Sofie p.o.v.
Ik zit in een random kast. Ik heb geen idee waar ik ben, eigenlijk ken ik mezelf niet. Ik ben de weg helemaal kwijt. Samuel die boos is, ouders die weg zijn, een zware jeugd, boze fans."sofie, we moeten gaan, kom alsjeblieft tevoorschijn" hoor ik de wanhopige stem van Dioni roepen. Ik stap uit de kast en ren naar Dioni toe en val in zijn armen. " kleintje, niet huilen" Ookal voel ik me f*ckud up, ik moet toch wel lachen.
Flashback
"Dioni, wil je alsjeblieft die chocoladereep pakken, hij ligt op de kast en zelf met een stoel kan ik nergeens bij!?!" Ik moet lachen als ik hoor wat Dioni zegt "ufff Amber, je bent een echte kleintje, met een stoel kan iedereen erbij, zelfs Jai....."
Einde flashback
We lopen naar de auto, Dioni legt zijn jas over mij heen, ik had een vest bij me, maar heb geen idee waar mijn vest is en zoeken heb ik geen zin in. We lopen naar de auto en tot mijn schrik zit Sam erin. "Sam, zet mij maar thuis af, ik ben er voor mijn zusje, anderen mensen laten haar stikken...." zegt dioni woedend. " JOUW VIEZE VUILE HOERE ZUSJE IS VREEMD GEGAAN MET MIJN BESTE VRIEND,DUS DENK MAAR NIET DAT ZIJ IN MIJN F#UCKING AUTO KOMT. En Dioni kijkt verbaasd en jai kijkt schuldig.
Samuel p.o.v.
Shit..wtf zeg ik nou weer, ik hou super veel van sofie......
