလားလို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။
" Yong အင္တာဗ်ဴ းျပီးျပီလား ေစာင့္ေနလိုက္ရေသးလား "
" ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ ဘာလို႔အခ်ိန္တိုင္းဖုန္းမကိုင္တာလဲ !! ငါ့ဖုန္းမို႔မကိုင္ခ်င္တာလား အဲဒါဆိုလည္းေျပာ ေနာက္ဆိုမေခၚေတာ့ဘူး "
စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးေျပာျပီးကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့Yongကို.....
" မကိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး မနက္ကတည္းက silentထားမိလို႔မၾကားတာပါ..... အိုပါး နားလိုက္ေတာ့ေလ ကြ်န္မပဲလိုက္ပို႔လိုက္ေတာ့မယ္ "
" ဒီလိုဆိုရင္ အားမနာေတာ့ဘူး ျပန္ျပီေနာ္..... "
သူမကိုေျပာရင္းကားဒ႐ုိင္ဘာကိုလွည့္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာမ်ားလုပ္မလို႔ပါလိမ့္ထူးထူးဆန္းဆန္းလို႔ေတြးလိုက္မိေသး။ ဘယ္တုန္းကမ်ားသူမကိုကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းပို႔တာရွိလို႔လဲ..... တကၠစီငွားကာျပန္သြားတဲ့ကားဒ႐ုိင္ဘာအစ္ကို Yongၾကည့္ရင္း ကားထဲဝင္ကာေမာင္းသူေနရာဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့Byulကို
" ဘာလို႔လဲ ဖုန္းမကိုင္တဲ့သူကထူးထူးဆန္းဆန္း ကားကိုေမာင္းပို႔ေနလို႔ပါလား..... လူကိုဂ႐ုမစိုက္တဲ့သူက "
ေရရြတ္ေနတဲ့Yongကို ဘတ္မွန္ကၾကည့္ျပီးျပံဳးလိုက္မိသည္။
ကားကိုစက္ႏိႈးကာျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆိုင္ပါကင္မွေမာင္းလာလိုက္ျပီး ကားလမ္းမေပၚေကြ႕ေမာင္းလိုက္၏။ ကားထဲ၌လည္းသူမၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းကိုဖြင့္ထားေပးရင္း ေနာက္သို႔လွည့္လွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။
" ေနမေကာင္းလို႔လား Yong ! "
သူမမ်က္နွာေတာ္ေလးညိွဳးေနတာေတြ႕ေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းမိျဖစ္သြားရသည္။ စိတ္ပူ၍ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွအေျဖမျပန္ပဲအျပင္ဘက္ကိုေငးေနသည္ေလ။ သူ႔ကိုမ်ားစိတ္ကြက္ေနသည္ေလာ..... ကားေမာင္းရင္းဘတ္မွန္ကေနၾကည့္ၾကည့္ေနမိ၏။
..............................................................
KAMU SEDANG MEMBACA
မင်းသမီးလေးရဲ့ကိုယ်ရံတော် ( Z + U ) ©
Fiksi Penggemarဒီရင်ဘတ်က နာကျင်တာထက်ပိုနေတယ် ခံစားရအရမ်းခက်တယ် yong..... ဖွင့်ပြောဖို့ခက်နေတယ် မဟာတံတိုင်းကြီးကာရံထားသလိုပဲ..... အနားတိုးလာလေလေ အဆုံးမရှိတဲ့နံရံကိုမြင်ရလေလေနဲ့ ဒီရင်ဘတ်ကလည်းပိုနာကျင်လာလေပဲ..... ဖွင့်ပြောဖို့အရမ်းခဲယဉ်းတာမဟုတ်ဘူး ဖွင့်ပြောရဲတယ် ဒါပေ...
