Sleeping Beauty (Completed)

Chapter 2

*knock*knock*

 

“Pasok..”

            Itinago ko yung ngiti ko nang pumasok sya…Pilit kong inaalis sa isip yung kagaguhan ni Klarenz, pero desperado lang talaga akong marinig ulit yung boses nya…

“Aurora, basahin mo tong proposal… then after it, make a presentation… Bukas ko kailangan…” inabot nya yung folder, nagb-bow sakin at naglakad palabas… “By the way, wag mong ilalabas yang proposal na yan.. It’s between you and me lang, Okay?” inaasahan kong tatanguan lang nya ako.. pero nagulat ako dahil muli syang nagsalita..

“Ok, sir.” At tuluyan na syang lumabas…

            Tatlong syllables. ‘O-KAY-SIR’ pero hindi maalis yung tunog sa tainga ko, parang isang music na paulit-ulit nagpeplay sa utak ko… NakakaLSS…

 

Kinabukasan.

 

            Maaga akong pumasok… Excited na kasi akong marinig ulit yung boses ni Aurora… Masyado na bang halatang addicted ako?

“What the---..” pagpasok ko kasi sa office ko.. may nakita akong pink na folder and sa ibabaw nun ay may sticky notepad. I read it, “Sir, I summarized the report… pakibasa na lang po, maikli lang naman po yan. Aurora.”

            Dahil wala na akong choice, ginawa ko na lang yung nakasulat sa note… And agad ko namang naintindihan dahil well-explain naman ni Aurora lahat-lahat.. hanggang sa gagastusin,  nakasummarize ng maayos… May mga nilagay pa nga syang suggestion na parang advertisement na rin ng company namin…

“Paano ko ba ulit sya maririnig magsalita?” sabi ko sa sarili ko.. pero ilang sandali, napailing ako…

            Lumipas ang oras pero ang nasa isip ko lang is paano ko muling maririnig yung boses ni Aurora. Mas mahirap pa yung tanong na yan kesa sa paghahanap sa eX ni Math at sa paghihiwalay ng atom ni Chemistry.

Ilang oras pa ang muling lumipas… Hanggang sa pagkain ko yun pa rin ang pinoproblema ko…

“Mali to’ng ginagawa ko… dapat ang ginagawa ko is mag-focus sa project namin na next week na ipepresent sa buong board of director.” I open the proposal again and reread it very clearly… Kailangan ko kasing maayos ang lahat dahil napakalaking pera ang nakasalalay sa project na to’…

            Pinag-aralan kong mabuti kung ano yung mali sa project proposal namin at bakit hindi makapaglabas ng gusto naming pera ang Budget Office.

“Kaya siguro ayaw maglabas ng pera ng budget office..” bulong ko sa sarili ko… Siguro nga, walang tiwala sa project proposal namin ang director ng Budget Office… Or should I say wala syang tiwala sa akin..

“Sir.” Agad akong napalingon sa tumawag sakin… Ayan na naman yung kahit isang salita lang, paraang isang melody sa tainga ko “ I suggest na wag na nating pilitin ang Budget Office.. We don’t have enough time para pilitin sila or mag-palit ng panibagong product.. Thus, gamitin natin yung funds na meron tayo… Our project is still a proposal, hindi natin kailangan maglabas ng big number of pieces ng product natin..” nakatingin ako sa kanya sa buong minute na nagsasalita sya… Ni hindi ko nga inintindi kung ano yung sinasabi nya… All I know is I am listening to an angel voice… “Sir…”