Sofie P.O.V
Hier gaat het komen. Mijn ouders gaan maandags altijd uit, alleen komen ze dan niet nuchter thuis.
Vanaf beneden hoor ik de deur al opengaan en dan heel hard mijn naam
"SOFIE, VEDDOMME ONDANKBAAR ROTKIND WAAR BEN JE?!?!"
auw, deze woorden breken mijn hart gwoon in ontelbare stukken, dit zegt ze voor het eerst. Het doet best wel veel pijn. Maar wie geeft er nou om mij. Dan hoor ik geschop op de deur maar de deur gaat niet open, okay. Opeens slaat de deur open en komt mijn vader binnenstormen.
"Sofie hier komen" roept mijn vader ik loop op hem af. Opeens slaat hij me en ik vlieg tegen de muur.
×Next Day
"Sofie, Sofie" hoor ik emily roepen *beste vriendin van sophie*
Buiten adem komt ze naast mij zitten. Ik doe mijn ogen open en kijk om mij heen. Ik weet niet meer wat er is gebeurd maar het kan niet goed zijn want ik zie bloed liggen.
Emily helpt me overeind en loopt samen met mij naar de badkamer. Ik kijk in de spiegel en zie dat ik een gat in mijn hoofd heb.
"Soph ik denk dat je ff naar de dokter moet"zegt emily. "oke" zeg ik en we lopen langzaam naar de dokter. Eenmaal aangekomen heeft de dokter mijn voorhoofd gehecht en komt het allemaal goed.
We lopen samen naar huis en Emily gaat weg.
Ik ga naar binnen maar ik wacht want we horen mijn ouders praten.
V:vader
m:moeder
v: We moeten sofie wegdoen, ze is niks waard.
m: er was toch zo'n vrouw die gereageerd had dat ze Sophie wilde.
v: Ja dat is waar ik bel haar zodat we Sophie gelijk weg kunnen brengen.
Na die woorden van mijn ouders brak mijn hart, ik dacht echt dat ze van mij hielden maar nu weet ik dat dat niet zo is.
Huilend ren ik naar mijn kamer en begin ik te huilen in mijn kussen, die kan dus ook gelijk in de was nu er overal zwarte vlekken zitten.
"Sofie, pak je koffers want je gaat weg".
"Sofie, je gaat naar een ander gezin want we willen je niet meer dus schiet op ze komen je zo halen!" roept mijn vader als ik hem zo nog kan noemen
ik pak mijn 2 zwarte koffers en doe daar al mijn spullen in. Dan gaat de bel en word ik naar beneden geroepen. Daar gaan we dan, Mijn Nieuwe Familie......
